De Sint-Tillokerk was helemaal volgelopen om afscheid te nemen van André Bourgeois. De gewezen burgemeester en federaal minister overleed vorige zondag op 87-jarige leeftijd.
Om 9.30 uur vertrok een indrukwekkende rouwstoet van aan het stadhuis van Izegem richting de Sint-Tillokerk. André Bourgeois’ weduwe Ciske Van Daele, zijn drie dochters vele kleinkinderen volgden de rouwwagen, samen met tal van hoogwaardigheidsbekleders uit Izegem, de brede regio en enkele nationale mandatarissen.
Een pak prominenten van CD&V was naar Izegem afgezakt om hun collega en vriend een laatste groet te brengen. Onder andere CD&V-voorzitter Wouter Beke, oud-burgemeester van Kortrijk Stefaan De Clercq, oud-gouverneur Paul Breyne en oud-staatssecretaris Hendrik Bogaert flankeerden de kist van André Bourgeois. Ook gewezen Europees president Herman Van Rompuy, met wie André Bourgeois een intens contact had, was aanwezig. Ook tal van (oud-)burgemeesters uit de brede regio waren in de Sint-Tillokerk opgedaagd: Daniël Vanpoucke van Meulebeke, Koenraad Degroote van Dentergem, Hendrik Verkest van Wingene…
Daarnaast was ook het stadsbestuur van Izegem flink vertegenwoordigd. Zo goed als het voltallige college van burgemeester en schepenen en tal van gemeenteraadsleden waren in de Sint-Tillokerk te zien.
Peter Defreyne: “Je was verknocht aan Izegem en wilde goed doen voor onze stad”
Het was Peter Defreyne, fractieleider van CD&V Izegem en goeie vriend van André en de familie, die de uitvaartplechtigheid opende. Hij bedankte iedereen om aanwezig te zijn en omschreef André Bourgeois als mens, politicus en advocaat. “Je was verknocht aan Izegem en wilde goed doen voor onze stad”, zei hij. “Vastberaden om Izegem het elan te geven dat het verdiende, op gelijke voet met Roeselare en Izegem. Ook als advocaat was je gedreven en integer en ging je prat op je onafhankelijkheid. Maar bovenal was je een gelukkig mens. Gelukkig met je vrouw Ciske, met je drie dochters en je vele kleinkinderen. André, jou moeten missen is geen makkelijke opgave.”
Emotionele kleinkinderen
De kleinkinderen van André Bourgeois namen elk op hun manier afscheid van hun ‘pappie’. “Wij waren de gelukkigen die jou ‘pappie’ mochten noemen”, getuigde kleindochter Olivia. “De beste pappie van de wereld, die was van ons. Je stond altijd voor ons klaar, kon uren vertellen over je vele avonturen… We love you, pappie.”
Erg stil werd het toen kleinkinderen Louise, Justien en Delfien ‘De Roos’ van Ann Christy zongen. Met een gebroken stem brachten ze een pakkende hulde aan hun grootvader.
Deken Herman Lecluyse typeerde André Bourgeois dan weer als een gedreven mens en politicus, die altijd in dienst van de gemeenschap werkte. “Want mensen zijn belangrijk, zei je altijd. Ondanks je vele engagementen en activiteiten was je ook een echte familieman. Misschien was je niet zo heel veel thuis, maar de kwaliteit haalde het altijd van de kwantiteit. De heerlijke weekends aan zee, de vele reizen… Je familie zal ze voor altijd koesteren. En wanneer de hele familie samen was, dan was het pas echt feest voor je. Dan kookte je zelfs.”
Echte West-Vlaming
Na de communie kreeg voormalig Europees president Herman Van Rompuy het woord. “Ik heb uw minzame en toch enthousiaste lach laatst in december 2014 gezien, toen ik sprak voor de gewezen parlementsleden. We haalden toen nog herinneringen op aan die avond in maart 1992. Ik belde je die avond op als je CVP-voorzitter, met de vraag of je minister van Landbouw en KMO te worden. Het was de verrassing van je leven, maar je ging de uitdaging gretig aan. Minister André Bourgeois, na burgemeester, volksvertegenwoordiger en senator. Je hebt de eed zelfs afgelegd op je verjaardag. Als West-Vlaming wist je wat werken was, dat had je als senator en burgemeester al ruimschoots bewezen. En als West-Vlaming was je een man van de landbouw, een boer die voortploegde. Je was ambitieus, maar je kende je plaats. Altijd loyaal, altijd vooruit willen. Je kon je opwinden, maar je was niet in staat tot blijvende boosheid. Je was altijd menselijk. Je bent door moeilijke en zelfs bangelijke momenten gegaan tijdens je ministerschap.”
Herman Van Rompuy: “Als West-Vlaming wist je wat werken was. Altijd loyaal, altijd vooruit willen.”
“André, één voormiddag samen vergeet ik nooit. In februari 1990, toen de CVP in de minderheid werd gesteld over het abortusvoorstel. Ik heb toen het besluit genomen dat we de regering niet zouden doen vallen. Jij stond toen aan mijn zijde. Het was niet evident. Dat zal ik nooit vergeten.”
“Na je ministerschap werd je weer senator, tot je 71ste. Weinigen is het gegeven zo lang een parlementair mandaat te bekleden. Het is jammer genoeg voorbij nu. Je vrouw, je kinderen, kleinkinderen: ze missen je glimlach, je liefde… Ze missen jou. Ook de stad Izegem en de Vlaamse christendemocratie missen je. Met jou verdwijnt een groot politiek figuur, voor wie politiek een dienst aan de samenleving was. Je werkte voor mensen. En omdat we in West-Vlaanderen zijn, besluit ik met die ene, mooie zin: ‘God zegen u, God beware u.'”
Lees hierover ook in Krant van West-Vlaanderen, editie De Weekbode Izegem.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier