Kevin Deltombe (23) kende vorig jaar als neoprof een moeizame aanpassing aan het hogere niveau, maar in de tweede helft van het seizoen bewees de naar Ardooie uitgeweken Bruggeling uit Sint-Andries dat hij wel degelijk iets bij de profs te zoeken heeft. Wij spraken Deltombe deze week in het Spaanse Calpe, waar hij met Sport Vlaanderen-Baloise op stage vertoeft. “Ik wil me in de eerste helft van het seizoen wat vaker tonen.”
Kevin, hoe kijk jij terug op 2017?
“Ik kan mijn seizoen in twee opdelen. Het eerste deel liep van Murcia tot het BK en was niet mijn beste periode. Ik sukkelde met een zitvlakblessure in de maand voor het BK en gelukkig hebben we dat met zalfjes kunnen verhelpen. Ik heb toen een ander zadel moeten uitproberen. Voorlopig heb ik er ook geen last meer van. De ontsteking zat nog net niet op het bot. Als dat wel het geval was geweest, zou ik maanden buiten strijd gweest zijn. Ik was er net op tijd bij.”
“Na het BK heb ik rittenkoersen in Noorwegen en Burgos kunnen rijden. Het was een period waarin de evolutie echt goed zat. Zelfs in lastige ritten kon ik er heel lang blijven aanhangen. Ik ging in stijgende lijn en dat was het belangrijkste. In de Ronde van Poitou-Charentes heb ik vervolgens zelfs nog een mooie ereplaats kunnen behalen, ook al zat er een tijdrit van 20 km in. Een opsteker.”
Hoe is je winter tot nu toe verlopen?
“Ik voel dat ik al een jaar bij de profs achter de rug heb. Ik verdraag de intensiteit niet zozeer beter, maar kan mijn inspanning wel langer volhouden. Ik verteer de lange trainingen een stuk beter. In december ben ik met ploegmaats Christophe Noppe, Jordi Warlop, Piet Allegaert en Benjamin Declercq naar Spanje op stage vertrokken. Ideaal, want toen waren de weersomstandigheden in België net heel slecht.”
Wat verwacht je van 2018?
“Ik wil me in de eerste helft van het seizoen wat vaker tonen, zeker in koersen waar het iets lastiger is. Zo’n Gent-Wevelgem ligt niet echt in mijn aard, maar wedstrijden van het type Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik we. Daar kan ik nu misschien al in de top 50 eindigen. In koersen als de Brabantse Pijl en de Volta Limburg zou ik toch al eens de finale moeten kunnen rijden.”
“Als belofte had ik het eerst ook wat moeilijker, maar ben ik altijd progressie blijven boeken. Dat hoop ik nu ook te doen, al kun je de twee categorieën niet met elkaar vergelijken. Als belofte koers je tegen de beste renners van je generatie. Als prof doe je dat tegen de beste renners van meerdere generaties samen. Dan weet je dat het allemaal niet zo evident is.”
Als uitsmijter nog het volgende: wist je dat jij met 4.238 punten de renner bent die het meeste aantal punten ooit in WestSprint behaalde?
“Neen, dat wist ik niet, maar het is leuk om zoiets te horen. Het wil zeggen dat ik als jeugdwielrenner goed gepresteerd heb. Het was een schitterende periode. Geestig ook. Nooit veel stress of druk. Ik heb altijd met veel plezier kunnen koersen. WestSprint was als West-Vlaming natuurlijk ook nog eens een extra bonus. Als jonge coureur geeft dat iets extra’s. Een erkenning, ja, dat is het.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier