Oostendse Gaëlle Nierynck (17) speelt bij de Young Red Flames

Gaëlle met vader Johnny: allebei gepassioneerd door voetbal. © FRO
Redactie KW

De naam Johnny Nierynck klinkt als een klok in West-Vlaamse voetbalkringen. De Oostendenaar (47) voetbalde bij de jeugd van KSV Bredene, de fanions van KV Oostende en Cercle Brugge en oogstte succes als trainer bij SK Spermalie, KSV Bredene, BS Poperinge, Westhoek en KVO. Momenteel is hij trainer van eersteprovincialer SK Oostnieuwkerke. Het zou wel eens kunnen dat de naam Nierynck straks nog meer weerklank krijgt in het Belgische voetbal. Dochter Gaëlle (17) zit in de kern van de Young Red Flames en droomt van een internationale voetbalcarrière. Tijd voor een duogesprek.

Johnny Nierynck is reeds 24 jaar gehuwd met Sophie D’Hulster, vader van Manon (19) en Gaëlle (17) en werkt als manager in Brico Sint-Kruis. Sophie is de dochter van VGO’s levende legende Henri D’Hulster en zus van zesvoudig zilveren topschutter Olivier D’Hulster. Voetbal is de rode draad in de familie. Gaëlle Nierynck heeft haar vader nooit weten voetballen, want toen ze als peuter meeging naar het voetbal, was hij al trainer bij SK Spermalie.

“Ik woonde op de Konterdam in Oostende”, vertelt Johnny. “Mijn vader was jeugdtrainer bij het naburige SV Bredene en het was logisch dat ik mijn eerste voetbalschoenen versleet bij ‘Breininghe’. Er was een goede jeugdwerking en elk jaar hadden we een goede lichting. Samen met Frank Goes scoorde ik doelpunten aan de lopende band. We vormden een sterk spitsenduo.”

Eerste ploeg KVO

“Ik was vijftien en na een succesvol seizoen bij de scholieren, onder leiding van trainer Jean Annys, trok Frank naar Club Brugge. Ik koos voor KV Oostende. Toen ik bij de Uefa’s speelde, onder leiding van Jean-Pierre Derous, mochten we op donderdagavond aantreden tegen de eerste ploeg van KVO, onder leiding van trainer James Storme.”

“Wij haalden elke week het onderste uit de kan tegen profs die niet altijd veel zin hadden om tegen snotapen te shotten. Wij konden ons laten opmerken en ik mocht, als scorende spits met veel inzet en karakter, ook wel eens aantreden bij de beloften. Ik was 17 toen ik van de eerste ploeg mocht proeven. Vijf jaar lang heb ik geknokt om mijn basisstek af te dwingen als rechtsback, rechterflank in de eerste ploeg van KVO.”

Knieblessure

Johnny beleefde er mooie tijden en deed enorm veel ervaring op. “Na tien jaar KVO ben ik naar Cercle verkast, waar ik, onder trainers Tipuric en Van Wijk, kampioen gespeeld heb. Na drie jaar was er een afspraak om nog drie jaar bij te tekenen voor eerste nationale. Een knieblessure stak echter stokken in de wielen en na anderhalf seizoen moest ik afhaken. Voetballen kon niet meer.”

“Ik werd jeugdtrainer bij VG Oostende en kreeg vlug een aanbieding via Jan David om aan de slag te gaan als hulptrainer bij SK Spermalie. Een jaar later werd ik kampioen met SKS, met spelers met wie ik in mijn jeugd gespeeld had. Na twee jaar SV Bredene, één seizoen de beloften van KV Oostende, passages bij BS Poperinge, SV Bredene, Westhoek, en nog eens drie jaar met ups en downs bij SV Bredene, ben ik nu actief bij SK Oostnieuwkerke.”

Balgevoel

“Het is jammer dat ik door corona nog niet veel heb kunnen bewijzen. Ik sta voor een kantelmoment. Na 40 jaar voetbal moet ik misschien in schoonheid afscheid nemen en nog meer supporter worden van onze 17-jarige dochter die, net als ik, tot over haar oren verliefd is op het voetbalspelletje.”

“Ik sta volledig achter haar ambitie om carrière te maken in het voetbal. Toen ze als peuter met mij in de tuin speelde en meeging naar trainingen en wedstrijden, merkte ik al dat ze veel balgevoel, een goede motoriek en vooral een sterk karakter heeft.”

Drie jaar in jongensploeg

Gaëlle Nierynck was sportief van in de wieg, ging graag naar het keurturnen bij WIK, maar haar hart ging toch uit naar het ‘shotten’. “Ik was elf en heb drie jaar in een jongensploeg van SV Bredene gespeeld, eerst als aanvaller, later als rechtsback. Als meisje leerde ik mijn mannetje staan, met een groot loopvermogen, in dienst van de ploeg. Papa gaf me altijd goede raad en samen met hem heb ik uren getraind op de Schorre om mijn balcontrole en passenspel te verbeteren.”

“Na de provinciale selecties voor West-Vlaanderen werd ik, toen ik 14 was, ook uitgenodigd voor de nationale jeugdploegen in Tubeke. Ik ben ambitieus en voetbal werd steeds belangrijker. Zo rijpte bij mij het plan om, na twee jaar KTA in Brugge, over te stappen naar de topsportschool in Leuven. Na vier jaar specifieke voetbalopleiding, uitsluitend met meisjes, zit ik nu in het laatste jaar.”

Belangrijke keuze

“Met de schoolploeg, de Yellow Flames, speelden we op donderdagavond competitie met de jongens. Ik speel nu al twee jaar bij Jong OHL in eerste nationale bij de dames en werd ook opgeroepen voor selecties en interlands bij de U16. Zo maakte ik tornooien mee in Tsjechië, Bosnië en Spanje.”

“Door corona word ik geremd in de evolutie naar de eerste ploeg, maar na dit schooljaar moet ik een belangrijke keuze maken: studies of voetbal? Ik zou graag in Leuven blijven voetballen en dat combineren met studies in een sportrichting. Het kan ook anders uitdraaien. Hopelijk kunnen we begin 2021 weer voetballen. Ik moet nog veel ervaring opdoen, kracht en traptechniek bijwerken. Ik droom stilletjes van een voetbalcarrière. Waarom niet in het buitenland?”, droomt Gaëlle luidop.

Voetjes op de grond

Pa Johnny Nierynck weet dat een voetbalcarrière niet zomaar uit de lucht komt vallen, maar hij gelooft honderd procent in zijn dochter. “Gaëlle beschikt over veel kwaliteiten, de wereld ligt aan haar voeten. Er is veel geluk nodig, maar ik geloof erin dat ze in mijn sporen kan treden en voetbalprof worden. Dromen zijn niet altijd bedrog. Waar een wil is, is een weg.”

“Ik ben supporter van Club Brugge en kijk veel en graag naar voetbal”, valt Gaëlle in. “Ik ben fan van Trent Alexander Arnold van Liverpool en Sergino Dest van Barcelona. Bij de dames kijk ik met bewondering naar de prestaties van Davina Philtjens, de rechtsback van The Red Flames. Bij Manchester City heb ik ooit Lucy Bronze aan het werk gezien. Dat was fantastisch! Geloof me, dames kunnen ook een deftig potje shotten! Uiteraard zou ik daar mijn beroep willen van maken, maar de weg is nog lang en moeilijk!”, weet Gaëlle. (FR)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier