Dinsdagavond konden Dries en Guus hun ticket voor de finale van Mijn Pop-Uprestaurant bemachtigen. Donderdag weten ze of ze 100.000 euro rijker zijn. Maar de kans is groot, durven we stellen. Waarom?
Ze hebben een heel hoog teddybeer-gehalte.
1
Dries en Guus zijn al jaren goede vrienden, maar zouden duidelijk voor elkaar door het vuur gaan. Toen Dries enkele weken geleden met een krop in de keel vertelde hoe trots hij wel is op zijn beste vriend, ging kijkend Vlaanderen overstag. Tijdens wat mogelijks de laatste service was, plukte Dries zijn chef van achter het fornuis voor een gezellige tête-à-tête met zijn moeder. De tranen en de vriendschap dropen van het scherm. Hoe schattig en verliefd Miguel en Liselotte van Brussel ook mogen zijn, Vlaanderen smelt voor dit soort diepe en eerlijke bromances.
Ze geven nooit op en blijven zichzelf.
2
Dries en Guus begonnen nogal onbezonnen aan het programma, en dokterden het ene concept na het andere uit. Maar hoeveel ze ook op hun bek gingen, toch bleven ze verder werken. Dries, die met zijn sappig West-Vlaams altijd zichzelf is gebleven, deed zelfs de jury zwichten voor zijn inzet en verbetenheid. Of zoals Dries het verwoordde in de afleveringen: “Ik ga al heel mijn leven achteruit. Maar nu niet meer. Nu is het gedaan. En Guus heeft ook al zoveel op zijn kloten gekregen in zijn leven, dat ik blij ben dat zijn talent eindelijk tot zijn recht komt.” Of toen Marc Coucke een beetje te druk was naar zijn goesting en hij tegen de mensen van de crew doodleuk zei: “Ga je gie der een bitje tegen klappen?”
Ze hebben toewijding als geen ander.
3
Dries zag zijn broer onlangs in het huwelijksbootje stappen in Barcelona en wilde daar absoluut bij zijn. Het feit dat hij het ook maar even overwoog om thuis te blijven, bewijst hoe sterk hij in het concept gelooft. Meer nog: de twee vrienden (en hun team) lieten het logo van Asparaguus zonder aarzelen op hun lichaam tatoeëren. Zelfs de moeder van Guus liet zich overtuigen.
Ze hebben twéé provincies achter zich.
4
Limburgers zijn in dergelijke televisiewedstrijden zelden de grote winnaar, maar koesteren altijd een warm hart voor de West-Vlamingen. Ze zijn samen altijd wat de underdog, er wordt nogal smalend gedaan over hun dialect, maar qua gezellige gastvrijheid komen Brussel, Antwerpen en Gent nooit in de buurt. Bovendien is Dries er zelfs in geslaagd om Wim Opbrouck nog één keer in de huid van de befaamde Gerrit Callewaert te laten kruipen om stemmen te verzamelen.
Omdat ze het keihard verdienen.
5
Laat ons wel wezen, alle deelnemende pop-ups hebben zich van meet af aan bewezen, maar in Asparaguus voelde de klant zich meteen thuis, het personeel werd er goed behandeld, er viel amper een discussie te bespeuren én de twee hebben al plannen om samen opnieuw in de horeca te stappen na het programma. Maar bovenal hadden ze er plezier in, van de eerste tot de ongetwijfeld laatste minuut. Bovendien wilde de één een paleorestaurant op zetten, de ander met een foodtruck rond trekken, maar Dries en Guus kan het weinig schelen of ze winnen of niet, ze doen gewoon door. Net het feit dat ze het zogezegd niet nodig hebben of verdienen, maakt van hen de underdog. En we weten allemaal voor wie Vlaanderen graag stemt…
De finale van Mijn Pop-Uprestaurant, op donderdag 4 juni om 20.35 uur op VTM. Stemmen voor Asparaguus kan door ‘HASSELT’ te sms’en naar 6677.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier