In onze wekelijkse dinsdagrubriek #dtv, Twitterees voor ‘durf te vragen’, gaan we met KW.be telkens op zoek naar het antwoord op een vraag die misschien vrijblijvend is, maar ons wel boeit.
Na het ‘eekhoorntjes-vraagstuk’ van vorige week blijven we ook nu nog even in het dierenrijk, al komen er deze keer ook wel baasjes aan te pas. Baasjes, die immers vaststellen dat hun trouwe viervoeter tijdens lange wandelingen door bos en veldwegels wel eens tot vreemde capriolen overgaat. En wel van zodra er een half afgevreten kadaver van pakweg een duif, meeuw of zelfs haas langs het pad te vinden is. Even snuffelen, en huppakee, daar gaat ‘s mans beste vriend op de rug liggen kronkelen, bovenop het dode dier.
Verschillende pistes
“Waarom in godsnaam?”, zo wil een baasje eigenlijk wel eens van ons weten. Maar wat blijkt: zo lang honden niet in staat zijn een deftige conversatie met de mensheid op te zetten, moeten we het logischerwijs met het betere giswerk stellen.
Al helpt enige logica ons wel op weg. Piste 1, bijvoorbeeld: honden willen, door zich overheen het object te rollen, de geur van het object en de bijhorende ‘eigenaar’ maskeren en overtreffen, om hun eigen markering achter te laten. Vergelijk het met een boompje of een strook gras waar de ene hond al zijn urinerende behoefte heeft gedaan en waar de volgende hond met wat territoriale drang zijn plasje overheen zal keilen. Even het eigen grondgebied afbakenen, kortom. Klinkt plausibel, ware het niet dat de eigen lichaamsgeur uit de vacht nog niet in de buurt komt van de penetrante geur die bijvoorbeeld bij een dood dier wordt afgescheiden.
Weg piste 1 dus, maar daar is mogelijkheid 2 al: de honden willen zich die geur net eigen maken, vanwege hun aangeboren jachtinstinct. Hoe liefdevol je Bobby ook behandelt en hoe hoog je de berg korreltjes in zijn voederbak ook maakt, toch blijft die viervoeter diep vanbinnen nog altijd een jager. En al zeker als zijn reukorgaan op hol slaat. Dat doet sommigen vermoeden dat honden dezelfde geur willen verspreiden als hun potentiële prooi, zodat die onopgemerkt benaderd en aangevallen kan worden.
Ook dat klinkt aannemelijk, hoewel wetenschappelijke tests ook dat alternatief vlotjes van de kaart vegen. Want wat blijkt: honden rollen zich even enthousiast overheen tabak, een opengescheurde vuilniszak met etensresten, tot zelfs een troep citroenschillen. En het is weinig waarschijnlijk dat ze in een zure citroen een mogelijke prooi zien. Experts houden het dus op de hypothese dat honden gewoon ‘eventjes door het dolle heen zijn’ van die sterke, indringende geur. Het zijn nu eenmaal dieren die voor een groot stuk op hun reukorgaan aangewezen zijn als voornaamste informatiebron.
Gebrek aan Foursquare
Al blijft er nog die andere veronderstelling in het achterhoofd, waarbij honden zich in die sterke geur zouden wentelen om indruk te maken op hun soortgenoten. Zij hebben immers geen account op Foursquare om aan te duiden op welke opvallende locatie ze zijn geweest…
(FJA)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier