Vandaag maandag 25 augustus is het precies 30 jaar gereden dat het Franse vrachtschip Mont Louis op twaalf mijl voor de Belgische kust tot zinken kwam. Niemand raakte gewond, maar het scheepsongeval haalde wereldwijd het nieuws. Aan boord waren 30 vaten van het readioactieve uraniumhexafluoride, maar daarover deden de Fransen heel geheimzinnig.
Toenmalig nautisch directeur bij het loodswezen in Oostende Marc Claus (80), die in Blankenberge woont, haalt herinneringen op. Op 25 augustus 1984 werd de Mont Louis aangevaren door het Duitse ferryschip Olau Brittannia. “Het was weekend op dat moment. Ik was thuis toen ik voor het eerst over de aanvaring werd gebeld”, aldus Marc Claus.
“Mij werd gemeld dat een Frans marineschip nabij de Mont Louis kwam patrouilleren. Dat was het eerste bevreemdende nieuws in deze zaak. ‘s Anderendaags kwam ik dan op dienst in Oostende en kreeg ik te horen dat er iets aan de hand was met de lading. Ik probeerde het Franse loodswezen in Duinkerke te bellen, waarmee we goede relaties hadden. Maar ik kreeg een Franse marine-officier aan de lijn.”
“Via een mol kwam ik te weten dat het schip 30 vaten uraniumhexafluoride bevatte. Maar we wisten niet of het zeewater besmet was. Het was een prachtige zomerdag met stranden vol volk. Ik lichtte de gouverneur in en samen vroegen we ons af of we de stranden moesten laten ontruimen. We besloten nog een dag af te wachten en dan pas indien nodig de stranden af te sluiten. Maar zover is het nooit gekomen. De vaten bleken enorm schokbestendig. De veiligheid van de mensen is nooit in gevaar gekomen.”
Het lichten van het wrak zou bijna twee jaar duren. De ramp kostte de Belgische overheid enkele honderden miljoenen franken.
(HH)
Meer in Krant van West-Vlaanderen (editie De Zeewacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier