Amy in IJsland (2) : “Geland op het Vikingeiland”

Redactie KW

19 augustus was het zover. De wekker om vijf uur ‘s morgens, de laatste dingen in de valies en weg waren we. Aangekomen op de luchthaven van Keflavik (IJsland) bleek dat er naast mij en een Waals meisje nog twee AFS’ers op de vlucht zaten. Een meisje uit Denemarken en een meisje uit Zwitserland. AFS IJsland stond ons op te wachten en het was nadien nog even wachten op een andere vlucht met AFS’ers.

Daarna op de bus richting Reykjavik. Alles is vreemd hier in IJsland (maar dat zeggen zij ook van België). Zo is het er enorm stil en heb je stad en natuur direct naast elkaar. Mijn eerste nacht in IJsland was wel iets minder. Zelfopblaasbare luchtmatrasjes op een stenen vloer vind ik blijkbaar niet zo leuk (op gras dan weer wel). Maar het ‘arrival camp’ ging voorbij en de families stonden de studenten op te wachten, behalve mijn familie. Anderhalf uur later zat ik op een mini vliegtuigje (goed voor zo’n 20 personen) richting Vestmannaeyjar (en ze zeggen dat ik mijn eilandje verbazend goed kan uitspreken). Maar voordien was er nog een verrassing voor mij. De kleine luchthaven, niet deze van Keflavik, was op een kleine vijf minuten rijden van het schooltje. Esther, de persoon die me bracht naar de luchthaven, had echter andere plannen. Ze wou dat ik toch iets van Reykjavik gezien zou hebben, dus bracht ze me naar een groot rond gebouw. Op het dak kon je rondlopen en de hele stad zien. Je kon ze twee universiteiten zien (Reykjavik en IJsland), de twee ziekenhuizen…

Vikingverhalen

Daarna bracht ze me naar het luchthaventje. En plots, door de ruit van de cockpit, zag ik twee kleine eilandjes. Het eiland is gewoon GE-WEL-DIG. We zijn naar de ruines van de huizen geweest die de vulkaan uitbarsting van 1973 niet overleefd hebben, en ondertussen hebben m’n papa en ik wat gepraat. Hij vertelde me dat de Vikingen eerst op Vestmannaeyjar toegekomen zijn en daarna pas naar Reykjavik getrokken zijn. Geweldig om direct die oude verhalen te horen, en ze zijn er trots op. Ook de Vikingkerk bezochten we. Daarna gingen we naar huis. Ze vinden het enorm vreemd dat ik drie talen spreek en nog een versta. Ik ben hier nu een aantal dagen, praat en denk constant in het Engels, met af en toe een woordje IJslands en ik merk het al in mijn schrijven. Soms begon ik in het Engels. Dat belooft voor binnen tien maand!

Amy

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier