De Sint-Niklaaskerk van Oostduinkerke was veel te klein voor de vele vrienden, familie en kennissen die wilden afscheid nemen van Victor.
Meer dan duizend mensen konden de plechtigheid volgen op een groot scherm buiten de kerk. In de kerk zelf zat en stond alles bomvol. Het was een prachtige, emotionele, serene plechtigheid. Zus, broer, zijn vriendin, zijn boezemvriend, medestudenten en zelfs alle neven en nichtjes gaven een afscheidswoordje. Ozark Henry zat persoonlijk achter de vleugelpiano en luisterde de viering op. Ten slotte nam vader Stephan Mourisse het woord en richtte zich speciaal tot tweelingzus Marie en jongere broer Emile. Na de viering trok men naar Oostvleteren waar Victor als eerste een plaatsje kreeg op het nieuwe kerkhof.
(RVL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier