De Wet van Murphy, dat is exact wat Eliot Lietaer (27) twee weken geleden meemaakte. Samengevat: eerst een fistel op zijn zitvlak, daarna een netvliesbreuk aan zijn rechteroog en ten slotte – u kunt het zo gek nog niet bedenken – ook nog eens een gebroken ruggenwervel. Lietaer is er het hart van in. “Het lijkt onwaarschijnlijk, maar het is wel wat er effectief gebeurd is. In één week tijd!”
Na zes seizoenen bij Topsport Vlaanderen maakte Lietaer deze winter de overstap naar WB-Aqua Protect-Veranclassic. Eind februari liet hij in de Classique de l’Ardèche – negende op een sterk deelnemersveld en loodzwaar parcours – zien dat hij klaar was om in de komende rittenkoersen uitstekend voor de dag te komen. “De Settimana Coppi e Bartali, die volgende week plaatsvindt, was het eerste grote doel. Maar dat valt nu allemaal in het water. Het is jammer voor mij, maar ook voor de ploeg die speciaal voor mij die rittenkoersen in het programma opnam. Men is begripvol en ik word enorm gesteund, maar dit is natuurlijk een heel slechte start.”
NETVLIESBREUK
“Het begon met problemen aan mijn zitvlak”, doet de Zwevegemnaar zijn verhaal. “Bleek ik een fistel te hebben, die operatie werd verwijderd. Op zich is toen alles goed verlopen en het herstel bleef beperkt tot twee weken. Ik had echter ook al een tijdje last van mijn rechteroog en vooral de laatste weken ervoor was het erger geworden. Ik dacht: nu ik toch out ben, kan ik maar beter meteen eens naar de oogarts gaan. Daar werd een netvliesbreuk vastgesteld en die moest zo snel mogelijk geopereerd worden. Meer zelfs, als ik het had laten aanslepen, kon ik mijn oog verliezen. Het was dus een geluk bij een ongeluk. Zonder die fistel had ik waarschijnlijk tot na het seizoen gewacht en was ik misschien mijn oog kwijt. Ook de operatie aan die netvliesbreuk was geen drama, want de herstelperiode viel samen met die fistel.”
“Ik moet hierdoor en mik op een sterk tweede deel van het seizoen, wanneer de andere renners er al door zullen zitten”
“De ochtend na de operatie liep het echter helemaal fout. Toen ik naar het toilet wilde gaan, ben ik het bewustzijn verloren en op mijn rug gevallen. Gevolg: ik heb de T12 (de laatste borstwervel van de rug, red.) gebroken. We spreken daardoor niet meer over een herstelperiode van enkele weken, wel over meerdere maanden. (zucht) Dat was de druppel. En dat in één week! Het mocht simpelweg niet gebeurd zijn, maar aan de andere kant: het is wel gebeurd. En dus heeft het geen zin om er nog veel over te piekeren.”
OOK GEEN QUICK.STEP
De eerste week kreek Lietaer volledige bedrust voorgeschreven. “Intussen zijn we nog een week verder en kan ik al met een korset rondwandelen. Ik merk wel dat het vervelend aanvoelt om voor langere tijd op een stoel te zitten. Standaard wordt een herstelperiode van zes tot acht weken vooropgesteld, maar misschien kan dat iets sneller gaan. Ik bekijk echter dag per dag hoe ik evolueer. Ik kan nu alleen maar vooruitkijken en keihard werken.”
In zijn eerste jaren als prof verloor Lietaer door een complexe operatie aan een sleutelbeenbreuk (2013) en knieperikelen (2015) ook al kostbare tijd. En afgelopen winter zag hij een transfer naar Quick.Step in laatste instantie de mist ingaan. “Jammer natuurlijk, want mijn medische tests waren heel goed. Dokter Van Mol was enthousiast, net als Tim Declercq en Yves Lampaert. Ik had ook een goed gesprek met Patrick Lefevere, maar finaal werd het dus niets. (denkt even na) Ik moet hierdoor en mik op een sterk tweede deel van het seizoen. Meer bepaald in augustus, september en oktober, wanneer de meeste andere renners er al een beetje door zitten. Neen, het is nog niet afgelopen met de wielrenner Eliot Lietaer.”
Profwielrennen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier