Drie West-Vlamingen, vijf rodelantaarndragers
Als laatste eindigen in de Ronde van Frankrijk, het is een kunst op zich. Soms wordt er wel eens meewarig over gedaan, maar de feiten zijn wat ze zijn: eenmaal rodelantaarndrager, altijd rodelantaarndrager. West-Vlamingen Werner Devos (1982), Hans De Clercq (2003) en Wim Vansevenant (2006, 2007 en 2008) kunnen er meer dan een aardig woordje over meespreken.
Wim Vansevenant is met zijn drie zeges nog altijd recordhouder. Alleen Mathieu Hermans, Gerhard Schönbacher, Daniel Masson en Jimmy Casper slaagden erin om zich twee keer tot rodelantaarndrager te kronen. Werner Devos en Hans De Clercq behoren tot het lange rijtje van eenmalige winnaars. Opmerkelijk: in 2016 was de eer weggelegd voor de in Wervik geboren Ier Sam Bennett.
Wim Vansevenant
Nu 46, toen 36 jaar, Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2008, als 143ste op 3u.55’45” van Carlos Sastre. Vansevenant eindigde 0’53” na Bernhard Eisel. Beste resultaat: 126ste in de rit naar Alpe-d’Huez.
Tour van seconden
“Mijn laatste Tour was er eentje waarin het op seconden aankwam. Kopman Evans kwam in de tijdrit op de voorlaatste dag net te kort om Sastre uit het geel te rijden, terwijl ik die dag de rode lantaarn van Eisel kon overnemen. Ik weet nog goed dat Eisel er op de Champs-Elysées nog alles aan deed om mij terug te pakken. In de laatste anderhalve kilometer ging hij vol in de remmen en liet hij zich volledig uitzakken. Ik dacht: dit kan ik niet laten gebeuren. Toen ik bij hem kwam, keek hij mij aan. Zo van: we zullen ons verstand maar gebruiken. Het had lang genoeg geduurd…”
“Die rode lantaarn is de kapstok van mijn carrière. Daardoor heb ik naambekendheid verworven”
Veel media-aandacht
“Ik ben intussen tien jaar gestopt en toch verwijzen de mensen nog altijd naar die rode lantaarn. En zeker in Nederland, waar Mart Smeets er heel veel aandacht aan schonk. Die rode lantaarn is de kapstok van mijn carrière. Daardoor heb ik naambekendheid verworven.”
Wim Vansevenant
Nu 46, toen 35 jaar, Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2007, als 140ste op 3u.52’54” van Alberto Contador, 6’03” na Geraint Thomas. Beste resultaat: 77ste in de rit naar Angoulème.
Geraint Thomas
“Neen, ik wist niet dat de jonge Geraint Thomas in 2007 als voorlaatste net voor mij eindigde. De uitslagen van de ritten hield ik nooit in de gaten. Meestal was er wel een collega die zei: Seevie, je bent goed bezig, je ligt op koers.”
“Veel mensen dachten op den duur dat ik de Tour voor mijn plezier reed, maar dat klopte niet. Ik moest keihard werken”
Niet voor plezier
“Veel mensen dachten op den duur dat ik de Tour voor mijn plezier reed, maar dat klopte niet. Ik moest keihard werken voor McEwen en Evans. Alleen kwam dat zelden in beeld.”
Wim Vansevenant
Nu 46, toen 36 jaar, Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2008, als 143ste op 3u.55’45” van Carlos Sastre. Vansevenant eindigde 0’53” na Bernhard Eisel. Beste resultaat: 126ste in de rit naar Alpe-d’Huez.
Tour van seconden
“Mijn laatste Tour was er eentje waarin het op seconden aankwam. Kopman Evans kwam in de tijdrit op de voorlaatste dag net te kort om Sastre uit het geel te rijden, terwijl ik die dag de rode lantaarn van Eisel kon overnemen. Ik weet nog goed dat Eisel er op de Champs-Elysées nog alles aan deed om mij terug te pakken. In de laatste anderhalve kilometer ging hij vol in de remmen en liet hij zich volledig uitzakken. Ik dacht: dit kan ik niet laten gebeuren. Toen ik bij hem kwam, keek hij mij aan. Zo van: we zullen ons verstand maar gebruiken. Het had lang genoeg geduurd…”
“Die rode lantaarn is de kapstok van mijn carrière. Daardoor heb ik naambekendheid verworven”
Veel media-aandacht
“Ik ben intussen tien jaar gestopt en toch verwijzen de mensen nog altijd naar die rode lantaarn. En zeker in Nederland, waar Mart Smeets er heel veel aandacht aan schonk. Die rode lantaarn is de kapstok van mijn carrière. Daardoor heb ik naambekendheid verworven.”
Wim Vansevenant
Nu 46, toen 34 jaar, Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2006, als 136ste op 4u.01’04” van Oscar Pereiro Sio, 1’56” na Jimmy Casper en 2’45” na Gert Steegmans. Beste resultaat: 16de in de rit naar Carcassonne.
Een jaar te laat
“Eigenlijk was het al in 2005 de bedoeling om laatste te worden, maar tegen Iker Flores (die nochtans de Toekomstronde had gewonnen, red.) viel niets te beginnen. In één van de laatste ritten had ik 100 kilometer op kop gereden voor McEwen en toen ik me op 20 kilometer van de meet tot bij ploegleider Hendrik Redant liet afzakken, zei ik dat ik me ging laten lossen in functie van de rode lantaarn. Waarop Redant lachte dat Flores al 40 kilometer gelost was. Die jongen was helemaal op.”
“Eigenlijk wilde ik al in 2005 de rode lantaarn pakken, maar tegen Flores viel niets te doen”
Dollen met Steegmans
“In 2006 stond ploegmaat Gert Steegmans op een bepaald moment laatste in de stand en ik enkele plaatsen ervoor. Binnen de ploeg werd dat zo’n beetje een ludieke strijd. En plots viel mijn frank. Niemand ligt wakker van iemand die op drie na laatste wordt. Pas als je allerlaatste bent, levert dat je de nodige publiciteit op.”
De rit van Landis
“2006 was voor mij een heel zware editie, want in de vlakke ritten moest ik voor McEwen werken en in de bergen rekende Cadel Evans op mij. Het was het jaar van Floyd Landis. De rit waarin hij zwaar uithaalde (en enkele dagen later positief testte, red.) zie ik nog zo voor me. Vanaf de start trok Phonak alles op een lint. Ik geloof dat we toen met een man of 100 buiten tijd zijn aangekomen. Zelfs Axel Merckx zat erbij. Nog nooit was ik in een bergrit bij hem kunnen eindigen. Ik weet nog goed dat ik tegen hem zei: amai, ik ben veel verbeterd.” (grijnst)
Wim Vansevenant
Nu 46, toen 35 jaar, Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2007, als 140ste op 3u.52’54” van Alberto Contador, 6’03” na Geraint Thomas. Beste resultaat: 77ste in de rit naar Angoulème.
Geraint Thomas
“Neen, ik wist niet dat de jonge Geraint Thomas in 2007 als voorlaatste net voor mij eindigde. De uitslagen van de ritten hield ik nooit in de gaten. Meestal was er wel een collega die zei: Seevie, je bent goed bezig, je ligt op koers.”
“Veel mensen dachten op den duur dat ik de Tour voor mijn plezier reed, maar dat klopte niet. Ik moest keihard werken”
Niet voor plezier
“Veel mensen dachten op den duur dat ik de Tour voor mijn plezier reed, maar dat klopte niet. Ik moest keihard werken voor McEwen en Evans. Alleen kwam dat zelden in beeld.”
Wim Vansevenant
Nu 46, toen 36 jaar, Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2008, als 143ste op 3u.55’45” van Carlos Sastre. Vansevenant eindigde 0’53” na Bernhard Eisel. Beste resultaat: 126ste in de rit naar Alpe-d’Huez.
Tour van seconden
“Mijn laatste Tour was er eentje waarin het op seconden aankwam. Kopman Evans kwam in de tijdrit op de voorlaatste dag net te kort om Sastre uit het geel te rijden, terwijl ik die dag de rode lantaarn van Eisel kon overnemen. Ik weet nog goed dat Eisel er op de Champs-Elysées nog alles aan deed om mij terug te pakken. In de laatste anderhalve kilometer ging hij vol in de remmen en liet hij zich volledig uitzakken. Ik dacht: dit kan ik niet laten gebeuren. Toen ik bij hem kwam, keek hij mij aan. Zo van: we zullen ons verstand maar gebruiken. Het had lang genoeg geduurd…”
“Die rode lantaarn is de kapstok van mijn carrière. Daardoor heb ik naambekendheid verworven”
Veel media-aandacht
“Ik ben intussen tien jaar gestopt en toch verwijzen de mensen nog altijd naar die rode lantaarn. En zeker in Nederland, waar Mart Smeets er heel veel aandacht aan schonk. Die rode lantaarn is de kapstok van mijn carrière. Daardoor heb ik naambekendheid verworven.”
Hans De Clercq
Nu 49, toen 34 jaar, Knesselare, woont nu in Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2003, als 147ste op 4u.50’58” van Lance Armstrong, 20’36” na Alessandro Bertolini. Beste resultaat: 29ste in de rit naar Bourdeaux.
Gebroken knieschijf
“De editie van 2003 was de Tour waar ik nooit naartoe mocht zijn gegaan. Het was het begin van het einde van mijn carrière. In Dwars door Vlaanderen had ik bij een val mijn knieschijf gebroken. Met de medische opvolging van nu was het in orde gekomen, maar toen ben ik veel te snel herbegonnen. Na die Tour is uitgekomen dat mijn rechterbeen twee centimeter smaller was sinds die val. Dat was ook de reden waarom ik op het BK, net voor de Tour, in volle finale met krampen kreeg af te rekenen en uit de kopgroep wegviel. In mijn hele carrière heb ik twee keer krampen gehad: toen en als nieuweling in mijn eerste koers na de examens.”
“De rit van Plateau de Beille blijft me voor altijd bij. Ik moest zelfs lossen uit de gruppetto”
Plateau de Beille
“Ik voelde me superslecht tijdens die Tour, maar had het karakter om door te rijden. En ik had één voordeel: ik werd in een grote ronde niet snel slechter. Vooral de klim naar Plateau de Beille zal me altijd bijblijven. Nooit heb ik meer afgezien als toen. Ik moest zelfs lossen uit de gruppetto. De laatste drie kilometer was het trekken en sleuren. Maar ik kwam net binnen tijd aan. Mijn doel was bereikt.”
“Enkele jaren later ben ik er nog eens teruggekomen, als co-commentator voor Sporza tijdens de Tour. Ik herinnerde me nog veel: de voet, het hotel waar we hadden geslapen… Ik weet ook nog goed dat ik die avond als laatste gemasseerd moest worden, maar eens op de hotelkamer meteen in slaap gevallen was. Toen de verzorger mij anderhalf uur later kwam halen, lag ik nog altijd in mijn koerskleren. (glimlacht) Dat zijn dingen die kunnen gebeuren. Ik zal de eerste niet geweest zijn en ik zal ook de laatste niet zijn.”
Wim Vansevenant
Nu 46, toen 34 jaar, Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2006, als 136ste op 4u.01’04” van Oscar Pereiro Sio, 1’56” na Jimmy Casper en 2’45” na Gert Steegmans. Beste resultaat: 16de in de rit naar Carcassonne.
Een jaar te laat
“Eigenlijk was het al in 2005 de bedoeling om laatste te worden, maar tegen Iker Flores (die nochtans de Toekomstronde had gewonnen, red.) viel niets te beginnen. In één van de laatste ritten had ik 100 kilometer op kop gereden voor McEwen en toen ik me op 20 kilometer van de meet tot bij ploegleider Hendrik Redant liet afzakken, zei ik dat ik me ging laten lossen in functie van de rode lantaarn. Waarop Redant lachte dat Flores al 40 kilometer gelost was. Die jongen was helemaal op.”
“Eigenlijk wilde ik al in 2005 de rode lantaarn pakken, maar tegen Flores viel niets te doen”
Dollen met Steegmans
“In 2006 stond ploegmaat Gert Steegmans op een bepaald moment laatste in de stand en ik enkele plaatsen ervoor. Binnen de ploeg werd dat zo’n beetje een ludieke strijd. En plots viel mijn frank. Niemand ligt wakker van iemand die op drie na laatste wordt. Pas als je allerlaatste bent, levert dat je de nodige publiciteit op.”
De rit van Landis
“2006 was voor mij een heel zware editie, want in de vlakke ritten moest ik voor McEwen werken en in de bergen rekende Cadel Evans op mij. Het was het jaar van Floyd Landis. De rit waarin hij zwaar uithaalde (en enkele dagen later positief testte, red.) zie ik nog zo voor me. Vanaf de start trok Phonak alles op een lint. Ik geloof dat we toen met een man of 100 buiten tijd zijn aangekomen. Zelfs Axel Merckx zat erbij. Nog nooit was ik in een bergrit bij hem kunnen eindigen. Ik weet nog goed dat ik tegen hem zei: amai, ik ben veel verbeterd.” (grijnst)
Wim Vansevenant
Nu 46, toen 35 jaar, Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2007, als 140ste op 3u.52’54” van Alberto Contador, 6’03” na Geraint Thomas. Beste resultaat: 77ste in de rit naar Angoulème.
Geraint Thomas
“Neen, ik wist niet dat de jonge Geraint Thomas in 2007 als voorlaatste net voor mij eindigde. De uitslagen van de ritten hield ik nooit in de gaten. Meestal was er wel een collega die zei: Seevie, je bent goed bezig, je ligt op koers.”
“Veel mensen dachten op den duur dat ik de Tour voor mijn plezier reed, maar dat klopte niet. Ik moest keihard werken”
Niet voor plezier
“Veel mensen dachten op den duur dat ik de Tour voor mijn plezier reed, maar dat klopte niet. Ik moest keihard werken voor McEwen en Evans. Alleen kwam dat zelden in beeld.”
Wim Vansevenant
Nu 46, toen 36 jaar, Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2008, als 143ste op 3u.55’45” van Carlos Sastre. Vansevenant eindigde 0’53” na Bernhard Eisel. Beste resultaat: 126ste in de rit naar Alpe-d’Huez.
Tour van seconden
“Mijn laatste Tour was er eentje waarin het op seconden aankwam. Kopman Evans kwam in de tijdrit op de voorlaatste dag net te kort om Sastre uit het geel te rijden, terwijl ik die dag de rode lantaarn van Eisel kon overnemen. Ik weet nog goed dat Eisel er op de Champs-Elysées nog alles aan deed om mij terug te pakken. In de laatste anderhalve kilometer ging hij vol in de remmen en liet hij zich volledig uitzakken. Ik dacht: dit kan ik niet laten gebeuren. Toen ik bij hem kwam, keek hij mij aan. Zo van: we zullen ons verstand maar gebruiken. Het had lang genoeg geduurd…”
“Die rode lantaarn is de kapstok van mijn carrière. Daardoor heb ik naambekendheid verworven”
Veel media-aandacht
“Ik ben intussen tien jaar gestopt en toch verwijzen de mensen nog altijd naar die rode lantaarn. En zeker in Nederland, waar Mart Smeets er heel veel aandacht aan schonk. Die rode lantaarn is de kapstok van mijn carrière. Daardoor heb ik naambekendheid verworven.”
Werner Devos
Nu 61, toen 25 jaar, Roeselare, woont nu in Jonkershove. Rode lantaarn in deTour van 1982, als 125ste op 3u.04’44” van Bernard Hinault, 9’16” na Yvon Bertin. Beste resultaat: 31ste in de slotrit naar Parijs.
Op fiets van Maertens
“Eigenlijk was ik niet voorzien voor deelname aan de Tour van 1982. Maar nadat ik op het BK als vierde was geëindigd, hoorde ik dat Freddy Maertens niet mee mocht en ik in zijn plaats moest gaan. Twee dagen later ben ik in de kermiskoers van Kruishoutem echter zwaar ten val gekomen. Mijn fiets was kapot, waardoor ik de eerste dagen van de Tour, die vier dagen later van start ging, met de fiets van Freddy moest rijden. Voor hem hadden ze een nieuwe fiets voorzien, maar die was te groot voor mij. Het ging er toen nog niet zo professioneel als nu aan toe. Met als gevolg dat ik al vlug met krampen tot achter mijn oren af te rekenen kreeg en vooral de eerste dagen veel tijd verloor. Tijd die ik nooit meer kon goedmaken. Niet dat ik toen als laatste in de stand veel media-aandacht kreeg. Aan de finish stond er geen kat.”
“Het waren andere tijden. Op woensdag was er een kermiskoers en op vrijdag begon de Tour”
Andere tijden
“Het was mijn eerste en laatste Tour. Ik ben tevreden dat ik het meegemaakt heb. Je kunt het wel niet vergelijken met nu. Na een rit moesten wij met vijf man in de auto. Een ploegbussen bestond nog niet. Alles is professioneler geworden. Toen reden wij woensdag een kermiskoers en op vrijdag begon de Tour in Basel. (mijmerend) Wielrennen is voor mij een mooi, maar afgesloten hoofdstuk.”
Hans De Clercq
Nu 49, toen 34 jaar, Knesselare, woont nu in Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2003, als 147ste op 4u.50’58” van Lance Armstrong, 20’36” na Alessandro Bertolini. Beste resultaat: 29ste in de rit naar Bourdeaux.
Gebroken knieschijf
“De editie van 2003 was de Tour waar ik nooit naartoe mocht zijn gegaan. Het was het begin van het einde van mijn carrière. In Dwars door Vlaanderen had ik bij een val mijn knieschijf gebroken. Met de medische opvolging van nu was het in orde gekomen, maar toen ben ik veel te snel herbegonnen. Na die Tour is uitgekomen dat mijn rechterbeen twee centimeter smaller was sinds die val. Dat was ook de reden waarom ik op het BK, net voor de Tour, in volle finale met krampen kreeg af te rekenen en uit de kopgroep wegviel. In mijn hele carrière heb ik twee keer krampen gehad: toen en als nieuweling in mijn eerste koers na de examens.”
“De rit van Plateau de Beille blijft me voor altijd bij. Ik moest zelfs lossen uit de gruppetto”
Plateau de Beille
“Ik voelde me superslecht tijdens die Tour, maar had het karakter om door te rijden. En ik had één voordeel: ik werd in een grote ronde niet snel slechter. Vooral de klim naar Plateau de Beille zal me altijd bijblijven. Nooit heb ik meer afgezien als toen. Ik moest zelfs lossen uit de gruppetto. De laatste drie kilometer was het trekken en sleuren. Maar ik kwam net binnen tijd aan. Mijn doel was bereikt.”
“Enkele jaren later ben ik er nog eens teruggekomen, als co-commentator voor Sporza tijdens de Tour. Ik herinnerde me nog veel: de voet, het hotel waar we hadden geslapen… Ik weet ook nog goed dat ik die avond als laatste gemasseerd moest worden, maar eens op de hotelkamer meteen in slaap gevallen was. Toen de verzorger mij anderhalf uur later kwam halen, lag ik nog altijd in mijn koerskleren. (glimlacht) Dat zijn dingen die kunnen gebeuren. Ik zal de eerste niet geweest zijn en ik zal ook de laatste niet zijn.”
Wim Vansevenant
Nu 46, toen 34 jaar, Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2006, als 136ste op 4u.01’04” van Oscar Pereiro Sio, 1’56” na Jimmy Casper en 2’45” na Gert Steegmans. Beste resultaat: 16de in de rit naar Carcassonne.
Een jaar te laat
“Eigenlijk was het al in 2005 de bedoeling om laatste te worden, maar tegen Iker Flores (die nochtans de Toekomstronde had gewonnen, red.) viel niets te beginnen. In één van de laatste ritten had ik 100 kilometer op kop gereden voor McEwen en toen ik me op 20 kilometer van de meet tot bij ploegleider Hendrik Redant liet afzakken, zei ik dat ik me ging laten lossen in functie van de rode lantaarn. Waarop Redant lachte dat Flores al 40 kilometer gelost was. Die jongen was helemaal op.”
“Eigenlijk wilde ik al in 2005 de rode lantaarn pakken, maar tegen Flores viel niets te doen”
Dollen met Steegmans
“In 2006 stond ploegmaat Gert Steegmans op een bepaald moment laatste in de stand en ik enkele plaatsen ervoor. Binnen de ploeg werd dat zo’n beetje een ludieke strijd. En plots viel mijn frank. Niemand ligt wakker van iemand die op drie na laatste wordt. Pas als je allerlaatste bent, levert dat je de nodige publiciteit op.”
De rit van Landis
“2006 was voor mij een heel zware editie, want in de vlakke ritten moest ik voor McEwen werken en in de bergen rekende Cadel Evans op mij. Het was het jaar van Floyd Landis. De rit waarin hij zwaar uithaalde (en enkele dagen later positief testte, red.) zie ik nog zo voor me. Vanaf de start trok Phonak alles op een lint. Ik geloof dat we toen met een man of 100 buiten tijd zijn aangekomen. Zelfs Axel Merckx zat erbij. Nog nooit was ik in een bergrit bij hem kunnen eindigen. Ik weet nog goed dat ik tegen hem zei: amai, ik ben veel verbeterd.” (grijnst)
Wim Vansevenant
Nu 46, toen 35 jaar, Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2007, als 140ste op 3u.52’54” van Alberto Contador, 6’03” na Geraint Thomas. Beste resultaat: 77ste in de rit naar Angoulème.
Geraint Thomas
“Neen, ik wist niet dat de jonge Geraint Thomas in 2007 als voorlaatste net voor mij eindigde. De uitslagen van de ritten hield ik nooit in de gaten. Meestal was er wel een collega die zei: Seevie, je bent goed bezig, je ligt op koers.”
“Veel mensen dachten op den duur dat ik de Tour voor mijn plezier reed, maar dat klopte niet. Ik moest keihard werken”
Niet voor plezier
“Veel mensen dachten op den duur dat ik de Tour voor mijn plezier reed, maar dat klopte niet. Ik moest keihard werken voor McEwen en Evans. Alleen kwam dat zelden in beeld.”
Wim Vansevenant
Nu 46, toen 36 jaar, Eernegem. Rode lantaarn in deTour van 2008, als 143ste op 3u.55’45” van Carlos Sastre. Vansevenant eindigde 0’53” na Bernhard Eisel. Beste resultaat: 126ste in de rit naar Alpe-d’Huez.
Tour van seconden
“Mijn laatste Tour was er eentje waarin het op seconden aankwam. Kopman Evans kwam in de tijdrit op de voorlaatste dag net te kort om Sastre uit het geel te rijden, terwijl ik die dag de rode lantaarn van Eisel kon overnemen. Ik weet nog goed dat Eisel er op de Champs-Elysées nog alles aan deed om mij terug te pakken. In de laatste anderhalve kilometer ging hij vol in de remmen en liet hij zich volledig uitzakken. Ik dacht: dit kan ik niet laten gebeuren. Toen ik bij hem kwam, keek hij mij aan. Zo van: we zullen ons verstand maar gebruiken. Het had lang genoeg geduurd…”
“Die rode lantaarn is de kapstok van mijn carrière. Daardoor heb ik naambekendheid verworven”
Veel media-aandacht
“Ik ben intussen tien jaar gestopt en toch verwijzen de mensen nog altijd naar die rode lantaarn. En zeker in Nederland, waar Mart Smeets er heel veel aandacht aan schonk. Die rode lantaarn is de kapstok van mijn carrière. Daardoor heb ik naambekendheid verworven.”
Profwielrennen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier