RADIO 8000 (16): Les Détectives Chantants van de Franse straten naar de Vlaamse theaterzalen

Redactie KW

In Radio 8000 heeft KW.be elke woensdag een babbel met een West-Vlaamse muzikant, deejay, programmator, producer of groep. Deze week is dat met Jelle Denturck, bekend van zichzelf en Protection Patrol Pinkerton, maar straks misschien ook van Les Détectives Chantants.

WIE?

Les Détectives Chantants bestaat uit vier viriele jonge mannen: Jelle Denturck, Floris Kesteloot, Nils Tijtgat en Laurens Vansteelandt. Het kwartet heeft er al een mooi gemeenschappelijk verleden op zitten, want de vier trokken in 2012 al als gezelschap straatmuzikanten door enkele steden in Frankrijk, zoals onder andere Nice en Parijs. Ze brengen nummers uit de sixties op een eigenwijze eigen wijze.

WAAROM?

Omdat het combo momenteel aan het try-outen is voor een heuse theatertournee, gebaseerd op wat ze in hun rugzak verzamelden tijdens dat optreden in de Franse straten. En ook omdat Jelle Denturck tegelijk ook nog altijd heel hard aan de weg timmert met die andere band van hem, het Tieltse Protection Patrol Pinkerton.

1. Les Détectives Chantants begot, het is niet echt your average band nextdoor. Leg eens uit wat we bij een optreden van jullie mogen verwachten?

Jelle Denturck: “Eigenlijk is het allemaal heel toevallig ontstaan. Twee jaar geleden wilden we samen op reis gaan met drie bandleden van Protection Patrol Pinkerton, maar reizen kost geld hé. We namen ons voor om onze reis te betalen in optredentjes langs de straat in Franse steden. Omdat we elk al snel kwamen aanzetten met nummers uit de sixties, gaande van The Beatles over The Turtles en The Kinks, besloten we die richting uit te gaan. Verwacht je aan veel samenzang en aan speelgoedinstrumenten, zoals de melodica.”

2. Het leven van een straatmuzikant kan een harde leerschool zijn, want toevallige passanten kunnen al eens uitblinken in totale desinteresse. Right?

Jelle Denturck: “Dat is zeker waar. Ik weet nog dat we bij ons eerste straatoptreden in Frankrijk immens nerveus waren, omdat niemand naar ons omkeek. Terwijl we net daarom eigenlijk géén zenuwen moesten hebben, want niemand lette op ons (lacht). Die zenuwen waren echter nergens voor nodig, want uiteindelijk hebben we eindeloos veel mooie momenten meegemaakt. Het eerste jaar trokken we met drie op reis, het jaar erop ging nog een bandlid van PPP extra mee, omdat hij onze verhalen zo schitterend vond (grijnst). Zo hadden we een hele dag in studentenstad Montpellier gespeeld, zonder veel succes. Studenten hebben niet veel geld op overschot, zie je. We besloten, toen de zon begon onder te gaan en de lichtjes her en der aangingen, om ons toch nog op een paar trapjes bij een pleintje te zetten om wat te spelen. Toen leek er wel magie te gebeuren, want beetje bij beetje kwam het publiek rond ons zitten. Uiteindelijk was iedereen aan het meezingen, tot de politie erbij kwam en onze fles wijn leeg goot. Dat mocht blijkbaar niet, maar ze hebben ons wél nog naar andere mooie locaties doorverwezen (grijnst).”

3. Het lijkt wel alsof Karl Vannieuwkerke jullie eigenlijk als vaste showband zou moeten opvorderen voor zijn ‘Vive Le Vélo’ doorheen Frankrijk… Jullie speelden in Nice, Parijs, Montpellier, maar straks gaan jullie met dit concept richting theaterzalen. Waarom in die setting?

Jelle Denturck: “Omdat onze muziek daar ook goed tot zijn recht kan komen. Aanvankelijk werden we af en toe gevraagd om feestjes op te luisteren, maar daar verdronk onze akoestische, niet versterkte samenzang in het gekakel van de aanwezigen. Toen we een tijdje geleden mochten spelen in het Gildhof in Tielt, waar zo’n 250 man binnen kan, dachten we dat het verloren moeite zou zijn. Bij het soundchecken babbelden twee geluidsmannen stilletjes tegen elkaar en overstemden ze onze muziek al. Dat beloofde niet veel goeds, maar toen het moment van de waarheid aanbrak, bleek het hele publiek muisstil. Toen wisten we: dit marcheert in een theaterzaal. Toch is die tournee nog niet voor morgen. De meeste programma’s voor het komende cultuurseizoen liggen intussen vast, dus wij mikken op 2015. We hebben sowieso allemaal de handen vol met tal van projecten.”

4. Zoals Protection Patrol Pinkerton. Hoewel, komende festivalzomer brengt maar één show voor PPP, namelijk de thuismatch op de Tieltse Feesten. Zijn jullie zo gigantisch duur?

Jelle Denturck: “We moesten tijd vrij maken om aan een nieuw album te kunnen werken, dat is alles (glimlacht). We hebben onze boeker zelfs op het hart gedrukt dat hij ons niet eens hoefde te verwittigen als er een aanvraag zou binnenrollen, want dan zouden we ons toch weer laten overhalen. Maar Tielt, dat is thuis spelen, en dat kan nog een feestje worden. Ook nadien (grijnst). En intussen werken we dus aan nieuw materiaal, want we blijven uiteindelijk nog altijd een relatief jonge band. En yep, ook deze zomer gaan we weer de hort op met ons ‘orkestje’. Zeker weer naar Frankrijk, misschien ook nog verder. Bedoeling is dat er een cameraploegje mee in ons zog reist, zodat het misschien kan leiden tot een soort documentaire.”

5. En dan is er nog Dirk. Niet de naam van jullie trouwste fan – of misschien net wel, maar dan zijn we daar niet van op de hoogte – maar van nog maar eens een nieuw project uit het immer overuren draaiende brein van Jelle Denturck…

Jelle Denturck: “Klopt. Het gaat om een duobezetting, samen met alweer een bandlid van PPP. We spelen harde, alternatieve grungy nineties rock, genre Nirvana ten tijde van ‘In Utero’. ‘Alles moet kapot’, een beetje dié stijl. Ik verzorg bas en zang en beschouw het vooral als een uitlaatklep. Maar wel een verdomd goeie!”

(FJA)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier