Met liefst 24 medailles was Nederland de grote verrassing van de Winterspelen in Sotsji. Drie van die medailles werden behaald met West-Vlaamse hulp…
Wim De Deyne uit Sijsele was de voorbije weken de enige West-Vlaming die in actie kwam tijdens de Winterspelen in Sotsji. Niet als atleet, wel als assistent-bondscoach en materiaalmeester van de Nederlandse shorttrackploeg. De 36-jarige ex-olympiër had een belangrijk aandeel in drie van 24 medailles van Nederland. “Zo heeft België toch ook een beetje een medaille behaald”, lacht hij.
Proficiat, Wim ! Nederland behaalde liefst 24 medailles : 8 gouden, 7 zilveren en 9 bronzen plakken. In de medaillestand werd Nederland daarmee zelfs vijfde. Dat moet nogal een feest geweest zijn…
Wim De Deyne : “Zeker. Nederland had tijdens de vorige Winterspelen in Vancouver acht medailles gehaald en had voor Sotsji gehoopt op ietsje meer. Maar dat het er 24 zouden zijn… We hebben maandag een vliegtuig gecharterd en bij de landing in Groningen stond zelfs de brandweer ons op te wachten. Tijdens de busrit stonden de mensen rijendik te zwaaien en te roepen. Op het plein in Assen, waar een huldigingspodium stond, werden we zelfs toegejuicht door meer dan 10.000 mensen.”
Alle Nederlandse medailles werden behaald in het schaatsen : 23 in het langebaanschaatsen, 1 in de shorttrack. Vooraf had je gezegd dat je met de shorttrackploeg minstens één medaille wilde. Met een bronzen plak van van Sjinkie Knegt op de 1.000 meter shorttrack lukt dat net. Welk gevoel overheerst er ?
“Wat we behaald hebben, was het absolute minimum. Er zat zoveel meer in… Pech, valpartijen, penalty’s, een foutieve beslissing van de referees, enkele vierde plaatsen… Het was telkens nét niet. Maar op zich kunnen we niet klagen : die bronzen plak is de eerste Nederlandse shorttrackmedaille ooit en hebben laten we zien hoe dicht we wel waren op véél méér medailles.”
Maar je had ook een inbreng bij twee gouden medailles in het langebaanschaatsen.
“Beiden onderdelen zijn gescheiden, maar Jorien ter Mors – die beide disciplines combineert – behoort eigenlijk tot de shorttrackploeg. Zij behaalde met mijn materiaal en messen, goud op de 1.500 meter en teamaflossing op de lange baan (in Nederland was er een relletje omdat ze zei dat ze veel liever een shorttrackmedaille had behaald, red.). In het langebaanschaatsen lukte alles, in het shorttrack hadden we pech. Dan zorgt natuurlijk voor een dubbel gevoel. Ik kan daarom ook niet zeggen dat ik met een heel tevreden gevoel naar huis kom. Er zat zoveel meer in.”
Er was vooraf veel te doen over de veiligheid in Rusland. Wat heb je daarvan gemerkt?
“Eigenlijk heel weinig, want daar zaten we in een soort luchtbel. Omdat de verschillende venues zich zo dicht bij elkaar bevonden, was er maar één veiligheidszone. En eenmaal je daarin was, kon je vrij bewegen, zonder veel controles. Bij vorige Spelen, waar je je met de bus moest verplaatsen, was dat veel erger. Dan moest je telkens een halfuur op de bus wachten, werd je bagage gescand, moest je plaatsnemen achter een lijn… Dat was nu niet het geval. Zelf ben ik niet buiten de beveiligde zone geweest, of het was naar het Holland Heineken Huis voor een viering. (lacht) Een bewuste keuze, want Sotsji is een erg koude en sfeerloze stad, waar niets te beleven valt. En bovendien had ik ook maar weinig tijd om op verkenning uit te trekken.”
Hoe ziet jouw toekomst, zowel op korte als op lange termijn, eruit ?
“Binnen anderhalve week vertrekken we naar het WK shorttrack in Canada, onze laatste afspraak van het seizoen. Daarna volgt een lange pauze, want vorige zomer was die – in voorbereiding op deze Winterspelen – erg kort. Wat er daarna volgt, weet ik nog niet. Mijn samenwerking met de Nederlandse ploeg loopt eigenlijk tot na het WK. De onderhandelingen voor een eventuele verlenging zijn bezig en ik wacht ook af welke aanbiedingen er nog allemaal binnenkomen. Of dat in de shorttrack zal zijn, weet ik nog niet. Voor hetzelfde geld beslis ik om thuis te blijven en iets compleet anders te doen…”
(Olivier Neese)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier