Een initiatief van het dienstencentrum Ten Elsberge, dat aanvoelde dat er in Roeselare toch heel wat inwoners zijn die niet meer zo mee zijn met de evolutie van hun stad, omdat ze vaak niet veel verder meer komen dat de buurt van hun eigen woning.
De deelnemers voor het busje dat hen het Roeselare van vandaag beter leert kennen.
©
STEFAAN BEEL
“Met deze rondritten willen we ook voorkomen dat zo’n mensen zich noodgedwongen gaan nestelen in hun isolement”, zegt centrumleider Laurens Deboeuf. “Het is eigenlijk allemaal begonnen vanuit de tearoomnamiddag die we hier iedere laatste vrijdag van de maand organiseren. Heel wat mensen die daar naartoe komen worden door ons aan huis afgehaald met een busje, en het was een van de chauffeurs opgevallen hoe de eerste opstappers zich de ogen uitkijken langs het parcours, en daarbij van alles beginnen te vertellen. Er waren er zelfs bij die vertelden dat ze al dertig jaar lang niet verder waren geweest dan een straal van 500 meter rond hun huis…”
Ervaren en enthousiaste gids
En zo werd het idee van de georganiseerde rondritten geboren. Op vrijdag 14 november al voor de tweede keer, en er komen nog wel een paar edities. “Het parcours laten we een beetje afhangen van wie er allemaal meegaat en wat die mensen hun wensen zijn. Al ondervinden we dat dat voor de meeste geïnteresseerden maar weinig ter zake doet, als ze maar eens weg zijn. Maar we zorgen toch wel dat ze er iets meer aan hebben dan een namiddagje gezellig gekeuvel op de bus. In de persoon van Johan Vermeulen hebben we alvast een perfecte gids aan boord. Twintig jaar ervaring en nog altijd even enthousiast. Zelfs het slechte weer van vandaag krijgt hem niet klein.
Stadsgids Johan Vermeulen en centrumleider Laurens Deboeuf
©
STEFAAN BEEL
“Slecht weer bestaat niet”, lanceert Johan meteen. “Het is aan de gids om te maken dat de materie altijd boeit, welke de omstandigheden ook zijn. Een goeie gids voelt zijn publiek aan en weet hoe hij het kan boeien. En net die afwisseling in publiek maakt het voor ons zo leuk en tegelijk uitdagend. Vanmorgen stond ik nog met vijfdeklassers uit de lagere school op het kerkhof voor een gidsbeurt rond Schuwe Maandag, vannamiddag was het dan bij de senioren te doen. Gezellig in de minibus, zonder micro, gewoon tussen de mensen. In het eerste deel van deze rondrit hebben we vooral Oekene en Rumbeke gedaan. Na dit lekkere taartje hier in Ten Elsberge gaan we richting Beveren, waar ik nog wel een aantal interessante zaken in petto heb, zoals bijvoorbeeld de schandpaal.”
“Mobiel blijven, daar komt het op aan”
Voor de rondrit van vandaag is het gezelschap eerder klein. Zes personen, waaronder zelfs een echtpaar. Een opvallende deelnemer in het gezelschap is alvast de 82-jarige Jean Nollet uit Oekene. Als landbouwer en veeteler ooit één met de natuur en zo veel en zo vaak als hij maar kon buiten, maar dat gaat nu wat moeilijker sinds hij eind de jaren 90 geveld werd door ziekte. “Ik heb ondertussen al tal van operaties achter de rug, en het blijft revalideren. Ik kan niet meer zo goed uit de voeten als vroeger, maar ik heb gelukkig nog altijd mijn echtgenote Noëlla aan mijn zijde, met wie ik vaak ga kaarten : bij Okra in Rumbeke, op De Ruiter, in Ter Maerel in Izegem. Want het koppeke is nog prima hoor, en de tong evenzeer”, grapt hij terwijl zijn vinnige oogjes zich nog wat vernauwen, “maar het komt erop aan van toch nog een beetje mobiel te blijven en tussen de mensen te zijn.” Ooit is Jean ook nog een succesvol bolder geweest, en hij was zelfs voorzitter van het West-Vlaamse boldersverbond van rundveekwekers.
Jean Nollet
©
STEFAAN BEEL
En hij heeft er ook een hele politieke carrière op zitten. “In 1977, met de fusie, kwam ik in de raad van het OCMW, een instelling die toen nog maar pas was opgericht. dat was nog ten tijde van Paul Dumoulin, met wie we prachtige tijden hebben beleefd. Twaalf jaar heb ik daar gezeteld, maar in 1995 moest ik naar de gemeenteraad omdat ik teveel stemmen had behaald, meer dan Omer Hoorne zelfs.”
Uit die periode herinnert Jean zich vooral dat zijn hofstede aan de Kortrijkstraat in Oekene werd uitgeroepen tot mooiste hoeve van Roeselare. “Ik ben daar nog altijd trots op, en ik ben blij dat ik nog altijd de hoevegebouwen kan bewonen. Al is er geen uitbating meer natuurlijk, mijn schoonzoon heeft in de bijgebouwen nu een depot van zijn zaak, electro en sanitair Luc Sabbe.”
“Ja, ik vond het beslist een mooie rondrit door Rumbeke” gaat Jean door. “Een heel aantal zaken ken ik wel natuurlijk, maar met de deskundige uitleg van onze gids ga je ze toch anders bekijken. En er komen herinneringen los, ja. Zoals bijvoorbeeld aan de plaats waar vroeger het station stond van Rumbeke. Ik weet nog hoe we ooit nog onze beesten daar op de trein staken om ze naar Brussel te brengen voor een veekeurwedstrijd. En we wonnen verdorie nog de tweede prijs ook !”
Jean zou nog uren kunnen vertellen, maar de koffietijd is om en het gezelschap kan weer de bus op. Alle deelnemers zijn alvast heel tevreden over dit mooie initiatief, en zullen beslist reclame maken voor de volgende uitgave, dat zal dan een rit zijn die zal starten vanuit Schiervelde.
(JRE)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier