De Ark van KW (3) : Karel Ackaert bij de getraumatiseerde beren in De Zonnegloed

Redactie KW

Elke woensdag serveren we (niet letterlijk, geen zorgen) een opmerkelijk dier dat op West-Vlaamse bodem vertoeft.

Wij bij KW zijn zot van beestjes en we weten dat jullie dat ook zijn. Getuige daarvan de duizenden katten en honden in jullie tuin, volières vol parkieten en bokalen vol goudvissen. Maar de ark van Noah had natuurlijk nog wel meer beestjes in het ruim. Voortaan gaan we elke week op zoek naar de eerder zonevreemde exemplaren en de kleurrijke exoten.


De Zonnegloed is een dierenpark en kinderboerderij in Oostvleteren. Karel Ackaert (44) is stichter van en projectverantwoordelijke in De Zonnegloed. Hij is getrouwd met Lieve De Busscher en heeft zes kinderen, van wie de oudste Joachim (19) mee helpt in het dierenpark als hoofd van de technische ploeg. Tot een vijftal jaar geleden was De Zonnegloed nog een simpele kinderboerderij met een twintigtal diersoorten, ondertussen is het een erkend dierenpark geworden met meer dan 101 diersoorten.

Opvangcentra

Vzw De Zonnegloed Dierenpark is meer dan een dierenpark. Haar dierenpopulatie werd hoofdzakelijk opgebouwd met dieren uit diverse opvangcentra. Meestal gaat het om dieren die zwaar verwaarloosd of mishandeld werden. “De dieren werden bijvoorbeeld in beslag genomen bij louche dierenparkjes, circussen, handelaren of particulieren”, vervolgt Karel Ackaert. “Wij vangen die dieren op voor de rest van hun leven. Het zijn dieren die niet terug kunnen naar de natuur en die helemaal geen toekomst meer hebben. We bieden ze een warme thuis aan voor de rest van hun leven. Vandaar onze naam De Zonnegloed.”

Elena en Arda

De meest recente grote aanwinst voor het dierenpark zijn de bruine beren uit Bulgarije. “Al sinds begin jaren tachtig hebben er daar beren geleefd in een fokstation, om vervolgens te worden vrijgelaten in een omheind stuk bos waarna een trofeejager ze kon afschieten”, zegt Karel Ackaert. “Sinds Bulgarije tot de Europese Unie is toegetreden, zijn dergelijke praktijken niet meer toegelaten en is de bruine beer ook een beschermde diersoort geworden. In april zijn twee beren uit zo’n fokstation in ons park aangekomen: Arda en Elena”

“Het duurde vier dagen voor ze hun eerste hap in een appel durfden nemen”

“Het grootste probleem dat we hadden was voeding”, vertelt Karel. “Het enige wat ze aten in Bulgarije waren papjes van afval. Ze waren het niet meer gewoon om normale voeding te eten. Het duurde toch vier dagen voor ze hun eerste hap in een appel durfden nemen. Ondertussen eten ze al appels, peren, nectarines, wortels, grove andijvie… Arda eet ook al kip, Elena proberen we stap voor stap vlees te leren eten. Momenteel eten ze elk acht kilo groenten en fruit per dag. Normaal eten ze daarbovenop nog eens twee kilo vlees per dag, maar zover zijn we nog niet.”

De Ark van KW (3) : Karel Ackaert bij de getraumatiseerde beren in De Zonnegloed


“Zowel Arda als Elena zijn zwaar getraumatiseerd”, vervolgt Karel. “Dat weerspiegelde zich in zwaar stereotiep gedrag de eerste weken dat ze bij ons waren: voortdurend heen en weer lopen, met hun kop schudden… Arda is het meest getraumatiseerd. Ze is al 28 jaar oud, wat toch al een respectabele leeftijd is voor een beer. Heel haar leven spendeerde ze alleen in een kleine kooi. Elena was de eerste andere beer die ze zag in haar leven. Nog steeds is ze heel bang. Enkel om te eten gaat ze van het beton. Nochtans hebben de beren een verblijf van meer dan 300 m², met een heuvel en een zwembad.”

“Elena had het minder moeilijk om zich aan te passen. Ze is heel nieuwsgierig en gaat naar bijna alle uithoeken van het verblijf. Hoewel Arda nerveuser is, is Elena wel het agressiefst Ze is ook nogal aanhankelijk aan haar verzorgers. Wij proberen daar zo weinig mogelijk op in te gaan omdat het de bedoeling is dat ze zo veel mogelijk terug hun natuurlijk leven kunnen leiden, maar met dieren in gevangenschap moet er altijd wel een vorm van menselijk contact zijn.”

Dromen van een derde beer

Karel droomt ervan om nog een derde beer op te vangen maar het kostenplaatje zet hem snel weer met de voetjes op de grond. “Alleen al qua voeding kost het 6.000 à 7.000 euro om één beer een heel jaar leven te houden. Daarom hebben we ook voor de beren die er al zijn een inzamelactie georganiseerd.”

(TOGH)

>> http://www.dezonnegloed.be