“Emiel zonder baard? Vijf jaar jonger, minder aantrek bij de vrouwen, maar meer bij meisjes”

Tien West-Vlaamse renners telt Sport Vlaanderen-Baloise in 2018. Vorig jaar waren dat er nog twaalf, maar Eliot Lietaer, Stijn Steels en Bert Van Lerberghe zochten andere oorden op en Jarl Salomein en Jens Wallays hingen hun fiets aan de haak. In hun plaats kwamen drie neoprofs: Emiel Planckaert (21) uit Zwevegem, Aaron Verwilst (20) uit Ruiselede en Jordi Warlop (21) uit Stuivekenskerke. Wij zochten hen op tijdens de ploegstage in het Spaanse Calpe.

Toeval bestaat niet. Wanneer we het interview met de drie neo’s in de lobby van Hotel Sol y Mar willen aanvatten, komen Johan Molly en zoon Kenny de lift uitgestapt. We moeten spontaan terugdenken aan de slotuitreiking van WestSprint in oktober 2013. Wijlen Igor Decraene had zich een maand eerder als eerstejaarsjunior tot wereldkampioen tijdrijden gekroond en werd uitgebreid in de bloemetjes gezet. Zijn beste vrienden in het wielerpeloton vierden enthousiast mee: Jordi Warlop, Igors ploegmaat bij de Tieltse Renners, Kenny Molly idem, Johan Molly, toen één van de stuwende krachten achter de opmars van de Tieltse Renners, Emiel Planckaert, compagnon de route in het aanvalswerk én bij de nationale ploeg, en in alle stilte ook de schuchtere de één jaar jongere Aaron Verwilst, ook Igors ploegmaat maar op dat moment nog bij de nieuwelingen actief.

Het kan verkeren. Goed vier jaar later vieren Aaron, Emiel en Jordi hun profdebuut bij Sport Vlaanderen-Baloise en staat Kenny op de drempel van een overstap naar het hoogste echelon. Maar Igor, die komt niet meer terug. De blik van de drie verstart als we het onderwerp aansnijden.

Igor had hier ook kunnen zitten, nietwaar?

Verwilst: “Hij zou hier sowieso gezeten hebben.”

Planckaert: “Volgens mij ging hij hier niet gezeten hebben. Hij zou meteen in de WorldTour gereden hebben.”

Warlop: “Dat denk ik ook.”

Komen er bij jullie soms nog herinneringen naar boven?

Verwilst: (knikt) “Vooral bij het liedje Wake me up.”

Planckaert: “Bij mij ook.”

Verwilst: “Als ik eens uitga. Of wanneer ik een regenboog zie.”

Warlop: “Natuurlijk denk ik nog vaak aan Igor terug. We maakten zoveel mee. Ik ga ook geregeld naar het kerkhof, als ik bij mijn vriendin (in Deinze, red.) ben.”

In november verloren we ook Bjarne Vanacker. Jordi, ook hij was een ploegmaat van jou bij EFC.

Warlop: “Alles van Igor kwam weer naar boven.”

Verwilst: “Ik heb vaak met Bjarne gekoerst. Je had er nooit miserie mee en hij babbelde altijd.”

Planckaert: “Een heel vriendelijke kerel.”

Jordi Warlop: “Ik wil als neo af en toe prijs rijden. Ik werd prof om iets te kunnen betekenen”

Intussen zijn jullie alle drie prof geworden. Hoe is dat tot stand gekomen?

Planckaert: “Ik wist van Edward (zijn broer die sinds vorig jaar bij Sport Vlaanderen rijdt, red.) dat er interesse was. Toen heeft Walter mij opgebeld en is hij eens komen babbelen. Ik heb even getwijfeld of ik nog een jaar belofte zou blijven, maar uiteindelijk heb ik toch beslist om toe te zeggen.”

Warlop: “Eind mei vroeg Walter, na mijn prestaties in Paris-Arras en Paris-Roubaix, of ik eens wilde komen testen. Die waren goed. Althans, dat denk ik toch, en eind juni mocht ik al op gesprek.”

Verwilst: “Bij mij heeft vooral mijn tweede plaats in de Omloop Het Nieuwsblad de doorslag gegeven, want Walter was daar ook. Een week of twee later heeft hij me opgebeld en is hij me thuis komen opzoeken.”

Bij de jeugd hoorden jullie bij de betere renners van jullie generatie. Welke prestatie is jullie het meest bijgebleven?

Warlop: “Bij mij toch die tweede plaats op het EK bij de juniores en mijn derde plek vorig jaar in Paris-Roubaix voor beloften.”

Verwilst: “Mijn zege als eerstejaarsjunior in de Ronde van Vlaanderen. Dat was toch zo’n beetje mijn doorbraak.”

Planckaert: “Het WK voor juniores in Ponferrada. Het is mijn mooiste, maar ook slechtste herinnering. Ik reed op kop tot op het laatste moment en daar was ik toen wel tevreden mee. Maar als ik er nu aan terugdenk… Een medaille zat er toen zeker in.”

Warlop: “Eén van de profs zei toen: komaan, Emiel, zo stom dat je gereden hebt.”

Hoe is jullie eerste winter als prof tot nu toe verlopen?

Verwilst: “Goed. In december was ik tien dagen op stage, ook in Calpe, alleen was ik de helft ervan ziek. Maar op deze ploegstage ondervind ik daar gelukkig geen hinder meer van. We hebben het deze winter niet echt anders aangepakt. Wel iets meer volume op deze stage, wat meer stabilisatie ook, er iets meer voor geleefd en op mijn voeding gelet… Ik zit natuurlijk ook nog met mijn studie bouwkunde in Oostende. Net voor de stage heb ik drie examens afgelegd en meteen erna doe ik er nog twee. Dit jaar neem ik wel maar 33 studiepunten op en volgend jaar ten slotte nog 27.”

Warlop: “Na vorig seizoen heb ik drie weken gerust en daarna weer opgebouwd. Veel gelopen, meer stabilisatie, wat toertochten… Ik ben ook vroeger op de weg beginnen te trainen. Vroeger deed ik dat op 1 januari, nu al eind november. In december trok ik ook dertien dagen op stage naar Spanje met Benjamin Declercq, Christophe Noppe, Kevin Deltombe en Piet Allegaert. Daar trainden we vooral op volume. Net voor deze ploegstage ben ik echter ziek geworden, waardoor ik me hier in het begin wat minder voelde.”

Planckaert: “Ik ben in december drie weken op stage geweest. Naar Benidorm, waar ik een appartement huurde. Ik kon er goed trainen, maar net voor deze stage waren mijn bloedwaarden niet zo goed. Mijn CK-waarden (spierafbraak, red.) stonden te hoog. Vandaag (dinsdag, red.) was de eerste keer dat ik me op training weer goed voelde.”

Aaron Verwilst: “In de Ruta zullen Valverde en Landa meerijden. Daar kijk je toch naar op”

Waar is jullie profdebuut voorzien?

Planckaert: “Alle drie in Mallorca (vier eendagswedstrijden, red.).”

Verwilst: “Dat zullen mooie koersen zijn om te beginnen. Beter dan Bessèges, denk ik. En het voordeel is dat we de week erna, terwijl de anderen de Ronde van Valencia rijden, daar nog een trainingsstage hebben.”

Warlop: “Ik rijd daarna Oman en ben in principe ook voorzien voor Kuurne-Brussel-Kuurne.”

Planckaert: (droog) “Ik moet ook op reis naar Oman.”

Verwilst: “Ik rijd Almeria en de Ruta del Sol.”

Jammer dat Contador gestopt is. Anders hadden jullie nog met hem samen gereden.

Planckaert: “Dat zou wel eens leuk geweest zijn.”

Warlop: “Ik heb niet echt renners waar ik naar opkijk.”

Planckaert: “Ik ook niet.”

Warlop: “Die toppers zijn ook maar coureurs als een ander.”

Verwilst: “Maar die specialisten van de grote rondes, dat is toch iets speciaals. Zo’n Froome, Valverde, Contador… De klassieke coureurs ken je al van hier in België, maar die mannen… In de Ruta zullen Valverde en Landa bijvoorbeeld ook aan de start staan. Dat geeft toch wel iets extra’s.”

Wanneer zullen jullie tevreden terugkijken op 2018?

Warlop: “Moeilijke vraag. Ik zou toch af en toe prijs willen rijden.”

Verwilst: “Allez jong, dat zeg je toch niet.”

Warlop: (onverstoord) “Ik ben daar eerlijk in. Ik ben prof geworden om iets te bereiken. Ik wil ook de ploeg helpen. En hopelijk kom ik niets ernstigs tegen.”

Planckaert: “Ik zou tegen het einde van dit jaar willen weten wat ik kan. Dat weet ik nu nog niet.”

Verwilst: “Als ik voel dat ik weer een stap heb kunnen zetten en ik weet waar ik naartoe wil. Bij de jeugd werd ik tot nu toe overal uitgespeeld en kon ik op alle terreinen mijn prijsjes meepikken. Maar als prof is dat uitgesloten.”

Welke West-Vlaming zal dit jaar volgens jullie verrassen?

Warlop: “Tom Devriendt, omdat hij al zoveel pech heeft gekend. Ik ken hem niet persoonlijk, maar op het einde van vorig seizoen reed hij echt rap. Als hij deze winter verstandig is geweest, zullen we wat zien van hem.”

Verwilst: “Harm Vanhoucke. Ik ken hem redelijk en ken zijn potentieel. Ik denk dat hij op WorldTour-niveau bergop meteen vol zal meedraaien met de subtop.”

Planckaert: “Ik tip op mijn broer Edward. Zoals hij nu rondrijdt op training… Normaal kun je Baptiste er nooit afrijden, maar Edward deed dat deze winter soms wel, zelfs op hellingen. In lastige koersen, waar er nog 30 à 40 man overblijft, zal hij prijs rijden.”

Emiel Planckaert: “Broer Edward zal dit jaar verrassen. Zoals hij op training rondrijdt…”

Tot slot het felst besproken thema van de voorbije maanden: de baard van Emiel. Wie een contract bij Sport Vlaanderen-Baloise tekent, moet zijn baard scheren. Emiel, jij dus ook. En daar was op sociale media veel rond te doen.

Verwilst: (droog) “Ja, hij ziet er vijf jaar jonger uit. (grijnst) Maar wel minder aantrek bij de vrouwen.”

Planckaert: (lacht) “Ik lig nu wel beter in de markt bij jongere meisjes. (weer serieus, terwijl de twee anderen hun lach niet kunnen bedwingen) Dit is ook wel tof. Het is eens iets anders, hé. Maar het is wel veel werk om ze kort te houden. Dat is toch een minpunt.”

Verwilst: “Ik vind die baard niet storend. (lacht) Het is niet zo’n luizige baard, hé.”

Warlop: “Mij stoort het ook niet.”

Verwilst: “Als het een mooie, ronde baard is. En dat is zo.”

Het kan ook voordelen hebben, Emiel. Misschien zullen ze nu in bosjes voor jou vallen, aangezien je nog vrijgezel bent.

Planckaert: “Schrijf dat maar op, hé. (soms meteen de cijfers van zijn telefoonnummer op, waarna algemene hilariteit volgt, red.)”