REPORTAGE Wat betekent Aswoensdag nog?

Redactie KW

Vroeger keken de mensen niet op wanneer je op Aswoensdag met een zwart kruisje op het voorhoofd op de werkvloer kwam. De tijden zijn veranderd, maar zijn de mensen het startschot van de vastenperiode al vergeten?

In de Heilige Hartkerk in Roeselare vindt zoals in vele kerken van het land de traditionele gebedsdienst op woensdagmorgen plaats. Een vijftigtal mensen was om 9.30 uur aanwezig voor de kindvriendelijke dienst. “De laatste jaren blijft dat aantal hetzelfde,” vertelt Etienne Cobbaert, die de gebedsdienst leidt. “De grote misviering ‘s avonds trekt meer volk, maar is nogal klassiek van dienst. Bij deze dienst proberen we op een losse manier de betekenis van Aswoensdag aan de kinderen duidelijk te maken.”

Moderne vasten

“We mogen daar niet flauw om doen, er is inderdaad minder aandacht voor de betekenis van dagen zoals Aswoensdag. De mensen zijn veel te druk bezig met de alles wat de moderne wereld met zich meebrengt. Aswoensdag luidt het begin van de vastenperiode in. Ze vergeten wat God de mensen duidelijk wou maken: ‘Gedenk dat je stof bent en tot stof zult wederkeren’.”

Het symbool daarvoor zijn de palmtakken die ook in de H. Hartkerk worden verbrand. “Eigenlijk zijn het buxustakken,” lacht Etienne Cobbaert. De as werd later tijdens de viering gebruikt voor het askruisje dat de gelovigen op hun voorhoofd krijgen. “Om de vasten in de moderne wereld te plaatsen is het een oproep om de mensen te laten stilstaan bij zichzelf. Distantieer jezelf eens van de werkdruk, of van al die technologie. Denk eraan dat er tijden zijn geweest waarin de mensen het zonder dat alles moesten doen.”

Wie de dagen van Aswoensdag tot aan Pasen zou tellen, komt uit op 46 dagen. Toch wordt de vastenperiode de veertigdagenperiode genoemd. “Dat komt omdat er op de zes zondagen niet gevast wordt,” vertelt Etienne Cobbaert.

Campagne

Jaarlijks worden de vasten gelinkt aan een campagne ten voordele van een land. Dit jaar is dat Senegal. “We hebben het geluk dat we in onze parochie een misdienaar hebben met roots in Senegal.” Sibai Sambou woont met zijn ouders in de H. Hartparochie. Samen met zijn mama Heidi gaat de jonge knaap jaarlijks naar de misviering. “Er zijn niet veel vriendjes van mij die nog veel bezig zijn met het geloof, dat is wel jammer,” vertelt Sibai. “Het verschil tussen België en Senegal is groot, maar het geloof is zowel hier als daar hetzelfde.”

(SL)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier