Liefde voor kasseien

Olivier Volckaert

OIivier Volckaert reed de KW Challenge, de West-Vlaamse Paris-Roubaix.

Liefde voor kasseien. Het zou zomaar een nummer van Guido Belcanto kunnen zijn als soundtrack bij onze KW Challenge. Kasseistroken, hoe koud of kil ook, maken iets los. De ene wielertoerist rijdt liever tien km verder om toch maar dat strookje van 500 meter te ontlopen, de andere is verlekkerd op het gedokker over kinderkopjes. En voor die laatste is het zondag weer hoogdag: Paris-Roubaix, misschien wel de mooiste koers van het jaar.

De winnaar zal geen pannenkoek zijn

En de Hel van Noorden, dat kon ook de Hel van West-Vlaanderen geweest zijn. In geen enkele provincie liggen de kasseistroken zo dicht bezaaid als bij ons. Oké, even zwaar als bij onze zuiderburen is onze KW Challenge zeker niet, maar ze heeft toch bestaansrecht. Zeker als recreatieve toertocht en misschien ooit als profkoers. De winnaar zal, geloof me, geen pannenkoek zijn.

Eigenlijk is het West-Vlaams erfgoed

De vele kasseistroken langs pittoreske West-Vlaamse wegen hebben iets. Vandaar deze oproep: hou deze mooie kasseistroken in leven. Eigenlijk is het West-Vlaams erfgoed. Stel dat we dertig jaar eerder de KW Challenge hadden georganiseerd, dan was ie beslist een pak zwaarder dan Roubaix. Nu liggen veel kasseien onder asfalt of modder. Of zijn ze simpelweg verwijderd.

Koester de kasseien, of bescherm ze. Zoals die op de Bosberg of in Mater. Ook in De Hel zijn al veel stroken beschermd, tot ergernis wel van bewoners en politici. West-Vlaanderen blijft op dat vlak achter. Waar West-Vlaanderen wel een koploper in is: het aanleggen van kasseitjes op parkeerplaatsen in dorpskernen. Oogt mooi, zorgt niet voor geluidsoverlast. Lokale politici proberen ermee te scoren, zeker kort voor verkiezingen, maar zoals wij vernamen tijdens onze verkenningstocht: de stenen worden geïmporteerd uit China en worden gelegd door arbeiders uit Oost-Europa. Is dat nog West-Vlaams erfgoed?