West-Vlaamse gloriën schreven mee aan de geschiedenis van het wielrennen

Gilbert Desmet tussen presentator Christophe Vandegoor en auteur Jacques Sys. © BELGA
Wouter Vander Stricht

In het boek de Top 1000 van Belgische Wielrenners van de hand van auteur Jacques Sys komen uiteraard heel wat West-Vlaamse renners voor. Op de voorstelling van het boek in het Wielermuseum tekenden er vier present. Gilbert Desmet, Eric Leman en de confraters Freddy Maertens en Michel Pollentier. Die laatste twee waren kamergenoten bij het roemruchte team Flandria.

Gilbert Desmet

(3 februari 1931 in Roeselare geboren, woont in Lichtervelde)

Bijnaam: Gilbert I of Smetje van Lichtervelde (er was ook nog een Gilbert Desmet uit Nazareth in dezelfde periode actief).

Prof: 1952 tot 1967.

Uitschieters: Kuurne-Brussel-Kuurne (1958), rit in de Vuelta (1958), Parijs-Tours (1958), Waalse Pijl (1964).

Opmerkelijk: speelde zijn rol in het WK 1963 in Ronse dat niet door Rik Van Looy, maar Benoni Beheyt werd gewonnen. Beiden reden voor Groene Leeuw en Beheyt was getrouwd met de nicht van Gilbert Desmet. Hij had aanleg voor de Tour, maar werd geboycot door zijn streekgenoot Karel Van Wijnendaele die selectieheer was van de nationale ploeg. Toen er met merkenteams werd gereden, werd hij in 1962 prompt vierde.

Gilbert Desmet hield drie decennia het baancafé Parijs-Tours open

Anekdote: Rijden met honger was zijn beste pepmiddel. In 1964 won hij de Waalse Pijl, de dag ervoor at hij als ontbijt alleen een boterham met jam, ‘s middags en ‘s avonds een bord karnemelkpap. Zijn vrouw had een bord roze zalm klaargemaakt, maar dat weigerde hij. Desmet kende zijn lichaam door en door en won de Waalse Pijl door op het laatste klimmetje Jan Janssen en Peter Post te verschalken.

Na de carrière: hield tussen 1960 en 1991 café Parijs-Tours open langs de weg tussen Brugge en Kortrijk, de Roeselarebaan in Lichtervelde.

Heel wat oud-renners gingen in op de uitnodiging. Ze werden stuk voor stuk ook nog eens op het podium geroepen. Je herkent v.l.n.r. Gilbert Desmet, Michel Pollentier, Walter Godefroot, Freddy Maertens, auteur Jacques Sys, Eric Leman en de converserende Walter Planckaert en Johan De Muynck. (Foto Bart)
Heel wat oud-renners gingen in op de uitnodiging. Ze werden stuk voor stuk ook nog eens op het podium geroepen. Je herkent v.l.n.r. Gilbert Desmet, Michel Pollentier, Walter Godefroot, Freddy Maertens, auteur Jacques Sys, Eric Leman en de converserende Walter Planckaert en Johan De Muynck. (Foto Bart)© VDB

Eric Leman

(17 juli 1946 in Ledegem geboren, woont nu in Meulebeke)

Uitschieters: Kuurne-Brussel-Kuurne (1968), drie keer de Ronde van Vlaanderen (1970, 1972 en 1973), vijf Tourritten en tien ritzeges in Parijs-Nice.

Eric Leman is met drie stuks mederecordhouder van het aantal zeges in de Ronde van Vlaanderen

Opmerkelijk: Leman stamde uit een arbeidersgezin, wist wat noeste arbeid was en begon als slagersgast te werken. Bij de jeugd kon hij niet echt schitteren, omdat hij vaak al heel wat hard labeur voor de wedstrijd had verricht. Velen twijfelden aan hem, maar bij zijn debuut in Kuurne-Brussel-Kuurne won hij meteen zijn eerste profwedstrijd met 45 seconden voorsprong. Hij kende ook een persoonlijk drama toen hij in 1971 met de wagen in een mistbank op de autosnelweg op de auto van Roger De Vlaeminck vlamde. Zijn vrouw kwam daarbij om, hij bleef achter met twee kleine kinderen, maar zou later hertrouwen. Hij hield niet van de hitte, wat hem in de Tour wel parten speelde, hij boekt zette er niettemin vijf etappes op zijn naam. Maar in barre weersomstandigheden was hij dan weer op zijn best. Toen hij de Ronde won in 1972, een van de meest helse edities, reed hij rond in één trui. De andere oogden als eskimo’s.

Eric Leman (links) leest gretig in het boek. Freddy Maertens en Michel Pollentier kijken toe.
Eric Leman (links) leest gretig in het boek. Freddy Maertens en Michel Pollentier kijken toe.© BELGA

Anekdote: in de Ronde van Vlaanderen van 1973 zat Leman met een select groepje met Willy De Geest, Freddy Maertens en Eddy Merckx voorop, op de Muur hadden ze De Vlaeminck ter plaatse gelaten. Maar niemand wou nog rijden. De ene wachtte op Godefroot, de andere op Van Springel. Eric Leman speelde het spel mee grijnsde dat hij op zijn moeder wachtte. Gelukkig reed Eddy Merckx wel door, in de spurt won Leman zijn derde Ronde.

Na de carrière: werkte eerst als vertegenwoordiger bij Marc Zeepcentrale, de legendarische wielersponsor, vervolgens bleef hij in de branche en startte een eigen bedrijf: Wereldzeep Leman.

Michel Pollentier

(op 13 februari 1951 in Diksmuide geboren en opgegroeid, woont nu in Nieuwpoort)

Bijnaam: de Peer.

Prof: van 1973 tot 1984.

Uitschieters: drie ritzeges in de Tour, twee in de Vuelta, ritzeges en eindzege (1976) in Ronde van België, ritzeges en eindzege (1977) in Ronde van Zwitserland, Ronde van Italië (1977), tweemaal Belgisch kampioen (1977 en 1978), Ronde van Vlaanderen (1980).

Opmerkelijk: was een generatie- en streekgenoot van Freddy Maertens, ze delen trouwens hun verjaardag. Ze beulden zich door weer en wind vaak samen af langs op de smalle wegen lans de IJzer. Ze koersten samen voor de Flandriaploeg. Ooit werd hij in één seizoen 15 keer tweede… na Freddy Maertens. In 1974 won hij een tijdrit in de Tour en klopte Eddy Merckx. Hij belde zijn vrouw om te melden dat hij zonet wellicht de enige uitschieter uit zijn carrière had laten noteren. In 1977 won Freddy Maertens zeven ritten in de Giro, maar toen die letterlijk uitviel was het aan Michel Pollentier. Ploegleider Lomme Driessens praatte zo op hem in, dat hij boven zichzelf uitsteeg. Hij won de Ronde van Italië en datzelfde jaar ook de Ronde van Zwitserland en het BK.

Pollentier eindigde ooit in één seizoen tijd 15 keer tweede… achter Freddy Maertens

Anekdote: tot zijn eigen grote spijt wordt hij altijd geassocieerd met de ‘peeraffaire’. In de Tour van 1978 reed hij in de gele trui rond. Hij had een medicijn genomen om de ademhaling te verbeteren, maar om de dopingcontrole te omzeilen had hij urine van een ander verstopt. In een peer onder de oksel wou de legende, later werd duidelijk dat het om een condoom in de anus ging. Pollentier bekende meteen schuld, werd twee maanden geschorst en trok naar Splendor. Hij kreeg er zelfs een vorstelijk contract en won de Ronde van Vlaanderen in 1980.

Na zijn carrière: belegde verkeerd en werd opgelicht voor zeven miljoen frank (175.000 euro, red.), belandde in een depressie, maar vocht terug. Hij bouwde in Nieuwpoort een bandencentrale uit en is nog altijd actief in het wielermilieu als ploegleider bij de jeugd.

Freddy Maertens en Michel Pollentier genieten nog na.
Freddy Maertens en Michel Pollentier genieten nog na. “Sommige van onze leuke anekdotes blijven beter binnenskamers”, aldus Michel.© BELGA

Freddy Maertens

(op 13 februari 1952 in Nieuwpoort geboren, groeide op in Lombardsijde, week uit naar Roeselare)

Bijnaam : ‘Lippe’

Prof: van 1972 tot 1987

Uitschieters: Gent-Wevelgem (1976 en 1977), twee keer Omloop Het Volk (1977 en 1978), vier keer Ronde van België, 12 ritzeges en eindzege (1976) in Parijs-Nice, Amstel Gold Race (1976), BK (1976), 15 ritzeges in de Tour, 13 ritzeges en eindzege (1977) in de Vuelta, tweemaal WK (1976 en 1981).

Opmerkelijk: toen hij in Boezinge een jeugdkoers won in een spurt met vijf, moest hij van zijn vader met de fiets naar huis rijden omdat die vond dat hij te weinig kopwerk had gedaan. Met Michel Pollentier ontpopte hij zich tot trainingsbeul, soms fietsten ze op het strand vlak naast het water. Samen reden ze vier keer rond de wereld op training. Hij was gemaakt voor het klassieke werk en was pijlsnel. Zo won hij 15 Tourritten, de drie keren dat hij de Tour reed won hij telkens de groene trui. Hij kon ook nooit nee zeggen. Ooit reed hij 210 koersen op een jaar, in anderhalf jaar tijd boekte hij 87 profzeges. In totaal won hij 232 wedstrijden, zijn laatste zege was in 1985 in Gistel.

Anekdote: roddels waren nooit uit de lucht als Freddy Maertens ter sprake kwam. Het enige gerucht dat hij ooit bevestigde was dat hij voor een wedstrijd graag een koude slok champagne, gemengd met cafeïne en suikers, dronk. In het roerige 1977, dat uitstekend was begonnen, werd hij in de Ronde van Vlaanderen gedeclasseerd omdat hij op de Koppenberg van fiets had gewisseld. Hij reed wel nog 70 km met Roger De Vlaeminck in zijn zog richting finish, die kreeg zo de zege cadeau. In de Waalse Pijl enkele weken later werd hij de zege ontnomen omdat hij Stimul had gebruikt, geen enkele renner wist dat dat verboden product was. Daarna stortte hij zich ook op het zakenleven, maar dat bezorgde hem heel wat kopzorgen. En dat deed zijn sportieve prestaties geen deugd. Toen niemand nog een cent voor hem gaf, verbaasde hij letterlijk de hele wereld door bij zijn comeback in 1981 eerst vijf Tourritten te winnen en nog eens de wereldtitel te pakken.

Net als Pollentier kwam Maertens bekaaid uit zakelijke investeringen

Na zijn carrière: verkocht ruim tien jaar lang op zelfstandige basis wielerkledij, ging daarna aan de slag in het Wielermuseum in Roeselare en het Centrum van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde. Geniet nu in Beitem van zijn pensioen.

Het boek is een turf van 2,7 kilogram geworden.
Het boek is een turf van 2,7 kilogram geworden.© BELGA

Het boek de Top 1000 van Belgische Wielrenners is voor 44,99 euro te koop in de Standaard Boekhandel. In alle edities van KW staat op vrijdag 16 maart een kortingsbon van 5 euro.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier