Niel (11) laat zijn haar groeien voor zijn schooldirectrice

De nu elfjarige Niel Lemmens uit Proven was in september 2017 zo aangegrepen door de ziekte van zijn schooldirectrice Annabel Vanlerberghe dat hij meteen iets voor haar wou doen. Hij besloot zijn haar te laten groeien om het nadien te kunnen doneren aan Think Pink. “Ik heb soms getwijfeld, maar gelukkig sleepte mijn moeder mij erdoor”, vertelt Niel.

Het nieuwe schooljaar in 2017 was nog maar een week oud toen alle ouders een brief kregen van de vrije basisschool De Kastanje in Proven. “Onze directrice was met borstkanker uitgevallen”, herinnert Niel Lemmens zich nog goed. “Dat slechte nieuws bleef het hele schooljaar door mijn hoofd spoken, zodat ik besloot er iets aan te doen. Op het einde van het vierde leerjaar ben ik dan begonnen met het laten groeien van mijn haar. Ik koos voor deze persoonlijke actie omdat onze directrice Annabel superlang haar had en dat kwijt was door haar behandeling. Ondertussen ben ik al anderhalf jaar bezig en is het bijna de vereiste 30 centimeter lang, zodat ik het kan doneren aan Think Pink, dat er een pruik van zal laten maken. Ik laat mijn haar nu nog groeien tot aan mijn lentefeest in het voorjaar en dan mag de schaar er in. Ik zal het wel niet helemaal bros laten scheren zoals mijn jongere broer Tuur.”

“Ik was oprecht ontroerd toen ik te horen kreeg dat Niel zijn haar liet groeien” – Annabel Vanlerberghe

Niet alleen Niel liet zijn haar groeien, ook zijn oudere zussen Romi en June volgden zijn voorbeeld. “Romy had al behoorlijk lang haar toen ze begon en kon het volhouden. Haar lange haren werden vorige zomer al opgestuurd naar Think Pink. June heeft het ook geprobeerd, maar hield het niet vol. Zelf heb ik ook wel eens getwijfeld, maar mijn moeder Hilde heeft me steeds kunnen overtuigen om verder te sparen. In het begin kreeg ik soms negatieve reacties van andere jongens, maar wellicht waren ze gewoon jaloers omdat ik dit durf te doen. Als ik zeg dat ik het voor Think Pink doe, krijg ik wel veel positieve reacties en voel ik respect voor mijn keuze. Mijn moeder overweegt het nu trouwens ook. Het feit dat bekende personen zoals Peter Sagan hun haar ook lieten groeien, was voor mij een extra motivatie om het vol te houden. Maar voorlopig zal ik het wel bij een keer houden.”

Tussen de meisjes

Fysieke ongemakken heeft Niel er naar eigen zeggen niet van ondervonden. “Wel is het soms vervelend als ik zweet tijdens de turnles of de atletiektraining. Mijn lang haar heeft soms al voor grappige situaties gezorgd. Na de veldloop in Ieper keken de organisatoren eerst naar de uitslag van de meisjes toen ik mijn prijs ging afhalen. Ook op de indoorwedstrijd in Gent dachten ze dat ik een meisje was. Ook in mijn atletiekclub Gelukkig zag de speaker op de Poppies’ Run in Zonnebeke het wel juist en had hij het over de jongeman met de lange haren toen ik als eerste over de meet liep”, aldus de sportieve Niel Lemmens, die onlangs ook nog een kinderraad in zijn school opstartte.

Annabel Vanlerberghe (44) uit Veurne was aangenaam verrast door de spontane actie van Niel. “Ik wist niet wat ik hoorde toen ik men mij het nieuws vertelde. Ik was oprecht ontroerd. Dat Romi en Niel hun steentje bij willen dragen om deze organisatie te steunen, daar heb ik enorm veel bewondering voor. Velen zullen zich inderdaad wel vragen gesteld hebben bij de actie van Niel, maar hij liet zich daardoor niet tegenhouden. Ik ben trots op hem. Uiteraard volg ik alles wat met kanker te maken heeft op de voet sinds ik de diagnose te horen kreeg. Zo leerde ik Think Pink ook heel goed kennen. Zij maken borstkanker bespreekbaar, zetten vrouwen aan om zich te laten onderzoeken, zamelen geld in voor meer onderzoek naar borstkanker en steunen ook de patiënten zelf met allerlei acties. Zo werken zij ook samen met het Geef Om Haar Fonds. Dat is de organisatie die het haar verzamelt en er pruiken van laat maken, maar ook een financiële tussenkomst geeft aan borstkankerpatiënten die het financieel moeilijk hebben.”

Terug lesgeven

Voor Annabel was het haar verliezen door de chemo enorm ingrijpend. “We moeten echt de klik maken en onszelf overtuigen dat haar verliezen bijkomstig en tijdelijk is. Wat telt, is het ganse traject zo goed mogelijk doorstaan en uiteindelijk overleven. Maar dat betekent niet dat het makkelijk is om je haren te verliezen. Voor veel vrouwen en mannen betekent dat pas echt dat ze doodziek zijn. De ziekte wordt immers pas zichtbaar wanneer je geen haar meer hebt. Dat was bij mij niet anders. Ik was daar ook kapot van. Ik liet dan ook zo snel mogelijk mijn haar kort knippen, zodat ik geen heel lange haren op mijn hoofdkussen vond. Dat hielp wel als tussenstap, maar het bleef wel moeilijk. Vandaar dat ik de acties van Think Pink en Geef Om Haar zo schitterend vind. Zij maken dit moeilijke moment misschien net iets makkelijker om te dragen op emotioneel vlak, maar ook op financieel vlak, want de pruiken zijn enorm duur. Ik heb niet het gemakkelijkste traject gevolgd. Ik kwam best veel problemen tegen onderweg en nu loopt het nog vaak niet van een leien dakje. Ik ben nog altijd bezig met de reconstructie die in verschillende fasen verloopt. En ik moet nog minstens acht jaar een nabehandeling volgen die best zwaar is en wat bijwerkingen heeft, maar die de kans op herval aanzienlijk vermindert. Dus ik houd vol en probeer steeds positief te blijven. Het laatste wat ik wil, is hervallen.”

Momenteel is Annabel geen directrice meer in de school in Proven. “Ik besloot mijn directiefunctie op te geven om zoveel mogelijk stress uit te sluiten ten voordele van mijn gezondheid. Ik wou heel graag terug voor de klas staan en dat is nog steeds mijn plan, maar eerst wil ik die hele reconstructie achter de rug hebben. Als ik straks opnieuw start met werken, dan wil ik er 100 procent voor gaan.” (KB)