Voortaan wekelijks op zondag een politiek opiniestuk op kw.be. Onze redacteur Jos Remaut roert in de potten…
Op maandag 22 september legt minister-president Geert Bourgeois zijn eerste septemberverklaring af in het Vlaams Parlement. Vanaf dan wordt het menens voor de prille nieuwe Vlaamse regering onder leiding van onze hard werkende West-Vlaming. Naar zijn verklaring wordt reikhalzend uitgezien, al is de rode draad van het verhaal al bekend : besparen, besparen, besparen… Er is in de voorbije weken al een en ander uitgelekt dat allemaal niet zo leuk klinkt : minder maar duurder openbaar vervoer, duurdere kinderopvang, verhoging van de bijdrage in de zorgverzekering en het inschrijvingsgeld aan de hogescholen, het is maar een greep van de zaken die ons in onze portemonnee zullen treffen. Maar het kan nu eenmaal niet anders, zo luidt het, en een heel aantal tarieven zijn al jaren niet meer aangepast… Zal allemaal wel waar zijn, maar het is toch even slikken als je Hilde Crevits op vrolijk op de radio hoort zeggen dat het inschrijvingsgeld aan de hogeschool zeker niet meer zal bedragen dan 1.000 euro. Dat zou dan dus goed nieuws moeten zijn, al betekent 1.000 euro wel een verhoging met meer dan 40 % ! Idem voor de bijdrage aan de zorgverzekering overigens.
De ontevredenen staan dus al langs alle kanten klaar om de plannen neer te sabelen van de Vlaamse regering, die ze zelf zo royaal in het zadel hebben geholpen. We twijfelen er echter niet aan dat onze minister-president rustig zal blijven bij dit alles, ook al wordt hij tegelijk ook in de rug aangevallen door Europa, dat eist dat een aantal grote dossiers die men via de samenwerking met de privé-sector wil realiseren ook in de begroting komen. Waardoor het gat nog groter wordt en de besparingslat nog hoger zal moeten worden gelegd.
Maar goed, met zijn West-Vlaams gezond verstand zal Geert Bourgeois zijn regering wel varende houden op de woelige zee die eraan komt. Al wordt zijn grootste tegenspeler óók een West-Vlaming, en een van gelijk kaliber : John Crombez, die vrijdag, net op zijn 41ste verjaardag, ontslag nam als staatssecretaris voor fraudebestrijding in de federale regering in lopende zaken, om in het Vlaams Parlement fractieleider te worden van de grootste oppositiepartij, de SP.A. En ook al zal hij met de fiscaliteit als zijn grote dada het federale niveau allicht niet helemaal los kunnen laten, hij gaat voor zijn nieuwe job met volle goesting.
Het is nu al duidelijk dat John het de nieuwe Vlaamse ploeg niet makkelijk zal maken : door wat hij federaal al verwezenlijkte én door de goeie uitslag die hij met zijn partij in West-Vlaanderen neerzette, heeft hij immers recht van spreken. En hij wéét ook waarover hij spreekt, want in meer dan één opzicht lijkt hij eigenlijk op de Minister-president : hij gaat en leeft 100 % voor zijn politiek ideaal, hard werkend op zijn West-Vlaams en onkreukbaar.
En de combinatie van deze twee West-Vlaamse politieke zwaargewichten zou wel eens een interessante chemie kunnen opleveren. Want hoe verschillende hun politieke credo’s ook zijn, allebei zijn ze fundamentele democraten. En niet van het roeperstype.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier