Het Moorsleedse zwembad De Amfoor sluit op maandag 1 september haar deuren voor grote renovatiewerken.
Op die datum gaat ook redder José Wydaeghe (60) met pensioen. Hij begon zijn carrière in 1976. “Zoiets moois als het zwembad mag nooit verdwijnen”, vindt de voormalige badmeester.
José Wydaeghe kan op zestigjarige leeftijd terugblikken op een mooie tijd in het zwembad van Moorslede. In 1976, vier jaar na de opening ervan, begon hij als redder in De Amfoor. Hij is de laatste van de oude garde die met pensioen gaat. “Het is tijd voor de jongere generatie om de fakkel over te nemen”, vindt José Wydaeghe. “Daarom heb ik enkele jaren geleden mij teruggetrokken uit het zwembad van Moorslede en werd ik badmeester in Dadizele.”
Voor het prille begin van het zwembad moet er worden teruggegaan naar 1972. Toen opende De Amfoor haar deuren voor het grote publiek. Een grote opluchting voor het stadsbestuur, want de zoektocht naar een geschikte locatie liep niet van een leien dakje. “De plannen voor het zwembad waren al af voordat er een locatie was gevonden. Het stadsbestuur van de toenmalige burgemeester Walter Ghekiere heeft dan veel onderhandeld met de boeren in de gemeente. Uiteindelijk hebben ze de grond kunnen kopen waar nu de sportsite is in de Iepersestraat”, herinnert José zich nog. “In die tijd schoten de zwembaden als paddenstoelen uit de grond. Zoals de meeste is ook De Amfoor gebouwd in samenwerking met het WITAB.” WITAB staat voor West-Vlaamse Intercommunale voor Technisch Advies en Bijstand voor Ruimtelijke Ordening. “Het is eigenlijk uniek dat we hier in Moorslede een sportsite hebben van 6 hectare groot”, aldus de ex-redder.
Niemand verdronken
“In begin waren we met drie redders”, vertelt José Wydaeghe. “Sinds 1993 is de wetgeving echter veranderd en moesten er voortaan twee redders per bad zijn.” Nu zijn er zo’n 8 badmeesters actief in het zwembad van Moorslede. “Ik weet nog goed dat ik in mijn beginperiode ook zwemles moest geven aan volwassenen. Ik had met mijn twee collega’s een afspraak gemaakt dat we de taken zouden opsplitsen. De één gaf dan de basisles aan de zwemmers, de ander ging een stapje verder en de laatste gaf dan les aan de mensen die volledig voor hun brevet gingen.”
“Ik heb altijd tegen mezelf gezegd dat ik tevreden met pensioen kan gaan als er niemand is verdronken tijdens mijn carrière. En dat is gelukt”, vertelt José Wydaeghe. “We hebben wel een keer een dodelijk ongeval gehad. Een oud-militair kwam hier eens zwemmen, maar die man moest pillen nemen voor zijn hart. Hij had die pillen blijkbaar niet ingenomen die dag en kreeg een aanval in het bad. Achteraf hebben we dan gehoord dat hij is overleden in het ziekenhuis.” Anders heeft José nooit erge ongevallen meegemaakt. “Soms is er wel eens iemand die verkeerd van de springplank springt en op de boord terechtkomt, maar over het algemeen zijn er geen zware ongevallen gebeurd.”
(Steven Leenknegt)
Lees hierover ook in Krant van West-Vlaanderen, editie De Weekbode Roeselare
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier