De overleden Roger Vandewalle (88) was een begrip in Lendelede. Naar aanleiding van zijn tachtigste verjaardag blikte hij graag terug op zijn leven en zijn politieke carrière in Krant van West-Vlaanderen, editie Izegem. Hieronder leest u het volledige interview.
Roger Vandewalle werd geboren op 6 juni 1926 als kind uit een arbeidersgezin. “Op mijn veertiende moest ik mij om financiële redenen aanbieden op de arbeidsmarkt. Mijn leraar betreurde dat, maar dat was nu eenmaal het lot van een arbeiderskind. In die tijd was dat gewoon ondenkbaar. Verder studeren was enkel weggelegd voor kinderen uit welgestelde families. Wie nog 2 jaar vakschool kon volgen, mocht zich gelukkig prijzen.”
Ondanks de korte opleiding die Roger genoot, was hem een mooie toekomst weggelegd. De katholieke arbeidersbeweging speelde daarin een belangrijke rol. “In 1940 kreeg ik voor het eerst een uitnodiging van de KAJ. In het begin schonk ik er weinig aandacht aan. Tot mijn moeder me op een dag vroeg om een vergadering bij te wonen”, vertelt Roger. Het bleef niet bij één bijeenkomst. Na verloop van tijd schopte hij het tot schatbewaarder, voorzitter en later zelfs tot gewestvoorzitter. “In de jeugdbeweging heb ik veel kennis opgedaan. Dat was de leerschool van de jonge arbeiders. Datgene wat ik gemist had op school, kreeg ik daar voorgeschoteld. Ik leerde omgaan met mensen en praten voor een groep. In die tijd was de KAJ een kweekvijver van ACV-medewerkers. Dat veranderde toen iedereen de kans kreeg om verder te studeren”, aldus Roger.
‘Selfmade man’
In 1950 werd Roger aangesteld door het ACV als gewestelijke propagandist. Zo nam hij de dossiers in Lendelede en die in de nabije buurgemeenten voor zijn rekening. Na 26 jaar kon hij aan de slag op de juridische dienst van het ACW. “Op de arbeidsrechtbank moest ik als syndicale vertegenwoordiger de belangen van de leden verdedigen. Mensen die moeilijkheden hadden met de sociale wetgeving of met hun werkgever gaven mij een volmacht. Ik functioneerde als het ware als advocaat, zonder dat ik daarvoor een aangepaste opleiding had genoten. In die tijd was ik zoals ze dat noemen met een Engelse term, een ‘selfmade man’. Iemand die via inzet en zelfstudie de sociale ladder beklom.”
In 1965 zette hij zijn eerste stappen in de politiek. “Ik stelde me kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen en ik werd op slag verkozen. Twaalf jaar lang zetelde ik onafgebroken in het schepencollege”, zegt Roger. Na het overlijden van burgemeester Vandemaele in ’76, nam Roger de burgemeestersjerp over. “Het waren plezante tijden. Maar het valt niet te vergelijken met de huidige situatie. De economische en sociale omstandigheden waren in die tijd anders dan nu. De economie begon te floreren en de welvaart steeg,” herinnert Roger zich nog levendig.
“Van enige sport- of culturele accommodatie in Lendelede was nog geen sprake. Daardoor hebben we veel kunnen realiseren. In die tijd voerde de gemeente veel openbare werken uit. Lendelede kreeg een sporthal, een nieuwe gemeenteschool, een cultureel centrum en een reeks sociale wonigen. Ook de toestand van de wegen werd in die tijd aanzienlijk verbeterd. Macadamwegen werden vervangen door asfaltbanen. Het straatbeeld onderging een ware metamorfose. Ik blik tevreden terug.”
Pensioen
Beroepshalve stopte Roger op 60-jarige leeftijd. Terwijl zijn politieke leven nog een staartje kreeg. “Eigenlijk was ik van plan om er in ’88 de brui aan te geven. Maar het CVP-bestuur trok me over de streep. In samenspraak met mijn vrouw stelde ik mij nog één keer kandidaat. Zes jaar later, in 1994, zei ik de politiek volledig vaarwel. Ik had dan de leeftijd van 68 jaar bereikt. Voor mij was het welletjes geweest. Het was tijd voor een nieuw hoofdstuk. Na 18 jaar zijn de mensen wel een beetje op je gezicht uitgekeken. De inwoners en het beleid waren aan vernieuwing toe. Maar ik ben blij dat ik in goede gezondheid afscheid heb kunnen nemen. Sindsdien stel ik mij eerder terughoudend op. Vergaderingen bijwonen, is niet meer aan mij besteed. Ik laat de jongere generatie haar werk doen.”
Na 18 jaar zijn de mensen wel een beetje op je gezicht uitgekeken
Tevreden terugblikken
Ondanks het gebrek aan scholing heeft Roger Vandewalle het ver gebracht in zijn leven. “Achteraf beschouwd, ben ik blij over hetgeen ik heb verwezenlijkt. Ik zetelde 30 jaar in het schepencollege, waarvan 12 jaar als schepen en 18 jaar als burgemeester. De steun van de bevolking is ook iets wat me enorm is bijgebleven. Ook vandaag nog geven sommige mensen me blijk van respect. Dat doet deugd”, zegt Roger.
Jaren geleden maakte Roger van het verzamelen van persnota’s zijn hobby. Intussen heeft zijn collectie grote proporties aangenomen. Vandaag slorpt het actualiseren van dat archief een groot deel van zijn tijd op. Daarnaast vind hij nog wat tijd om te lezen. “Historische literatuur geniet mijn voorkeur. Geschiedenis boeit me enorm.”
Stichting Roger Vandewalle is een schat aan archiermateriaal
In 1965, het jaar dat hij voor het eerst benoemd werd tot schepen, begon Roger systematisch persknipsels te verzamelen. “Ik wou weten wat ze toen over mij schreven”, aldus Roger. Doorheen de jaren heeft hij een uitgebreide collectie documenten en fotomateriaal opgebouwd. “Ik bewaar alles over gebeurtenissen in Lendelede. Mijn archief bevat naast geschreven stukken ook oude foto’s die ik indertijd voor een prikje kon kopen aan persfotografen.” Naast de verslaggeving over verenigingen en evenementen, bevat zijn collectie een onderdeel dat hij ‘personaliteiten’ noemt. “Als er iets verschijnt over een inwoner uit Lendelede, belandt het in mijn archief. Alles wordt alfabetisch op naam geklasseerd”, vertelt Roger. Intussen is het huis van Roger en Suzanne te klein geworden voor zijn hobby. “Sinds 2000 is er een deel van de documentatie ondergebracht in de Lendeleedse bibliotheek.” Voor de nabestaanden heeft Roger slechts één boodschap. “Ik hoop dat ze mijn werk zullen respecteren en bewaren als ik er niet meer ben.”
Leren uit ervaring
Roger Vandewalle weet als geen ander wat het leven van een burgemeester inhoudt. “Een burgemeester moet beschikken over een gezonde portie idealisme. De steun en het begrip van de partner is van onmisbaar belang. Want het ambt van burgemeester brengt veel verplichtingen met zich mee. Ik had een drukke agenda en was vaak weg van huis. Mijn vrouw (Suzanne Schotte, nvdr) koos bewust voor een leven in mijn schaduw. Ze ontfermde zich ten volle over onze kinderen. Ik ben Suzanne daar enorm dankbaar voor”, verklapt Roger. “Een mandataris vervult een soort van voorbeeldfunctie voor de inwoners. Een gezonde portie zelfdiscipline aan de dag leggen, is aangeraden. Na de vergaderingen lang blijven natrappen op café, was niet aan mij besteed.” Maar het leven van een burgemeester is niet altijd rozengeur en maneschijn. “Ingrijpende beslissingen nemen, is niet vanzelfsprekend. Je kan nooit voor iedereen goed doen. Daar moet je mee leren leven. Maar door met elkaar te blijven communiceren, kun je veel bereiken.”
(Katrien Messely)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier