Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zal er tot nader order geen Cavey meer deel uitmaken van de wielerpeloton. Van Laurens, aan de slag als ingenieur bouwkunde, lag dat enigszins in de lijn der verwachtingen. Maar niet van Vincent, zijn twee jaar en drie maanden jongere broer.
“Het was als een donderslag bij heldere hemel toen Wim Feys mij na de Heuvelland Classic, waarin ik twaalfde werd, sec kwam melden dat er voor mij bij EFC-L&R-Vulsteke geen plaats meer zou zijn in 2018”, zucht Vincent. “Ik had dit totaal niet verwacht, want ik dacht dat ik mocht terugblikken op een geslaagde campagne als eerstejaarsbelofte, weliswaar zonder overwinningen maar met aardig wat ereplaatsen, waarbij een vijfde plaats in het kampioenschap van West-Vlaanderen tijdrijden en twaalfde plaatsen in de Memorial Raoul Decraene en de Heuvelland Classic. Ik dacht dat ik daarmee de gestelde verwachtingen had ingelost. Ik sloot mijn seizoen trouwens in schoonheid met vijfde en achtste plaatsen in eigen Eernegem onder het goedkeurend oog van familie, supporters en kennissen.”
Kabbelend begin
“Mijn seizoensbegin verliep weliswaar kabbelend”, vervolgt Vincent. “Ik werd als eerstejaars slechts sporadisch geselecteerd voor een interclub, maar dat kwam mij nog goed uit. Zo kon ik mij nog meer focussen op mijn tweede academiejaar bedrijfsmanagement aan het Vives in Kortrijk. Intussen had ik mijn conditie goed onderhouden, anders had ik na mijn geslaagde examens vanaf half juni geen serie ereplaatsen behaald. Vanaf de tweede helft van juli liep het minder, maar dat maakte ik ruimschoots goed tijdens de nazomer en de herfst. Dat dacht ik tenminste, niet dus.”
“Mijn studies zullen er wel voor zorgen dat ik tijdens de lente het peloton niet erg mis” – Vincent Cavey
“Ja, ik ben zwaar ontgoocheld”, geeft Vincent ootmoedig toe. “Ik dacht goed in de groep te liggen, want ik ben geen moeilijke jongen, eerder flexibel. Zo ben ik vier maal ingesprongen voor een zieke clubmaat op een ogenblik dat ik zelf niet helemaal op punt was. Het volstond dus allemaal niet voor een verlengd verblijf. waarvoor ik geen tekst en uitleg kreeg. Toen ik mijn koffer en mijn tijdritfiets bij Michel Pollentier binnenbracht, kon er ook bij hem niet meer van af dan een droge bedankt. Ik was er echt niet goed van. Alle andere goed gestructureerde ploegen waren half september al volzet, maar in functie van 2019, op basis van mijn prestaties in 2018, zou ik altijd weer contact mogen opnemen. Niet dus, ik hield de eer liever aan mezelf, hakte meteen kordaat de knoop door: ik stop met koersen! Dat wil ik enkel op een niveau waarbij ik kan nagaan of ik kan doorstoten naar de profs, al besef ik dat die slaagkans eerder gering is, maar dan had ik het tenminste geweten, nu niet.”
Op een kiertje
“Of ik nog op deze draconische beslissing terugkom?” riposteert Vincent. “Zeg nooit … nooit! Op mijn 20ste is er niets definitief. Ik rijd nog altijd gezwind, zij het zonder druk en dwang, met de koersfiets en mijn basisconditie zal wel oké zijn. Misschien kriebelt het, na de examens, vanaf eind juni weer en dus weet je maar nooit. De koersdeur staat op een kiertje en het vuur op waakvlam. Maar op dit moment antwoord ik kordaat neen op de herneming van mijn wielercarrière. Mijn studies zullen er wel voor zorgen dat ik tijdens de lente het peloton niet erg mis”, besluit Vincent Cavey.
(Bernard Callens)
Pollentier: “Vincent mag zich niet geviseerd voelen”
Hallo Michel Pollentier? “Wat Vincent over zichzelf zegt als mens klopt: een toffe gast goed liggend in de groep, beleefd, voorkomend, verstandig… Als coureur daarentegen: niet goed genoeg, zeker niet wanneer er hoogtemeters aan te pas komen, al wil hij dat kennelijk zelf niet beseffen. In de Color Code van Wanze werd hij al na een uur genadeloos uit de wielen gereden. In de tweede rit van de Tour d’Auvergne riep hij zichzelf uit tot de beste van het ver achtergebleven peloton dat kabbelend naar de finish reed. Een beetje ernstig blijven, hé? Dat hij in de Heuvelland Classic aardig uit de hoek kwam, klopt. Maar de Kemmelberg, is dat een halve col misschien? Vincent mag zich echt niet geviseerd voelen. We hebben te goeder trouw gehandeld en nog betere coureurs als hij eveneens de buitenwacht aangezegd: Jorden De Haes en Tom Vandermosten bijvoorbeeld. Ook zij waren daar allesbehalve gelukkig mee. Neen, we doen dat niet graag: iemand de buitenwacht aanzeggen, maar het is onze eerlijke plicht om de 21 beschikbare plaatsen voor te behouden aan de besten die beschikbaar zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier