De Brugse schrijfster Lies Gallez schrijft een open brief aan haar ‘bange Brugse medemens’. “Al drie ochtenden ben ik opgestaan met deze woorden. Na de spandoeken, het boegeroep aan de kazerne, de Facebookgroepen tegen de asielzoekers schreef ik een zucht zacht en hard, een hoopje hoop om letterlijk en figuurlijk van Assebroek, tot Brugge, Sijsele en verder gedeeld te worden. Dat hoop ik hier hevig”, schrijft ze op facebook.
Aan mijn bange, Brugse medemens
Stel u voor
Een kazerne als tijdelijk huis
omdat oorlog en conflict je daar gebracht hebben
in dat ene leven dat altijd het jouwe blijft
Tussen kale muren huiselijkheid gaan zoeken
en opnieuw leren dromen en dat
je kinderen zo vertellen dat ze dat ook gaan geloven
400 mensen kan de kazerne in Sijsele opvangen… Sléchts 400 mensenlevens
Stel u voor
geen gezelligheid van thuiskomen
geen gewoontes die dagen openen en sluiten
enkel het grote niets en hoop
die twijfelt tussen wanhopen en
nieuwe kansen krijgen
400 mensen kan de kazerne in Sijsele opvangen
slechts 400 mensenlevens,
vaders, moeders, zonen, dochters
mensen, dus, met hoofden en harten
zoals ook ik dat ben en u
levend in die wereld van iedereen
Stel u voor dat wij de woorden vinden
die als een brug tussen alle Bruggelingen loopt
Stel u voor dat wij gezamenlijk in die bange angst
gaan staan om elkaar daarin te ontmoeten
Stel u voor dat wij dat kunnen en durven en doen
voor die 400 mensen, die andere zovelen
voor die Aylans ook die genadeloos de verkeerde dood zijn gestorven
Stel u voor
Liefdevolle groeten die als twee handen
om die angst heen mogen liggen voor altijd
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier