Sharif Fidou Abukar (40) verblijft sinds enkele maanden in Brugge, na een lijdensweg té hallucinant voor woorden.
Anderhalf jaar geleden ontvluchtte Sharif zijn geboorteland Somalië. Hij had er een kleine winkel, maar het land wordt de laatste jaren verscheurd door een hevige strijd tussen de regering en extremistische groeperingen. De spanningen zijn er zo groot dat het leven er niet meer veilig is. Sharif werd beschuldigd van samenwerking met de regering, gevangen genomen en mishandeld. Met een mes werd een deel van zijn arm afgehakt. Met zijn andere arm zou hij zich een half jaar later wanhopig vastklampen aan een stuk plastic in de Middellandse Zee, toen de boot waarin hij Europa trachtte te bereiken in stukken brak.
Tocht door de woestijn is nog verschrikkelijker
Toch noemt Sharif die boottocht niet het gevaarlijkste onderdeel van zijn vlucht. “Veel mensen denken dat de oversteek naar Europa het gevaarlijkst is, maar de tocht door de woestijn is nog verschrikkelijker.” Om in Tripoli te geraken, waar veel smokkelaars mensen op boten zetten, moest Sharif op zijn eentje door Kenia, Uganda, Zuid-Soedan, Soedan en uiteindelijk Libië. Een tocht die zes maanden duurde. Een onmenselijke tocht ook. “De zee is nog enigszins oké, de woestijn is dat niet. In een omgeving van 45 tot 50 graden kon Sharif mee met bendes die per auto doorheen de woestijn reisden”, vertaalt zijn vriend. “Er waren drie pick-ups, slechts één heeft Libië gehaald.” Mensen werden mishandeld, afgeperst en vermoord.
In Libië aangekomen betaalde Sharif voor de oversteek naar Europa. Hij werd op een bootje geduwd met 220 andere Afrikanen. Het schip brak, waarschijnlijk door het gewicht, en tientallen mensen verdronken. Sharif kon zich vasthouden aan een stuk plastic en zag de lijken voorbij drijven. Een dag en een nacht lang dreef hij rond met de gedachte dat zijn leven elk moment kon gedaan zijn, tot hij werd opgepikt door een andere boot. Slechts vier vluchtelingen hadden de schipbreuk overleefd.
Zijn kompanen, die ook van Somalië zijn en waarmee hij samenhokt in een huis in hartje Assebroek, konden via Kenia een vlucht nemen. Zij doorstonden de hel niet die Sharif heeft doorstaan, maar beseffen als geen ander dat er ook geen weg terug is. “Hoe we onze toekomst zien? Het enige wat we willen, is veilig zijn”, vertelt Younes Abdilcarem Hirsi (24). “Dat is de basis. We denken niet aan een beter leven, maar aan een veilig leven.”
(BVB)
Lees het hallucinante verhaal van Sharif deze week in Krant van West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier