De Sea King is aan vervanging toe, kw.be mocht in het vliegende monument mee naar Brussel voor het militaire defilé op 21 juli.
We worden verwelkomd door Adjudant-majoor Peter Van Nuffel, die eerst een rondleiding geeft op de basis.
Al bijna 40 jaar de reddende engel aan de kust.
In de hangar staan een zwart-geel-rode Sea King en een witte NH90, zijn vervanger, broederlijk naast mekaar.
De NH90 neemt het binnen enkele jaren helemaal over van de Sea King.
Een blik op het interieur maakt meteen duidelijk wie de nieuwkomer is. Maar de Sea King als industriële archeologie bestempelen, is een brug te ver. Er zijn er nog altijd drie operationeel op de basis Koksijde.
“Het is dat zwarte knopje.”
En dat mag zeer letterlijk genomen worden. Tijdens de rondleiding gaat het er gezapig aan toe maar wanneer er plots een scramble, een noodoproep, binnenkomt, gaat alles meteen drie versnellingen rapper. Op enkele minuten tijd is de tricolore Sea King museumstuk af en staat hij buiten met draaiende motoren en piloten aan boord. Er is een jongetje (twaalf jaar, bruin haar, blauwe T-shirt) verloren gelopen ter hoogte van het casino van Oostende. Windkracht 10-materiaal zo lijkt het, maar plots klinkt de luidspreker weer, worden de motoren stopgezet en slenteren de piloten rustig weer naar binnen… Jongetje al teruggevonden zonder de Sea King, zo blijkt. En dat gebeurt meer dan dat er echt ingegrepen moet worden maar uiteraard mag er geen enkel risico genomen worden. 24 op 24, 7 op 7, staan er piloten paraat. “A way of life”, zegt de Adjudant-majoor meer dan terecht.
Scramble afgeblazen, jongetje is teruggevonden.
We krijgen verder veiligheidsbriefing van boordtechnicus Ronny Douchy.
“Nergens aankomen, dat de ruiten rammelen is normaal.”
“Van de knoppekes blijven”, luidt het. Daar hadden we zelf ook kunnen opkomen. “Maar ook niet tegen de ramen of deuren leunen. Dat zijn allemaal nooduitgangen en die kunnen met één simpele beweging geopend worden, ook in volle vlucht.” Daar waren we niet opgekomen en we luisteren toch maar braafjes verder. De deuren openen boven het koninklijk paleis blijkt al helemaal verboden “en wie kotst, ruimt het zelf op, ik doe dat niet graag. Er zijn zakjes en eventueel een emmer.” Oké, bemoedigend.
Op weg naar Brussel.
Typisch Vlaamse lintbebouwing.
Na nog enkele rustige momenten op de begane grond is het dan zover, we mogen meekomen om op te stijgen… Dopjes in de oren want de motoren maken behoorlijk wat lawaai. Van zodra ze goed en wel draaien, begint de hele machine ook te schudden en te daveren en dat blijft zo tot we drie uur later weer landen. Inderdaad niet voor gevoelige magen maar gelukkig is voor alle passagiers de vlucht kotsvrij verlopen.
Maar de vlucht dus… de Sea King is duidelijk een werk- en geen renpaard. Hij klieft niet door het luchtruim maar ploegt erdoor. Een bocht nemen lijkt erg lang te duren, al ziet dat er vanop de grond vast anders uit. Die Vlaamse grond zelf ziet er dan weer niet zo anders uit dan verwacht, enkele clichés worden vanuit de lucht jammer genoeg bevestigd. Ruimtelijke ordening: zeg maar ‘beperkt’, lintbebouwing: quasi overal. De Vlaming lijkt niet in een dorp te wonen maar langs een steenweg. Ook zonnepanelen op alle mogelijke schuren en koterijen, al zullen die op deze 21 juli niet veel opgeleverd hebben. Het is bijna heel de dag grijs, en van in een helikopter gezien blijft dat even grijs, al blijft de drache nationale wel achterwege.
Grijs weer boven Brussel.
Stilaan naderen we wel Brussel (op drie kwartier tijd, zonder file) en zien we nog deelnemers aan het luchtdefilé langsvliegen: een aantal Alpha Jets en ook enkele C-130’s. Het lijkt allemaal wat serieuzer te worden bij de bemanning: er moet immers op dat uur boven die plaats gevlogen worden. Maar uiteraard lukt dat, al merken we van in de Sea King weinig van de gekroonde hoofden onder onze geschoeide voeten.
Na onze draai te nemen boven het fraaie Zoniënwoud, gaat het weer richting kust.
Een Alouette begeleidt ons.
Boven onze provincie is er nog tijd om even de toeristische route te volgen via de IJzertoren, Plopsaland, een stukje kustlijn en de IJzermonding in Nieuwpoort.
De Leeuw klauwt weer op de toren.
De havengeul van Nieuwpoort.
En hoewel de Sea King hier al bijna 40 jaar lang een vaste waarde is, trekt hij nog altijd de aandacht op de grond en zorgt hij voor meer zwaaiende handjes dan Regi ooit zal kunnen in het Sportpaleis. Hij blijft de beschermengel van Koksijde en een vliegend monument. Petje af en dank aan bemanning en grondpersoneel voor een mooie ervaring en hun blijvende inzet.
Niet zo veel volk op het strand. Kijkt iedereen naar het defilé?
(JDC – foto’s JDC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier