RETRO 25 jaar geleden liep Boemelnacht tijdens carnaval in Gullegem bijna dramatisch af

Het brandende rokje stak al snel alle andere rokjes aan. (Repro RSW)
Redactie KW

Door een stom ongeval liepen toen verschillende feestvierders zware brandwonden op.

De Gullegemnaars dompelen zich binnenkort weer onder in de carnavalgekte en zoals altijd hoort daar voor de verenigingen en cafés ook de traditionele Boemelnacht bij. In 1989 draaide dat feestje bijna uit op een ramp toen enkele feestvierders zwaar verbrand raakten. Met één van hen, Franky Seys, blikken we terug op de gebeurtenissen van 25 jaar geleden.

Strooien rokjes

“Natuurlijk herinner ik mij dat nog alsof het gisteren was”, zegt de intussen 50-jarige Franky, die met zijn vrouw Heidi en zonen Quinten, Rune en Milan in de Kwameers woont. “Ik was samen met Heidi – toen nog mijn verloofde – een graag geziene stamgast in het toenmalige café Het Oud Gemeentehuis, nu Den Osse, op de hoek van de Bank- en de Poststraat. Met een hoop jongelui vormden wij een hechte vriendenkring rond cafébazin Caroline Vanneste. Echte carnavalisten waren wij niet, maar ons verkleden en gek doen tijdens de Boemelnacht : dat moest je ons geen twee keer vragen.”

Dat jaar hadden cafébazin Caroline en haar man Balta Garcia Miranda hun zaak voor Boemelnacht helemaal in het junglethema aangekleed en was het hele café een groot exotisch decor waarin de stamgasten rondliepen in strooien rokjes en met zwart geschminkte gezichten.

Jongeman stak rokje in brand

“Het was een gezellige bedoening, maar rond middernacht ging het mis”, vertelt Franky. “In de toiletten achteraan stak een jongeman plots het rokje van onze vriend Danny Ostyn in brand. Ik begrijp nog altijd niet wat hem bezielde. Wellicht werd hij door zijn vrienden uitgedaagd en besefte hij niet goed wat hij deed? In de vooravond had hij namelijk nog geholpen om het café aan te kleden. Zijn daad zou hem later nog een veroordeling in beroep voor onopzettelijke slagen en verwondingen opleveren en de verplichting om een fikse schadevergoeding te betalen aan de slachtoffers.”

“Als een levende toorts”

De gevolgen waren volgens Franky rampzalig. Zijn brandende vriend stoof in paniek het café in en liep naar de toog, naar de cafébazin. “Ondertussen stak het brandende rokje de rokjes aan van andere feestvierders. Ook het mijne”, legt hij uit. “Ook ik viel in paniek cafébazin Caroline in de armen. Ik ben als een levende toorts naar buiten gevlucht, heb alles uitgetrokken wat ik kon en ben daar, in mijn slipje, opgevangen door een toevallige passant. Die heeft me onmiddellijk in zijn auto geduwd en is met mij naar het Kortrijkse Sint-Maartensziekenhuis gereden. Heel de weg heb ik mijn armen uit het autoraam gehangen. Ik wist niet beter. Van wat onmiddellijk daarna is gebeurd, weet ik haast niets meer.”

Zware brandwonden

Franky liep derdegraads brandwonden op aan zijn armen en zijn achterwerk. Ook zijn cafévrienden Yannick Toebaert, Nico Vanneste en Geert en Regine Werbrouck belandden met zware brandwonden in het ziekenhuis. Caroline Vanneste was er volgens hem het ergste aan toe. “Zij was verbrand van haar borst tot aan haar knieën”, vertelt Franky. “Na een paar dagen in Kortrijk werd ze al naar het Universitair Ziekenhuis van Gent overgebracht. Bij ons is dat pas na twaalf dagen gebeurd. Daar hebben wij allemaal nog minstens een maand gelegen, in een speciale kamer waar bezoekers alleen met steriele kledij binnen mochten.”

Getrouwd met armen in een drukverband

Uiteindelijk heeft het herstel Franky nog vijf maanden gekost. Hij was in augustus met zijn Heidi getrouwd – met zijn armen in een drukverband – en kon pas in september weer aan het werk. “Ik heb er uiteindelijk zo goed als geen littekens aan overgehouden. Voor zover ik weet zijn ook de anderen allemaal goed hersteld. Het is echter een gebeurtenis die niemand van ons zal vergeten. Gullegem en carnaval zijn die bewuste avond aan een ramp ontsnapt omdat toch een paar mensen in de paniek het hoofd koel wisten te houden. Het hele café was anders misschien wel uitgebrand. Het enige wat ik nog steeds moeilijk kan verteren, is dat iemand die nacht in al mijn miserie ook nog mijn portefeuille en mijn papieren heeft gestolen.”

Schrik voor mensenmassa’s

In 2013 nam Franky, met zijn hele gezin, na al die jaren nog eens aan de Gullegemse Boemelnacht deel. “Daarvoor had ik er eigenlijk geen zin meer in”, vertelt hij. “Een trauma rond vuur heb ik er niet aan overgehouden. Ik werk bijna elke dag met een gasbrander. En misschien ga ik er wat voorzichtiger mee om dan sommige van mijn collega’s, maar daar stopt het ook.” Naar eigen zeggen hield hij er wel een schrik aan over voor grote mensenmassa’s in een gesloten ruimte: “Wij mijden geen festiviteiten, integendeel. Maar in een zaal met veel volk zal ik altijd een plaatsje zoeken dicht bij de deur. En overal controleer ik waar er een andere uitweg is, mocht er paniek uitbreken.”

(AV)

>> Dit jaar vindt de Boemelnacht in Gullegem plaats op vrijdag 28 februari

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier