Luc Maes: “Tom Boonen kan zondag nog eens uitpakken”

Luc Maes (75) is wat ze tegenwoordig een wielermecenas noemen. Een tevreden exemplaar bovendien, want we ontmoeten hem samen met dochter Carole daags na de 101ste Ronde van Vlaanderen, na een ware putsch van Quick-Step Floors en Philippe Gilbert. Een triomf ook voor Latexco, de Tieltse kmo van Maes die al 24 jaar de ploeg van Patrick Lefevere sponsort en ook dit voorjaar prominent op kraag en borst van Boonen en co prijkt. Na Paris-Roubaix mag de afscheidnemende Boonen echter uit dat lijstje geschrapt worden. “Ik denk dat Tom zondag nog eens kan uitpakken. Maar alles moet natuurlijk meezitten.”

“Het schijnt dat ons logo wel opvalt, ja”, glimlacht Luc Maes. “Ik stond gisteren (zondag, red.) op de Oude Kwaremont en natuurlijk is het als sponsor aangenaam als je team na zo’n wedstrijd wint. Philippe Gilbert is bovendien een heel sympathieke gast. Ik heb er ‘s avonds nog een tijd mee zitten babbelen in het hotel.“

Al 24 jaar sponsort Luc Maes (75) met Latexco – in 1955 opgericht door zijn vader Sylvain – de wielerploeg van streekgenoot Patrick Lefevere. “Destijds startte dat via Noël Demeulenaere(burgemeester Wielsbeke en actief bij Beaulieu, red.) met GB-MG Maglificio, waaruit in 1995 de ploeg Mapei-GB zou ontstaan. Mét Johan Museeuw. Dat evolueerde na de komst van Quick-Step in 2003 via een aantal omwegen – maar altijd met Patrick Lefevere als bindende factor – tot het Quick-Step Floors van vandaag. Met productnaam Innergetic zijn we een tijd tweede sponsor geweest, maar Latexco is dus al 24 jaar verbonden met Patrick en zijn wielerploegen.”

Geen evidentie, in een wereld waar sponsors komen en gaan en budgetten een constante bekommernis zijn. “Het resultaat van een combinatie van de figuur Lefevere, zelf wielerliefhebber zijn en een beetje return natuurlijk. Via de wielersponsoring konden we aanvankelijk makkelijk onze handelspartners uitnodigen voor een wielerwedstrijd. Als PR-instrument is het dus zeker de moeite waard, eerst in Europa en ondertussen ook in de wereld. Ik heb dat toch zien veranderen in al die jaren: de sport is groter geworden, met wedstrijden in Californië en Dubai, om er nu twee te noemen. Net zoals Latexco vandaag ook mondialer aanwezig is.“

“Als Tom niet één van zijn twee klassiekers won, sprak men al snel van een minder jaar. Tja…”

Als jarenlange partner van Patrick Lefevere volgde Luc Maes – nog elke dag aanwezig in Latexco, ook al is de dagelijkse leiding in handen van dochter Carole – de carrière van Nieuwe Vlaamse Meester Tom Boonen van nabij. “Ik zat met Wilfried Peeters in de volgwagen tijdens die Paris-Roubaix waarin Boonen als neoprof me-teen derde werd en zijn ploegmaat George Hincapie het decor opzocht. Museeuw won dat jaar, maar het moet gezegd: Patrick Lefevere had – hij heeft dat trouwens nog steeds – een neus voor goede renners en kwam later dat jaar tot een akkoord met Tom. In zijn tweede profjaar kwam hij bij onze ploeg rijden als potentiële opvolger van Museeuw.”

Carole: “De jaren nadien is de ploeg steeds meer rond hem gevormd en opgebouwd.”

Luc: “Gaandeweg leer je ook als sponsor de renners kennen. Zeker als ze – zoals Boonen – een hele carrière bij je rijden. Op de jaarlijkse ploegvoorstelling of als je voor of na een koers naar het hotel gaat. Zaterdag op zondag logeerde ik nog bij Quick-Step Floors op hotel en dan eet ik mee. Met de staf en de entourage, wel te verstaan. De renners hebben hun eigen tafel, maar dokter Yvan Van Mol is een vriend en een aangenaam persoon om mee te tafelen. Weet je, als je er al zolang in zit, ken je iedereen en kent iedereen jou. Al bij al is de wielrennerij geen grote wereld.”

Snelle opgang

De carrière van Boonen leest als een trein. Prof geworden in 2002 behaalde hij na amper twee jaar al zijn eerste klassieke zege met de E3 in Harelbeke.

Luc:(knikt) “Het ging snel met Boonen en zijn carrière, dat is juist. In 2005 won hij al het WK. Daar was ik trouwens niet bij.”

Carole: “Voor ons zijn de Ronde van Vlaanderen en Paris-Roubaix toch de belangrijkste wedstrijden, die het meest tot de verbeelding spreken. In die periode landde Tom hier eens met een helikopter voor een persconferentie, herinner ik mij.”

Luc: “Dat klopt. Toen hij de Ronde en Roubaix in hetzelfde jaar won. Hij was nog geen wereldkampioen, dus dat moet april 2005 geweest zijn. Eigenlijk wilden ze richting Quick-Step trekken, maar de nieuwe toonzaal was daar niet af, dus kwam men hier terecht.”

Na 2008 kwamen voor Boonen de moeilijke jaren, zoals die vandaag in zijn carrièreoverzicht genoemd worden. “Nu ja, als Boonen niet één van zijn twee klassiekers won, sprak men al snel van een minder jaar. Tja…”, merkt Maes op. “Maar dat is relatief. Hij won zowel in 2008 als 2009 in Roubaix. Het is wel zo dat hij in die tijd extrasportief het nieuws haalde, maar geen enkele sponsor heeft hem laten vallen. Ik herinner me nog gesprekken met Frans De Cock(ceo en boegbeeld van Unilin/Quick-Step, red.) daarover. Als je iedereen laat vallen die eens een fout maakt … Elke mens verdient een tweede kans, maar laat ons zeggen dat het niet voor herhaling vatbaar was. Al wordt daar vandaag nooit meer over gesproken, hoor.“

“Of Tom na zijn carrière ploegleider wordt? Hij moet vooral iets doen wat hij graag doet”

Carole: (grijnst) “Vader heeft Tom nadien wel gestraft door het schilderij van zijn zege in Roubaix in 2008 van de muur te halen.”

Luc:(haalt zijn schouders op) “Och ja… Wat wel een feit is: als sponsor leef je mee. In het wielrennen is dat opvallend. Zdenek Bakala, de Tsjechische eigenaar van de ploeg, was gisteren (zondag, red.) ook aanwezig. Dat is in de eerste plaats een liefhebber van koers, dat zie je zo. Zelf heb ik de Ronde van Vlaanderen, Dwars door Vlaanderen en de Tour de France altijd graag gevolgd. Bij gelegenheid de Vuelta en Giro ook, al moet het bij die laatste wat passen in de agenda. Dit jaar ben ik voor het eerst ook mee naar Dubai geweest. Als sponsor kan je de koers vanuit een bevoorrechte positie beleven.“

Carole: “Vooraan in de volgwagen, dat vond ik vroeger eigenlijk het plezantst. Vandaag zitten er twee sportdirecteurs in de wagen, maar met Fitte Peeters herinner ik me toch leuke wedstrijden. Ook de editie van de Ronde in 2012, met nadien het iconisch beeld van die jongen met zijn vlagjes in het veld, blijft me bij.”

Laatste wedstrijd

Van 2012, de voorlopig laatste klassieke zege van Tom Boonen, naar 2017. Nog één echt belangrijke wedstrijd te gaan: zondag dus, met Paris-Roubaix. “Ik denk dat Tom nog eens kan uitpakken”, benadrukt Luc Maes. “Jammer van vorig jaar, vind ik wel. Dat was een fantastische editie van Roubaix. Al geloof ik meteen dat hij het nog altijd kan. Om het dan ook effectief te doen, dat is nog iets anders. Alles moet meezitten natuurlijk.”

En wat na zondag? Maes: “Ik weet niet of hij echt ambities heeft binnen de ploeg. Tom Steels, Davide Bramati, Wilfried Peeters… die werken als oud-renners allemaal nog in het team. Maar of Tom dat zou zien zitten? Je bent als toprenner ook niet per definitie een goede ploegleider. Hij moet iets doen wat hij in de eerste plaats graag doet, denk ik.” Of Tom Boonen – de mens – binnen vijf jaar nog mag langskomen ten huize Maes, willen we tot slot nog weten? “Goh, hij is hier altijd welkom. Natuurlijk. Als we hem zouden inviteren, komt hij zeker af.”

Stefaan Vermeersch (Concurrent in Boonens periode bij Groeningespurters)

Klerkenaar Stefaan Vermeersch won in zijn carrière drie keer de Kattekoers. Bij zijn tweede triomf in 2001 rekende hij af met ene Tom Boonen. “Een editie in erbarmelijke weersomstandigheden”, herinnert de vader van crosser Gianni zich. “Er waren veel valpartijen en in Ieper had ik daar genoeg van. Ik demarreerde en zag er eentje komen. Links en rechts wiegen, eentje van de Groeningespurters. Ik kende hem niet, maar aan de voet van de eerste helling poefte hij wel van achter mijn gat omhoog. Ik dacht: wie is dat ? En dat deed hij elke helling, hé. Niet erg. Ik wilde winnen, de bergprijs interesseerde me niet. Toen we de tweede keer de Kemmel omhoog reden, gaf Benoni Beheyt vanop de moto mee dat het achter ons in brokken lag. En we hadden nog niet eens gekoerst!”

“Boonens ploegleider zei me vervolgens dat zijn mannetje moest winnen. Ik wilde dat natuurlijk zelf ook, met als gevolg dat ik niet meer meereed en er toch nog drie man kon terugkomen. (grijnst) Ik had mezelf weer wat aangedaan, maar kon toch nog winnen. Boonen werd vijfde.”

“Enkele jaren later kwam ik Boonen nog eens tegen op het NaTourcriterium in Diksmuide. Gianni heeft toen zijn groene trui en broek gekregen. (grijnst)Hij wist nog heel goed wie ik was. Ik denk zelfs dat hij, als je hem nu zou bellen, het zich nog altijd herinnert.”

Dirk Demol (Boonens ploegleider bij de jeugd)

Dirk Demol was in 1999 de ploegleider van Boonen bij de Groeningespurters. Samen met RudyBruneel trok hij eind 1997 naar Balen om Boonen en vader (en ex-ploegmaat) André te overtuigen. “Na één jaar ging ik naar US Postal, maar we hielden contact. Ik zei tegen Tom dat ik het wel zou regelen dat hij een jaar later naar US Postal kon komen. En dat is ook gelukt.“

“Toen Yaroslav Popovych in 2001 Paris-Roubaix voor beloften won en Tom sterk presteerde, ging ik kijken. Tom stond er tegen semiprofessionele teams vaak alleen voor. Ik zei dat het hem alleen maar sterker zou maken. Het echte werk begint pas bij de profs, zei ik hem toe. En dat is ook gebleken…”

Julien Vermote (Boonens ploegmaat sinds 2011)

“Tom is een voorbeeld. Van nature een leidersfiguur zonder er veel woorden aan vuil te maken”, vertelt Julien Vermote, die in 2011 als neoprof bij Quick.Step debuteerde en zo ploegmaat werd van Boonen. “Tom geeft leiding zonder veel te zeggen, wel door gewoon te zijn zoals hij is. Hij is er gekomen door er hard voor te werken. Enorm professioneel. Tom is strikt met voeding en training bezig. Dag in, dag uit. Neen, het is niet toevallig dat hij aan de top is geraakt. Natuurlijk door zijn talent, maar zoiets gebeurt niet zomaar. Zulke mensen heb je nodig in een ploeg. Tom zal een leegte nalaten. Vergeet niet dat hij de ploeg enkele jaren recht hield, hé.”

“Tom heeft ook dikwijls tegenwind gekregen. Felle tegenwind. Maar hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind. Ik vind: je moet het toch maar doen, hé, al die jaren lang”, besluit Vermote, die zondag de laatste Ronde van Boonen meemaakte.