Drie laatste zusters verlaten klooster van de Penitenten in Poperinge op 1 november

Redactie KW

Met drie zijn ze nog, de Grauwzusters die in het klooster van de Zusters Penitenten in de Bruggestraat wonen. Maar niet voor lang meer. Op 1 november verhuizen ze naar Roeselare. “In Roeselare zullen we vooral zorgen voor elkaar, zodat niemand naar een rusthuis hoeft”, zeggen de bejaarde zusters, die ook nog een laatste wens hebben voor Poperinge.

Zuster Myriam (74) uit Ukkel doet de bruine poort in de Bruggestraat voor me open en loodst me mee naar hun zitkamer. Ik neem plaats in een van de grijze zetels. “Die gaan mee naar Roeselare”, vertelt zuster Machteld (75) uit Deerlijk die naast zuster Lutgardis (87) uit Rumbeke zit. “Ze gaan het klooster in Roeselare vernieuwen met onze meubels.” (lacht, red.) “We weten al goed wat er daar zal staan en wat we achterlaten”, gaat zuster Myriam verder. “We zijn dan ook al even bezig met onze verhuis. Eigenlijk weten we al ongeveer vier jaar dat we niet in Poperinge konden blijven, er moet worden gecentraliseerd. In februari viel de definitieve beslissing. Het overlijden van zuster Marie-Rose vorig jaar zorgde ervoor dat alles in een stroomversnelling geraakte. Nu is het maar een week meer en we verlaten de hoppestad.”

Voor elkaar zorgen

Op 1 november trekken zuster Myriam, zuster Machteld en zuster Lutgardis naar het klooster op de markt van Roeselare, het moederklooster van de Grauwzusters. “Ik ben in 1954 ingetreden bij de Grauwzusters in Roeselare”, zegt zuster Lutgardis. “Maar ondertussen is er veel veranderd, we zijn er niet jonger op geworden. Het zal opnieuw een aanpassing zijn.” “Gelukkig zijn we de laatste jaren vaak in Roeselare op bezoek geweest”, voegt zuster Myriam eraan toe. “We kennen nu al de elf zusters die er momenteel wonen. De jongste zuster is 64 en de oudste 92. Gezien de hoge leeftijden zullen we er vooral goed voor elkaar zorgen, als een familie, zodat niemand naar een rusthuis hoeft.”

Beschermd monument

Doen de hoge leeftijden van de zusters in Roeselare hen niet vrezen voor het einde van het moederklooster? “Toen we in het klooster gingen, hebben we nooit gedacht dat er sommige kloosters zouden moeten sluiten”, vertelt zuster Lutgardis. “Het is de realiteit vandaag, maar gelukkig zijn er ondertussen nieuwe vormen van religieuze spiritualiteit ontstaan. Denk maar aan Taizé of aan het slotklooster van Lavaux-Sainte-Anne, daar zitten heel veel jonge mensen. De kerk zal niet sterven, daar zijn wij van overtuigd.” “We liggen meer wakker van wat er met ons gebouw in Poperinge zal gebeuren”, zegt zuster Myriam wanneer ze me buiten laat. “Het klooster is beschermd als monument en de onderhandelingen lopen. Wij hopen dat het naar de school gaat. Dat is onze laatste wens voor Poperinge.”

(MC)

Lees hierover ook in Krant van West-Vlaanderen, editie Wekelijks Nieuws West.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier