Pieter Vanspeybrouck sloeg in 2017, dat hij aanvatte als kakelverse dertiger, andere wegen in. Na negen (!) gelukzalige campagnes bij Sport Vlaanderen-Baloise verkaste hij naar Wanty-Group Gobert. Verandering van spijs doet eten. En dat gold ook voor Pieter, die een (nog) interessanter programma kreeg voorgeschoteld.
“Van de lente in 2017 had ik meer verwacht dan het anoniem uitrijden van de Ronde van Vlaanderen, Paris-Roubaix (toch 33ste, red.) en de Amstel Gold Race”, geeft de 31-jarige Pieter Vanspeybrouck ootmoedig toe. “Omdat ik daar geen verklaring voor vond, sloop er wat vertwijfeling binnen. Ik had het erover met Hilaire Van der Schueren, die wist hoe hard ik gewerkt had en mij kalmeerde: gewoon verder doen zoals je bezig bent in plaats van te panikeren en het komt wel goed. De feiten stelden mijn ploegleider in het gelijk en dat gaf mij een mentale boost om nog een tandje bij te steken.”
“In de Dauphiné Libéré dwong ik mijn selectie af voor de Tour, het langverwachte scharniermoment van mijn carrière. Met mijn twaalfde plaats in Vittel, mijn achtste in Bergerac en mijn elfde in Pau droeg ik telkens mijn steentje bij tot de lonende dagzeges van Wanty-Group Gobert in het ploegenklassement. Nog duurzamer: het uitrijden van een grote ronde verbreedt je als coureur. Ik heb zelf ondervonden dat dit niet overdreven is. Mijn incasseringsvermogen haalde nooit een hoger peil als na de zomer van 2017. Voortaan kan ik nog beter tegen een stootje.”
Stijloefening in Murcia
“Ik beleefde een perfecte winter en ben dus helemaal klaar om in 2018 nog beter te doen”, blikt Pieter zelfbewust vooruit. “Het team is verder uitgediept met onder meer Bart De Clercq en Boris Vallée, met Timothy Dupont werd een geduchte afwerker in huis gehaald en Guillaume Martin zal de volgende stappen zetten als klassementsrenner. Yoann Offredo is onze joker. En ik mag als vrijbuiter mijn weg zoeken. Het mag/moet evenwel dat tikkeltje meer zijn dan de vorige jaren. Ik wil mijn zoutloze regelmaat met minstens één spraakmakende uitschieter doorbreken. Ik zal die, tenzij door mee te gaan in de vroege ontsnapping van de dag (zoals hij deed in de Amstel Gold Race 2017, red.), wel nog niet vinden in de Ronde van Vlaanderen of Paris-Roubaix, maar eerder in Kuurne, Nokere, De Panne, Waregem… Daar een top tien behalen zou de lichte smaak van een overwinning hebben.”
“In Murcia zette ik een van de strafste prestaties uit mijn profjaren neer”
“Ik hield alvast een geslaagde stijloefening in de loodzware (met 3.500 hoogtemeters, red.) ééndaagseRonde van Murcia, waarin ik na een heftige koers een top tien afdwong”, geniet Pieter nog na. “Door het snoeiharde tempo zonderde zich meteen een groep van 40 renners af die de strakke tegenwind trotseerde. Quick.Step Floors gaf er een volgende lap op, waardoor er amper vijf koplopers overbleven: Philippe Gilbert, Bob Jungels, Pieter Serry, Matteo Trentin en… ikzelf. Het was het mooiste kleine gezelschap waarvan ik ooit deel uitmaakte.”
“Op de ultieme steile helling van zes kilometer trok Gilbert nog eens door en ik was niet de enige die moest passen. Maar ik kon wel aanpikken bij de eerste achtervolgers, waardoor ik kon spurten voor de achtste plaats en tenslotte tiende werd. Dat was inderdaad één van de strafste prestaties uit mijn tien jaren als profrenner, die veel vertrouwen genereerde voor de komende maanden.”
Opnieuw Tour?
“Uiteraard wil ik opnieuw naar de Tour, maar de acht in plaats van negen plaatsen zullen nog duurder zijn. Op mijn 31ste wil ik er eindelijk achter komen waar mijn limieten liggen en of ik bijvoorbeeld ook in koersen van meer dan zes uur voor de mooiste prijzen kan meedoen. Als traag- en dus langbloeier zit er ongetwijfeld nog rek op. In 2017 kwam ik voor het eerst uit op meer dan 70 koersdagen op de internationale kalender en met bijna 13.000 kilometer op de 84ste plaats inzake gekoerste totaalafstand.”
(BC)
Profwielrennen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier