Paul Haghedooren zakte 20 jaar geleden in mekaar op het strand van Knokke-Heist

© KRANT VAN WEST-VLAANDEREN
Redactie KW

Op 9 november is het al 20 jaar geleden dat Paul Haghedooren het leven liet tijdens een partijtje lopen op het strand van Knokke-Heist. Die datum stond in schril contrast met die van 25 juni 1985 toen Paul – die na zijn huwelijk van Oostrozebeke naar Waregem (Nieuwenhove) uitweek – kampioen van België werd in Halanzy, waar de ook al (op 18 februari 2015) verscheiden Claude Criquielion topfavoriet was.

Claudy werd er, als drager van de regenboogtrui, pas derde. Wat een fatalistisch podium daar in het verre Halanzy, want ook de tweede in de uitslag, Rudy Dhaenens – vijf jaar later in het Japanse Utsunomiya verrassend wereldkampioen op de weg – ontviel ons op 6 april 1998 veel te vroeg.

Te laat naar Brugada

We haalden graag tedere herinneringen op met Kathy Lagaisse, de weduwe van Paul, die sinds juni 2016 een latrelatie heeft met Etienne De Wilde. “Het is al 20 jaar geleden maar het lijkt nog maar van gisteren”, memoreert Kathy nog steeds ontdaan. “Wij waren op weekend aan zee en Paul ging joggen op het strand van Knokke-Heist met mijn broer Ronny, die net als mijn nog jongere broer Rudy koerste in de jeugdcategorieën. Zijn toen 15-jarige dochter Lindsay kwam in paniek aangelopen met de onheilstijding dat nonkel Paul in mekaar was gezakt op het strand en hij er heel erg aan toe was. Je weet niet wat je hoort. Paul werd nog overgebracht naar het AZ van Brugge, maar bleek er bij zijn aankomst daar overleden.”

Twee dochters

“Daar sta je dan”, zucht Kathy. “Eerst besef je niet wat je overkomt, maar daarna dringt het versneld tot je door dat je wereld en die van onze dochters Julie (13) en Jessie (11) is ingestort.”

“Ik had het grote geluk dat ik er niet alleen voor stond”

“Het was geen donderslag bij heldere hemel”, herinnert Kathy zich. “Paul was na een estafette langs meerdere hartspecialisten tot bij dokter Brugada geraakt. Hij werd op 3 oktober 1987 ingrijpend onderzocht en voor een diagnose waren wij op 12 november uitgenodigd. Wat als …?”

Veel hulp gekregen

“Ik had wel het grote geluk dat ik er hoegenaamd niet alleen voor stond”, vervolgt Kathy. “Ik heb van zoveel lieve mensen hulp en bijstand gekregen: van onze families, van de ouders van Kevin Neirynck, van Marleen Seynaeve, van Els Deviaene, van Rita Christiaens… Sorry aan allen die ik in deze opsomming vergeet en daardoor te kort doe. Ook Dirk Baert hield zich beschikbaar om mij in alles en nog wat te helpen met allerlei administratie. Het verzachtte het leed, maar Paul kwam er niet van terug.”

Paul Haghedooren zakte 20 jaar geleden in mekaar op het strand van Knokke-Heist

“Het zal clichématig klinken, maar Paul, die op dat moment bij Interlin in Beveren-Leie werkte, was een ingoede mens, een lieve echtgenoot en een perfecte vader. Hij was op veel vlakken een rolmodel. Sommigen zagen Paul als een introvert iemand, maar voor wie hij echt vertrouwde, bloeide hij helemaal open en was hij bijzonder aangenaam. Maar dan wel op zijn eigen ingetogen wijze.”

Strijdmakker De Wilde

Om Paul Haghedooren als coureur te situeren, verwijst Kathy ons liever naar zijn compagnon de route, de anderhalf jaar oudere Etienne De Wilde. De Laarnenaar was een goede vriend van Paul met wie hij in 1987, 1988, 1989 en 1990 samenreed bij (Histor-)Sigma. Bij die ploeg beleefden beiden hun mooiste wielerjaren. “Paul haalde er lang niet uit wat er voor hem als coureur inzat”, moet Etienne niet lang nadenken. “Hij was een hardrijder pur sang met een grote motor, die door te weinig zelfvertrouwen aangedreven werd. Niet enkel in de klassiekers, maar ook als klassementsrenner had hij veel spraakmakender kunnen zijn.”

Ook Belgisch Kampioen

“Zelf heb ik trouwens véél aan hem te danken. Drie jaar na hem werd ik in Doornik kampioen van België. Op luttele kilometers van de finish belandde ik op de smalle wegen in een droomsituatie. Het tempo van het peloton zakte en ik versnelde. Paul wenkte mij, zette zich aan de kop van het peloton, remde op correcte wijze af waardoor er een kloof ontstond; Mede dank zij zijn manoeuvre kregen ze mij niet meer te pakken. Eén en ander schiep een nauwe, duurzame band, ook tussen onze wederzijdse kinderen die mekaar reeds van kleins af kenden. Nooit gedacht dat onze band nog verder aangesterkt zou worden.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier