Op zevenjarige leeftijd begon Hector te spelen op de accordeon. Hij kan nu ook goed overweg met de keyboard.
Hector was pas zeven toen hij voor de allereerste keer op een accordeon speelde. “Het was een Lichterveldse“, zegt hij. “Mijn eerste exemplaar kwam inderdaad van Callewaert uit Lichtervelde. De bassen waren toen nog lepelbassen en mijn accordeon had twee rijen noten naast elkaar. Wilde je de DO horen, dan moest je de accordeon dicht duwen en je kreeg een RE te horen wanneer je die opende. Ik heb mijn eerste accordeon niet meer in mijn bezit. Daar heb ik nog spijt van”, zucht Hector, die ruim vijf jaar geleden bijna een identiek exemplaar aankocht op de kerstmarkt in Brussel. “Deze accordeon is 17 cm lang bij 20 cm hoog en de klank die eruit komt is nog altijd heel goed. Ik betaalde er 40 euro voor”, glimlacht Hector, die spontaan begint te spelen.
Hector kon geen noten lezen toen hij op zijn allereerste accordeon begon te spelen. “Ik improviseerde, leerde alles aan mezelf. Pas op 14-jarige leeftijd ging ik notenleer volgen. Dat was te laat, maar ik had toch voorsprong door mijn ervaring. Ik kreeg ook nog privéles bij Henri Parmentier in Izegem. Omdat ik vroeg ermee begonnen was, kon ik al goed overweg met de bewegingen van mijn vingers. Twee jaar later begon ik al te spelen in een café. Ik maakte ook deel uit van The Olympia Boys. Soms stonden we met zes op het podium, soms met negen. Ik ging ook wel eens enkel met mijn (stief)broer Medard Maes en met Gustaaf Stragier spelen. We traden op in de Concordia in Lendelede, de Cortina in Wevelgem, enz. Tussen mijn 16 en 22 jaar trad ik dus vaak op met orkest, in een beperkte bezetting of soms ook alleen.”
“Het waren mooie tijden, maar toen werd ik soldaat en daarna speelde ik nog wel accordeon, maar dan vooral thuis. Ik trad immers in het huwelijk, ging werken, zorgde dat ik een loon verdiende, de kinderen groeiden op en dus was het gedaan met te gaan optreden. Ik werd enkel nog een thuisspeler“, glimlacht Hector, getrouwd met Maria, vader van twee kinderen, opa van vier kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen.
In 1986 kocht Hector een keyboard aan. “Ik geef toe dat ik nog weinig op mijn accordeon tokkel, maar er gaat toch geen dag voorbij zonder dat ik op mijn keyboard speel. Ik sla ook wel eens een dag over. Ik werd eens geopereerd aan mijn hand en op mijn leeftijd zijn mijn vingers ook niet meer zo vlug.” Hector haalde zijn accordeon Honner uit. De aankoop dateert uit 1955, een drietal jaar na hun huwelijk. “Ik betaalde er 15.000 fr. voor. Dat was toen veel geld”, zegt hij. “Ik heb deze accordeon nog altijd en ik ga die nooit weg doen, alhoewel ik al de vraag kreeg om die te verkopen.”
Spontaan begon Hector een deuntje te spelen op zijn accordeon Honner.
(PADI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier