Bart Castelein, Zaïre 1997

Van Louche hotels tot paradijselijke plekjes, van vakantieliefdes tot kwallenbeten… Stephanie Coorevits gaat een zomer lang op zoek naar de reisverhalen van Bekend Vlaanderen. Deze week spreken we met Bart Castelein, wederhelft van Kristien Hemmerechts, bezieler van vzw De Boot, schrijver en vooral: fervent fietser.

Ik heb drie keer een grote fietsreis gemaakt, dat hield in dat ik er een dik jaar met de fiets opuit trok. Ik reisde voornamelijk in Afrika en het Verre Oosten. Sedert achttien jaar gaan mijn vrouw en ik tijdens de winter drie weken met de tandem weg. Of je nu een jaar of drie weken weg bent, je hebt maar die vier zakken die je kan meenemen. Wij bereiden ons ook heel weinig voor op zo’n reis en reizen vooral in functie van de bestemming van Brussels Airlines. Er zijn namelijk maar weinig luchtvaartmaatschappijen die nog een tandem willen meenemen. Dit jaar gaan we bijvoorbeeld naar Sierra Leone en Liberia.

Of dat altijd even veilig is? Je moet natuurlijk een beetje chance hebben. Vroeger reisde ik wel vaker doorheen oorlogsgebied. Ik verbleef in Irak tijdens de eerste Golfoorlog en ik ben ooit opgepakt in Congo, er in de gevangenis beland en uiteindelijk het land uitgezet. Dat was toen Mobutu ziek werd en Papa Kabila naar de macht greep. Ik had tapes, een videorecorder, een fotoapparaat en een microfoon mee. En een zonnepaneel waarmee ik mijn batterijen kon opladen. Ze dachten dat ik een spion was en sloten me eerst op in de gevangenis in Kinshasa. Later werd ik dus het land uitgezet.

Ik kan moeilijk vergelijken met een Belgische gevangenis, want ik heb hier gelukkig nog nooit vastgezeten. Maar het gaat er daar wel net iets anders aan toe, meen ik. Zo krijg je er bijvoorbeeld geen eten. Dat klinkt raar voor ons, maar daar wordt verwacht dat de familie de gevangene voorziet van voedsel. Hetzelfde geldt trouwens voor de ziekenhuizen. Maar ik kon moeilijk van mijn familie verwachten dat zij vanuit België zou overkomen om voor mij te koken, dus heb ik een beroep gedaan op de Belgische ambassade. De toenmalige minister van Landbouw, André Bourgeois, had een broer die diplomaat was in Kinshasa en Wilfried heeft toen voor me gezorgd. Dat was natuurlijk ook weer zo corrupt als het maar zijn kon, want zelfs als diplomaat moest je eerst smeergeld betalen aan de bewakers voor je de gevangenis in mocht.

Of ik mijn fiets teruggekregen heb? Ja hoor, ik heb alles teruggekregen. Behalve dan anderhalve maand aan opnamemateriaal én mijn centen. Maar ik kreeg er in ruil natuurlijk wel een goed verhaal bij voor in mijn boek Le Tour du Zaïre… (lacht)