De kijk van Klaas: “Een passie die ik ooit eens zal moeten loslaten”

in zijn laatste crosswinter geeft klaas vantornout in deze column tot aan het wk een persoonlijke kijk in zijn eigen unieke crosswereld.
Redactie KW

Klaas Vantornout blikt vooruit op het BK in Koksijde en het einde van zijn carrière.

Hallo allemaal!

Intussen is het bijna vier weken geleden dat ik in Namen zwaar ten val ben gekomen. Normaal moest mijn hand acht dagen in het gips, maar omdat ik er niet mee kon fietsen, heb ik dat na een dag laten vervangen door een brace. Eind december in Bredene ben ik weer op die hand gevallen en nu loop ik opnieuw met mijn hand in een brace rond. Ik moet het de tijd geven om te herstellen. Zo’n blessure kan makkelijk acht tot negen weken aanslepen.

Die hand is niet het enige probleem. Na Namen had ik last van heel wat spieren, precies alsof mijn hele lichaam door elkaar geklutst werd. Voor mij is het dus ook een groot vraagteken wat het BK zondag zal geven. Ik heb de voorbije weken kunnen trainen, weliswaar met ups en downs., maar ligt het aan mijn leeftijd? de ene dag liep het goed en de andere dag voor geen meter. Gelukkig had ik de laatste anderhalve week op training weer een deftig gevoel. Ik heb kunnen doen wat ik wilde doen en kijk er dus naar uit om in eigen streek het beste van mezelf te geven.

Intussen is er ook veel te doen rond het einde van mijn carrière. Zonet (woensdagnamiddag, red.) had ik nog Carl Berteele aan de telefoon en ook hij vroeg ernaar. Kijk, ik heb altijd gezegd: ik stop op 1 maart. Dat standpunt houd ik aan. Het zijn meer de supporters die erover bezig zijn. Men heeft het laatste jaar precies meer respect gekregen voor wat ik als crosser heb bereikt. Elke dag moet ik het wel ergens aanhoren. Zo van: doe er nog een jaartje bij. We zien wel. Ik cross nog heel graag en heb me het voorbije jaar buiten alle verwachtingen enorm geamuseerd. Ik mag doen wat ik wil, rijd zonder enige druk rond en ga nog elke dag met plezier trainen. Het is nog altijd een passie van mij, maar ooit zal ik die passie eens moeten loslaten.

Ik moet zeggen dat ik sinds die val in Namen heel wat mindere momenten beleefde, waardoor ik het veel minder erg vind om ermee te stoppen. Aan de andere kant: het zou jammer zijn mocht ik op deze manier mijn carrière moeten beëindigen. Ik weet ook nog totaal niet wat de toekomst brengt. We zien wel…

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier