Tamara Planckaert over háár Belgische kampioen Stijn Devolder

Redactie KW

Stijn Devolder reed zondag na het Belgisch kampioenschap in Leuven recht in de armen van zijn vriendin Tamara en hun kinderen Femke en Jody. Ook achteraf wees ‘Volderke’ meer dan eens op het belang van zijn gezin. De nationale kampioen deelt al dertien jaar lief en leed met Tamara Planckaert. „Neen, Stijn is geen gemakkelijke jongen, maar hij geeft je zoveel in de plaats…”

In het Deerlijkse gehucht Sint-Lodewijk – spreek uit : Sellewie – wappert de driekleur. Niet ten huize Devolder, wel bij de buren. Stijn zelf heeft het niet zo voor al die heisa rond zijn nieuwe Belgische titel. Hij staat klaar om te vertrekken voor een trainingsrit, zónder kampioenentrui. „Die doe ik alleen aan tijdens wedstrijden. Dat hóórt zo voor een mooie trui.” En dus fietst de kersverse kampioen maar in gewone blauwe Quick-Stepoutfit door de Vlaamse velden.

Met de Vuelta in het hoofd

Zijn BlackBerry neemt de renner dinsdagmorgen wel mee op training, want de ploegleiding moet in extremis nog een renner oproepen voor de Tour de France. De stiekeme hoop van Devolder wordt beantwoord : er komt geen telefoontje. De Italiaan Francesco Reda zal Tom Boonen vervangen… „Hij zit al maanden met de Vuelta in zijn hoofd”, fluistert Tamara, al ruim dertien jaar compagnon de route van Devolder. „Stijn heeft maanden geleden al voor zichzelf uitgemaakt dat hij de Ronde van Oostenrijk wil rijden en de Tour overslaat. Zo’n koers is op dit moment gewoon te druk voor hem.”

“Hoe minder Stijn in de gazetten staat, hoe beter”

Te druk. Het typeert Devolder, die zich in de luwte kon voorbereiden op het BK van afgelopen zondag in Leuven. „Hoe minder Stijn in de gazetten staat, hoe beter”, lacht Tamara. „Natuurlijk wisten we hoe goed hij was, maar een koers moet nog altijd gereden worden. We schreeuwen het niet van de daken als Stijn goede benen heeft. (…) Hij is ook zo gevoelig… Stijn probeert zich niets aan te trekken van wat er in de kranten staat, maar dat lukt niet. Alle kritiek raakt hem. Jullie moesten eens weten wat hij allemaal voor zijn sport doet, vloek ik dan. Stijn presteert niet met het mes op de keel. Als de druk te groot wordt, blokkeert hij. Gelukkig kan hij hier af en toe vluchten. Alleen in onze armen voelt hij zich écht veilig.”

(mvdr)

Het hele interview, onder meer ook over meerdere ‘verhuisplannen’, in Krant van West-Vlaanderen van vrijdag 2 juli 2010

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier