Vier weken na het ongeval in Ichtegem dat het leven kostte aan Emilie Stevens (20), is Jonas Craeymeersch nog altijd ontroostbaar. “Sinds de avond van het ongeval vormden we een koppel”, zucht hij. “Ik zat zelfs kort voor het ongeval nog bij haar in de auto.”
Emilie Stevens (20) uit Ruddervoorde kwam zondagmorgen 22 december om het leven na een nachtje stappen. De Torhoutse bestuurder die Emilie en haar vriendinnen thuis zou brengen, verloor de controle over het stuur van zijn wagen langs de Diksmuidebaan in Ichtegem, vlakbij het kruispunt de Reiger.
De auto reed in op een huis, raakte een boom en ging overkop. De bestuurder en andere inzittenden, twee meisjes van 18 uit Torhout en Gistel, raakten lichtgewond. Emilie, die geen gordel droeg, werd uit de wagen geslingerd en overleefde de klap niet.
De plotse dood van Emilie veroorzaakte een schokgolf in de regio. Het meisje was graag gezien bij haar vrienden en familie, maar ook op haar werk in woonzorgcentrum Ter Luchte in Ruddervoorde. Dat de bestuurder van de wagen gedronken had, te snel reed en slechts over een voorlopig rijbewijs beschikte en dus eigenlijk niet mocht rijden, maakte het drama nog tragischer.
Gezien op Facebook
Het drama kwam ook keihard aan bij Jonas Craeymeersch (20) uit Koekelare. De uren en dagen na het ongeval schreeuwde hij zijn wanhoop uit op Facebook, maar nu pas wil hij praten. Jonas had een bijzondere band met het betreurde meisje. “Toen ik die zondagmiddag opstond, vernam ik het nieuws over Emilie haar dood via Facebook”, zegt hij. “Mijn wereld stortte in. Emilie en ik kenden elkaar nog maar pas, maar sinds die avond vormden we een koppel.”
“Ik zei nog ‘Ik zie je graag, kom veilig thuis’…”
“We kenden elkaar ongeveer anderhalve maand”, vertelt de jonge Koekelarenaar. “Op de avond voor het ongeval waren we samen met haar vriendinnen uitgeweest in Torhout. We vormden sinds die avond een koppel… Toen ik naar huis ging, wilde Emilie mee in de auto. Om wat langer bij mij te kunnen zijn. De chauffeur zette mij thuis af en ik heb toen voor het laatst afscheid genomen van Emilie. Ik zei nog ‘Ik zie je graag, kom veilig thuis’…”
Niet te vatten
Maar het noodlot sloeg toe. Luttele kilometers van bij Jonas thuis, in Ichtegem, liet Emilie het leven. “Het blijft heel moeilijk om te vatten dat ze er niet meer is. Emilie was echt een prachtig persoon die door iedereen graag werd gezien. Niemand kon zich een betere vriendin, dochter, zus, nicht of liefje voorstellen dan Emilie…”
Of hij de bestuurder die het ongeval veroorzaakte niks kwalijk neemt? “Neen, ik ben niet boos op hem”, zegt Jonas. “Voor hem moet het ook ongelooflijk zwaar zijn om de dood van zijn beste vriendin onopzettelijk op zijn geweten te hebben. Niet naar de begrafenis kunnen gaan… Al begrijp ik dat de familie van Emilie hem daar niet wilde. Toen ik hun ogen zag, brak mijn hart.”
Ondertussen probeert Jonas de draad weer op te pikken. “We moeten door met ons leven. Ik probeer de dood van Emilie een plaats te geven, al is dat niet gemakkelijk. Zo stuurde ik nog enkele berichtjes naar haar, omdat ik haar zo hard mis. Ik zal haar mooie glimlach nooit vergeten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier