INSPECTEUR JPT (8): Deerlijkse gynaecoloog schiet vrouw en dochtertjes dood en pleegt zelfdoding

Gynaecoloog Yves Van Trappen (35). Foto HOL-a
Redactie KW

Kort nadat hij ‘s ochtends vroeg op maandag 27 november 1995 een baby ter wereld hielp brengen, moordde gynaecoloog Yves Van Trappen (35) in zijn fraai landhuis in Deerlijk zijn hele gezin uit en sloeg hij de hand aan zichzelf.

Elke week blikt onze gerechtsverslaggever Jean-Pierre Terryn alias Inspecteur JPT terug op een van de spraakmakendste gerechtelijke affaires in onze provincie.

Het antwoord blijft tot op vandaag, bijna 20 jaar later, hangen in de nevel van het mysterie: wat dreef een man als Yves Van Trappen – een gerespecteerd geneesheer-gynaecoloog, wiens dagelijks werk het is leven te helpen schenken – ertoe om zijn mooi en gelukkig gezin uit te moorden en dan de hand te slaan aan zichzelf? Psychiaters weten dat er mogelijke verklaringen zijn, de gewone sterveling kan niet anders dan geschokt reageren bij zo’n gezinsdrama.

Bevalling

Dokter Van Trappen (35) was die maandagmorgen vroeg nog opgeroepen naar het Onze-Lieve-Vrouw-van Lourdes-ziekenhuis in Waregem voor een bevalling. Naderhand keerde hij terug naar zijn woning aan de Hoogstraat in Deerlijk. Het moet omstreeks 7.15 uur geweest zijn dat hij zijn drie dochtertjes Laura (6), Eline (4) en Ann-Sophie (2) en zijn vrouw Leen Van Namen, eveneens 35, doodschoot. Allen sliepen nog. Hij pleegde vervolgens met zijn pistool zelfmoord in de badkamer.

De politie werd gealarmeerd toen bleek dat de kinderen maandag niet op school verschenen. Er werd nog enkele uren afgewacht en dan omstreeks halfzes drongen drie leden van de Deerlijkse politie, adjunct-commissaris Simoens, inspecteur Vandercruyssen en agent Himpe, het huis binnen via de kelder. Ze deden op de bovenverdieping de macabere ontdekking.

Afscheidsbrief

Voor het motief werd onder meer gedacht in de richting van professionele problemen met het ziekenhuis waar hij werkte, maar daar heeft nooit iemand een aanvaardbare uitleg kunnen verschaffen. Anderzijds was er ook binnen het gezin blijkbaar geen vuiltje aan de lucht.

In een zogenaamde afscheidsbrief zou Yves Van Trappen zijn wanhoopsdaad hebben gemotiveerd. Daarin zou hij het gehad hebben over de problemen op het werk, die hem neerslachtig maakten. Zo zou de directie van het Waregemse ziekenhuis geweigerd hebben om nieuwe apparatuur te kopen voor zijn dienst. Dat werd echter door de ziekenhuisdirectie ten stelligste ontkend. Wel werd toegegeven dat er een discussie was gerezen rond de toelaatbaarheid van een privépraktijk. Hoe dan ook, dr. Van Trappen zou het ziekenhuis verlaten en in januari 1996 beginnen in het toenmalige St.-Niklaasziekenhuis in Kortrijk. Ondanks dit – in zijn ogen allicht toch positieve – toekomstperspectief sloegen maandagmorgen toch de stoppen door.

Modelgezin

Het gezin Van Trappen gold in Deerlijk als een modelgezin. De buren en bij uitbreiding de hele gemeente konden het drama niet plaatsen. “Het was nooit te merken dat er ook maar iets fout was in het gezin”, kunnen de reacties van toen in enkele woorden worden samengevat. De naaste buren reageerden bijzonder emotioneel. Er vloeiden zelfs tranen. De familieleden van Yves Van Trappen en Leen Van Namen zeiden dat ook zij voor een compleet raadsel stonden en het gezinsdrama voor hen totaal onverwacht was. Er was geen sprake van een depressie bij de dokter, noch bij zijn vrouw.

De Van Trappens waren inwijkelingen in de gemeente. Yves Van Trappen was van Zwijnaarde afkomstig. Leen Van Namen komt uit Belsele-Waas. Van opleiding was ze kinesitherapeute en had in Belsele een praktijk tot haar man zijn specialisatie gynaecologie af had en in 1990 werk vond in Waregem. Het gezin verhuisde dat jaar naar Deerlijk. Leen van Namen was sedert begin 1995 schepen van Sociale Zaken, Huisvesting en Gezin in Deerlijk en zelfs de jongste schepen in de gemeente.

Villa gesloopt

De villa in Normandische stijl waar het gezinsdrama zich afspeelde stond een hele tijd leeg. Nadien trok een jong koppel uit Waregem er in en vestigde het er zijn vastgoedbedrijf. De zaak ging drie jaar geleden failliet. De villa stond nadien te koop, maar het vastgoedkantoor, dat de woning in zijn portefeuille had, raakte het nooit kwijt. De villa was ondertussen helemaal verkommerd. Uiteindelijk werd besloten de villa te slopen. Sinds augustus vorig jaar is de vervloekte plek ingeruild voor een bouwterrein.