Stroppendrager aan de Noordzee

In het Citadelpark struinen is heerlijk, maar kuieren op de dijk vult de longen en het panorama is fantastisch
Johan De Maeyer
Johan De Maeyer Voormalige stem Top 30

Duizenden West-Vlamingen ruilden hun heimat in voor Gent, maar af en toe is er ook een Gentenaar die de omgekeerde beweging maakt. Zoals Johan De Maeyer, vroeger hoofdpresentator bij Radio 2 Oost-Vlaanderen én de stem van de Top 30, die nu in Westende woont.

Wat drijft een mens er toe om het machtige Gent te verlaten voor een stulpje aan de Noordzee ? Sowieso een immens gevoel van nostalgie. Immers, sinds mijn kleuterjaren tot aan mijn legerdienst huurden wij (ma, pa, zus en ik) in de maand augustus steevast een appartementje aan de Nieuwpoortsesteenweg in het familiale Mariakerke. Het waren gouden tijden; in mijn herinnering scheen steeds de zon. En wanneer het wolkendek al eens versluierde gingen we ravotten in de duinen bij het kerkje waar James Ensor begraven ligt. Maar ook, en dat zal ik ruiterlijk bekennen : omdat ik me tijdens mijn apenjaren aan zee voor het eerst waagde aan alles wat God verboden heeft

Het waren gouden tijden; in mijn herinnering scheen steeds de zon

De bruisende Arteveldestad inruilen voor het idyllische Westende, viel dat zwaar ? Niet echt. In het Citadelpark struinen is heerlijk, maar kuieren op de dijk vult de longen en het panorama is fantastisch. Het gaat hem niet om een plek, het gevoel overheerst. De historische Gentse sites bezoeken verruimt je geest, maar het zeewater om je enkels voelen klotsen tijdens een zomerse dag geeft een onbeschrijfelijk gevoel van innerlijk welbehagen.

Nu ontwaak ik dagelijks met frontaal zeezicht en het spektakel begint : het grillige maar fascinerende kijk- en luisterspel van licht, wind en golven dat om de haverklap verandert van kleur en animositeit. En mij tot rust brengt. Kan je de dag beter beginnen ? Uiteraard kende ik al een beetje de West-Vlaamse mentaliteit : noeste werkers, maar niet makkelijk te benaderen. Nog zo’n huizengroot cliché, dat binnen de kortste keren op de schop moest. Mijn vrouw en ik, ‘aangespoelden’ zoals dat heet, werden overal (bij de bakker, de slager, de leverancier van leesvoer en ga zo maar door) allerhartelijkst ontvangen. En vergeet niet : voor wie van culinaire ambiance houdt is het aan ‘t zéétje méér dan uitstekend toeven.

Heb ik daarom mijn Gentse roots helemaal opgeborgen ? Zeer zeker niet. De lange wandelingen in de historische binnenstad, de talloze culturele hoogstandjes (NTG, SMAK,…) en de onvergetelijke momenten in het nu afgebroken Ottenstadion blijven voor een onvoorwaardelijke fan als ik te allen tijde op mijn netvlies gebrand. En dat is nu precies het steeds weerkerende geschilpunt tussen mijn Gents chauvinisme en dat van de lokale tifosi : we zullen het nooit ofte nimmer eens worden over de vraag wie met het beste voetbalteam kan uitpakken. Alhoewel : Gent mag pronken met het fraaiste stadion van België en ter plekke huist de regerende landskampioen. Hoe dan ook : daar kan geen Club Brugge en/of KV Oostende tegenop. Mogen mijn huidige naaste buren me dit sportief zijsprongetje van harte vergeven

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier