“Onze liefde voor Stefaan doet ons de pijn voor het verlies overwinnen”, zei pastoor Jan Parmentier tijdens zijn homilie.
Het was tijdens een woorddienst dat zijn adoptieouders Roland en Christine Vanlaere, familie, buren uit de Bruggestraat en vele vrienden en vriendinnen op passende en ingetogen manier afscheid namen van Stefaan Bekaert. Pastoor Parmentier stond stil bij het zinloos geweld waarmee de 41-jarige vrijgezel brutaal en plots uit het leven werd gerukt.
Omzwervingen
In hun getuigenissen schetsten mensen, die Stefaan Bekaert goed hebben gekend hoe hij na vele bochten en rusteloze omzwervingen ten slotte belandde bij de Oosterse culturen als Hare Krishna. “Koppig hield je vast aan je sobere levensstijl, rusteloos op zoek naar spiritualiteit en zingeving, naar jouw waarheid.”
Er werden ook herinneringen opgehaald aan zijn scoutstijd. Daar wierp hij zich op als een handige en behulpzame scout. Soms wat omstuimig. Later ook als een leider die geen onrechtvaardigheid duldde.
Klankschalen
In Menen stond de vermoorde vrijgezel bekend als een ‘zonderlinge kerel’. Op de woorddienst werd daar tegenin gebracht dat Stefaan Bekaert een prachtig mens en een trouwe vriend bleef. Tijdens de offergang werd een compositie met klankschalen gebracht. Zoals Stefaan Bekaert had gewild: dat bracht rust en medidatie. “Dat zal je ook in jouw nieuwe leven hierboven vinden”, luidde het tot slot.
Op vandaag is nog steeds niet geweten wie, wanneer en vooral waarom de Menenaar met geweld om het leven is gebracht. Aanvankelijk was hij als vermist opgegeven. Vorige week vrijdag werd zijn dode lichaam op de zolder van zijn woning aangetroffen.
(JPT-foto’s CR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier