OPINIE Moeten er nog Kraks zijn?

Redactie KW

Ze duikt soms wel eens op, die vraag. Gaan we dit jaar weer op zoek naar Kraks? Maar elk jaar krijgen we op de Krakhulde het antwoord.

Dinsdagavond hebben het provinciebestuur, de burgemeesters en Krant van West-Vlaanderen hulde gebracht aan de 67 Kraks die lezers, medewerkers en redactie hebben gekozen. En net zoals vorig jaar en de jaren daarvoor zeiden we gisteren, na afloop van de hulde, dat het ongetwijfeld de mooiste Krakavond van allemaal was geweest.

Min Moaten

Toegegeven, het was een bijzondere Krakhulde, ook al omdat we een SuperKrak mochten verwelkomen en in de bloemetjes zetten: Flip Kowlier ontving er de Gouden Gerrit voor zijn – intussen West-Vlaamse klassieker – Min Moaten. Die Gouden Gerrit is een initiatief van onze webredacteur Frederik Jaques waarmee we op zoek gingen naar het mooiste West-Vlaamse nummer ooit. Flip Kowlier was een bijzonder aangename gast, gisteren in het Provinciaal Hof en we hebben – ook al gaan we zelf zelden anderen lastig vallen met ons eigen gebrek aan zangkunst – Min Moaten meegezongen. Om maar te zeggen hoe aanstekelijk Flip Kowlier gisteren was. Bijzonder.

Maar dat was de SuperKrak dus, die we enkele uren later, op de terugweg, nog eens hoorden op de radio in de auto. En weer zongen we mee. Harder nog. Want het was alweer, zoals we daarnet zeiden, de mooiste van alle Krakavonden geweest. Niet alleen omwille van Flip Kowlier, maar vooral omdat we er 67 mensen, 67 Kraks, gelukkig hadden gezien.

Superhelden

Het zijn geen superhelden, die Kraks. Geen tafelspringers, geen mensen die altijd en overal het hoogste en laatste woord willen voeren, maar het zijn mensen die zich door hun inzet voor hun buurt, hun vereniging, hun dorp of hun stad van zich laten spreken, die er het verschil willen en durven maken. Mensen met lef, mensen die hun nek durven uitsteken ‘voor de goede zaak’ en die het eigenbelang wel eens durven ondergeschikt maken aan dat van hun omgeving. Het zijn mensen over wie we wel eens zeggen: ‘Tju, zonde van ons, we hebben haar of hem nu niet eens bedankt…’ Gisteren, in het Provinciaal Hof, hebben we dat met zijn allen goedgemaakt. We hebben de Kraks gehuldigd én bedankt. Niet alleen wijzelf als krant, maar dat deed ook gedeputeerde Guido Decorte namens het provinciebestuur en dat deden de burgemeesters of schepenen ook namens stad of gemeente.

Tegen het venijn van de azijn

Moeten er nog Kraks zijn? De Krakhulde gaf ons alweer het antwoord. Het is volmondig ja! Onze Kraks zijn de beste remedie tegen de verzuring, tegen het venijn van de azijn waarin sommigen zich maar al te graag wentelen. En ja, de Kraks verdienen het om gekozen te worden en door ons allen gelauwerd. Ze maken ons sterker, mooier én wijzer. En wie zijn wij om dat niet te willen? Als het van ons afhangt, dan ja, volgend jaar zeker opnieuw! Leve de Kraks!

(Jan Gheysen)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier