Bijna elke Vlaming die op het populaire eiland komt verpozen dronk er al een deugddoende Sangria of een Belgisch streekbiertje. “Stoppen? We zijn nog maar net op dreef!”, zeggen ze.
“Voor onze huwelijksreis in het jaar 2000 zijn we voor het eerst naar het betoverende Tenerife geweest”, starten Luc en Conny. “Meteen waren we helemaal ingenomen door de heerlijke sfeer hier, de vriendelijke mensen, het lekkere eten en vooral de eeuwig durende zon. Vrijwel meteen wisten we: ‘hier komen we nog terug’ of sterker nog ‘hier zien we ons later nog wonen.’ Daar was op dat moment evenwel geen sprake van. We baatten toen nog ons goeddraaiend café Westrozebeke in Oostende uit. Dat was prioriteit. De reisjes naar Tenerife tijdens onze vakantieperiodes volgden elkaar echter spoedig op en wakkerden die droom altijd maar meer aan. Wat startte met de aankoop van een vakantie-appartement in 2006 mondde vervolgens uit in het idee om ons definitief de Canarische levensstijl aan te meten. Iemand had zich toen namelijk aangeboden als overnemer van onze zaak, wat alles in een versnelling zette”, gaan ze verder.
Vertrek
“Ondanks dat we allebei meer dan overtuigd waren van de beslissing om te verhuizen, gaat een afscheid niet zonder de nodige emotie. We lieten tenslotte onze vrienden en familie achter. Mijn dochter Stephanie Degruyter had zonder ons medeweten een verrassingsfeest georganiseerd. In Café Westrozebeke ontvingen wij in die tijd ongeveer negentien clubs, van kaarters- en wielerclubs over carnavalsverenigingen. Er tekenden er dus best nogal wat present om ons het allerbeste te wensen. Er werd geklonken op de vriendschap en op de toekomst, knuffels werden uitgedeeld en herinneringen aan een mooie tijd samen werden opgehaald. Je kon wel gissen dat mijn ogen regelmatig glazig waren van ontroering”, vertelt Conny.
(CT-GF)
Lees hierover ook in Krant van West-Vlaanderen, editie De Zeewacht van 28 november
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier