Naar ‘t koptje van ‘t hoofd

Redactie KW

Het Westerstaketsel hoort als (beschermd) monument tot de oudste en meest beeldbepalende constructies van de Stad aan Zee. Nergens ervaart de wandelaar de zee en de maritieme rol van Oostende meer aan den lijve dan op die houten plankenvloer.

Net als die van Nieuwpoort en Blankenberge markeerden twee paalwerken al eeuwen de toegang tot de haven. De zeezijdse stenen dammen naast de staketsels breken de stroming en vormen meteen ook een buffer tegen de eeuwige verzanding van de geul. Het paalwerk zelf tempert bij stormweer de beukende windvlagen voor het scheepsverkeer.

In tijden van oorlog vormden de staketsels een belangrijke schakel in de verdediging van haven en stad en vanaf de belle epoque kregen ze de status van wandelpromenade met brasserie-uitbating en als pier voor zee-excursies. En al omarmt de nieuwe westelijke dam vandaag het Westerstaketsel en genereert die stenen dam dezelfde nautische en toeristische kwaliteiten als het beschermde hoofd: een wandeling naar ‘t koptje van ‘t hoofd blijft een klassieker.

De huidige haventoegang ontstond kort na het Beleg van Oostende begin 17de eeuw. Een eerste embryonale aanleg van een paalwerkstructuur situeert zich al omstreeks 1654-1662. En dan stopt het niet meer: oorlogsschade, stormen, verbreding van de havengeul, slijtage, aanvaringen… noopten tot permanent (vernieuw)bouwactiviteit.

De huidige structuur dateert van 1888-1889 en kwam er toen het voormalige Westerstaketsel 40 meter meer naar het westen werd gepland om de havengeul te verbreden. Het staketsel met een lengte van 650 meter, meteen één van de langste ter wereld, werd opgebouwd uit houten balken die naargelang hun functie en positie vooral bestonden uit Greenheart uit Gyana, Vlaamse eik en Amerikaanse den pitchpine.

In de 20ste eeuw overleefde het Westerstaketsel twee wereldoorlogen, de storm van 1953 en een resem aanvaringen waarvan de laatste in juli 2007 door de ferry ‘Seine’. Volgens Xavier Van Huele van de gelijknamige firma die sinds 1930 de meeste herstel- en onderhoudswerken uitvoerde, bestaat het staketsel vandaag voor meer dan 90% uit de tropische Afrikaanse Azobé en de Zuid-Amerikaanse Basralocus houtsoorten. In 2008 werd het Westerstaketsel als monument beschermd.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier