Koppel heeft zes jaar nodig om kindje te krijgen: “Te veel mensen houden de pijn voor zichzelf”

‘En wanneer beginnen jullie met kindjes?’ Een simpele vraag die achteloos wordt gesteld, maar wel een die heel veel kan kwetsen. Voor heel wat koppels is zwanger raken niet evident. Erover praten is zelfs nog minder voor de hand liggend. Nochtans heeft ongeveer een op de zes koppels in ons land medische hulp nodig om zwanger te raken. Bij Charlene en Vincent duurde het maar liefst zes jaar vooraleer hun zoontje geboren werd. Tijd om vruchtbaarheidsproblemen uit de taboesfeer te halen, vinden ze.

Charlene Gonsales (33) en Vincent De Pourcq (38) uit Oudenburg mochten dertien maanden geleden hun zoontje Matteo voor het eerst in hun armen sluiten. Een moment waarop ze heel lang gewacht hebben. Het duurde zes jaar vooraleer Charlene zwanger raakte. “Zoals heel veel mensen, stopte ik met de pil van zodra we getrouwd waren”, vertelt Charlene.

“Toen ik na een jaar proberen nog niet zwanger werd, stapten we naar de gynaecoloog. Volgens hem was het de natuurlijke gang van zaken, moesten we gewoon verder blijven proberen. Mijn man is zelfs nooit getest geweest op mogelijke problemen. Op een bepaald moment zei hij zelfs dat ik teveel mannelijke hormonen had, doordat ik Spaanse roots heb… Uiteindelijk ben ik veranderd van gynaecoloog. We belandden in Brugge, bij een dokter die gespecialiseerd is in vruchtbaarheidsproblemen. Daar zijn we fantastisch goed begeleid.”

Bang afwachten

Het was de start van een lang, slopend proces voor Charlene en Vincent: bloed laten nemen, hormonen inspuiten, sperma binnenbrengen, eitje terugplaatsen, de talloze gesprekken met artsen en begeleiders… Iedere keer opnieuw bang afwachten en teleurgesteld worden. “We bleven toch doorgaan. Uiteindelijk raakte ik na zes mislukte inseminatiepogingen gevolgd door IVF zwanger door ICSI (IntraCytoplasmatische Sperma-Injectie, red.), een iets meer gespecialiseerde vorm van IVF.”

We kropten niets op. Dat was toch wel een grote hulp, erover praten helpt écht

Ondertussen wist het koppel ook wat de reden was van hun vruchtbaarheidsproblemen. “Mijn man is bakker. Door de combinatie van de warmte en het nachtwerk, is de kwaliteit van zijn sperma aanzienlijk minder. Daarnaast ga ik ook in vervroegde menopauze terechtkomen. Vanbinnen ben ik al ouder dan ik effectief ben. Allemaal zaken waar we niets aan kunnen doen, maar die er wel voor zorgden dat het bij ons niet zo vlot liep.”

Niets opkroppen

Het verhaal van Charlene en Vincent komt vaak voor. Maar liefst een op zes koppels in België raakt niet zomaar zwanger. “Wij waren van dag één dat we probeerden daar heel open over”, gaat Charlene verder.

“Iedereen in onze omgeving wist dat wij graag een kindje wilden. Mijn man en ik konden dus met veel mensen praten over hoe moeilijk we het hadden. We kropten niets op. Dat was, denk ik, toch wel een grote hulp. Erover praten helpt écht. Want ik merk dat er bij heel veel mensen een grote taboe rust op hierover praten. We zaten in de wachtzaal met andere koppels, maar niemand sprak met elkaar. Elk zat op zijn eigen eiland. Het doet nochtans echt veel deugd om eens je hart te kunnen luchten, zeker bij iemand die weet wat je doormaakt.”

Om vruchtbaarheidsproblemen onder de aandacht te brengen, schakelde Charlene de hulp in van fotografe Marie Vanhoof (29) uit Sint-Niklaas. “Ik had de give-away voor een gezinsfotoshoot gewonnen via Marie haar Instagram. Het was in eerste instantie helemaal niet de bedoeling om te focussen op ons moeilijke traject, maar het kwam ter sprake en zo was het idee geboren. Waarom niet deze problematiek bespreekbaar maken?”

Moeilijk traject

Voor fotografe Marie was het de eerste keer dat ze zo’n fotoshoot deed. “Ik vond het heel fijn om hun verhaal te brengen”, vertelt ze.

“Ik begrijp dat veel koppels hun pijn voor zichzelf houden. Het is dan ook iets heel persoonlijk. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook al eens achteloos de vraag ‘wanneer beginnen jullie met kindjes?’ heb gesteld. Sinds ik het verhaal van Charlene en Vincent hoorde, hou ik dat wel in mijn achterhoofd. Voor sommige mensen is het een heel moeilijk traject. Of misschien zijn ze er nog niet aan uit of ze wel kinderen willen. Dat is ook oké natuurlijk. Met deze foto’s willen we het onderwerp gewoon bespreekbaar maken. En we hopen dat koppels elkaar vinden. Want erover praten is zó belangrijk.”