Peirens gelooft rotsvast in zijn wederopstanding als cyclocrosser

© BELGA
Redactie KW

Desselgemnaar Yente Peirens is niet aan zijn gelukkigste winter in het veld bezig, verre van zelfs. Zijn veertiende plaats in het kampioenschap van België in Koksijde symboliseert dat. En wat het nog erger maakt: hij vindt geen plausibele verklaring voor zijn neergang en kan er zich dus niet meteen tegen verweren.

“Mijn bloedwaarden zijn oké en ik trainde niet minder dan tijdens mijn vorige campagnes, integendeel”, zucht Yente. “Aanpassingsproblemen met de overstap naar de junioren? Dat zeker niet want mijn aanhef was meer dan goed: achtste in Knesselare en in Meulebeke, vierde in Emelgem en in Neerpelt.”

“Vanaf half oktober keerde het tij en zakte ik almaar dieper weg in de uitslagen. In Bredene, waar ik vijfde werd, was er een bemoedigende opflakkering die de weken daarop in Leuven en in Tremelo-Baal evenwel geen vervolg kreeg zodat ik vrij realistisch naar het BK toeleefde. En dat bleek helaas een juiste inschatting, al hoopte ik heimelijk op een top tien.”

Mooi wegseizoen

Wat een contrast met Oostende 2017, waar hij op het podium glunderde met Ryan Cortjens en Wout Vervoort. Yente moet een jaar later met lede ogen vaststellen hoe zijn generatiegenoten Witse Meeusen en Ryan Cortjens (weliswaar ook pas tiende op het BK) het zoveel beter doen en dat maakt het nog erger voor Yente.

“Het veldrijden blijft tot nader order mijn eerste betrachting, want ik cross nog altijd even graag”

Vreemd dat hem dat overkwam na een sprankelend wegseizoen. Een tweede eindplaats in de Tour de la Basse Goulaine, zijn eerste koers op de weg in 2017, zette al meteen de toon voor een mooie zomer die hij, elf dagen na een regionale zege in Beveren-Leie, bekroonde met een podiumplaats (naast … Witse Meeusen en Tijs Verstappen) in de zware Ardennenkoers van Herbeumont.

Op de steile Luxemburgse hellingen reden er al drie vroeg weg. Yente hield zich, net als de favorieten waartoe hij zichzelf niet rekende, langdurig gedeisd maar toen de koers finaal openbrak, handhaafde hij zich fluitend op de voorposten en reed nog uit het peloton weg om een onverhoopte derde plaats in de wacht te slepen. Hij zag Witse Meeusen, zijn winnende clubmaat, op het laatst voor zich uitrijden.

Peirens gelooft rotsvast in zijn wederopstanding als cyclocrosser

Beperkt wegprogramma

Yente had euforisch op zijn elan kunnen doorgaan maar deed dat wijselijk niet. Hij bezondigde zich toch niet aan overdaad maar hield zich aan een vrij beperkt programma op de weg, dat hij reeds eind juli, na een matig (31ste) kampioenschap van België aan de Lacs de l’Eau d’Heure beëindigde om fris en monter aan de start van het veldritseizoen te verschijnen. Ook daar kan het dus niet liggen dat zijn winter de mist inging.

Vraag is of de verleiding niet groot is om resoluut voor de weg te kiezen.

“Neen”, weerlegt Yente. “Het veldrijden blijft tot nader order mijn eerste betrachting want ik cross nog altijd even graag en dat is ook het minste wat ik verschuldigd ben aan mijn club Callant-Doltcini, waar ik in de watten gelegd word. Dat kost mij geen moeite want ik geloof rotsvast in mijn heropstanding tijdens de winter 2017-2018. Ondertussen zal ik mijn favoriete en dus met hoogtemeters bezaaide wegkoersen niet versmaden uiteraard. Ze kunnen mij een boost bezorgen na een mislopen winter.”

Wielerschool Ronse

Yente volgt tijdens de week de richting fietsmechanica in de Wielerschool van Ronse.

Zijn hele leven staat dus in het teken van dé fiets.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier