Eric Van Lancker (56) begon en eindigde zijn carrière in België, maar voor de rest kleurde zijn wielerleven vooral buitenlands. Ook als ploegleider bleek de Waregemnaar een globetrotter pur sang. In 2018 gaat hij na een jaar onderbreking weer als ploegleider aan de slag, ditmaal bij … Israel Cycling Academy.
Eric Van Lancker werd geboren in Oudenaarde, maar groeide op in Gijzelbrechtegem bij Anzegem. Tegenwoordig woont hij in Waregem. Met Isaura (ex-perswoordvoerster bij BMC) en Massimo (Wielerbond Vlaanderen) hebben ook zijn twee kinderen een band met de wielersport.
Aosta en Altenrhein
“Mijn eerste internationale ervaringen waren de Ronde van Aosta, die ik drie keer reed, en het WK op de weg bij de amateurs in Altenrhein in 1983. Meteen erna trok ik met KSV Deerlijk, waar ik mijn hele jeugd voor reed, naar Aosta en pakten we de eindzege met Luc Wallays.”
“In 1984 debuteerde ik als prof bij Fangio. Een Belgische ploeg, maar ik won toen in het buitenland wel al een rit in de Ronde van Denemarken en werd eindwinnaar van de Milk Race, de vroegere Ronde van Groot-Brittannië.”
Zeven jaar Panasonic
“Aan die periode houd ik heel mooie herinneringen over. In mijn eerste jaar won ik meteen een etappe in Parijs-Niceop de Mont Ventoux en een Dolomietenrit in de Giro. Daarna volgden nog veel mooie zeges (onder meer vier Wereldbekerwedstrijden met de Amstel Gold Race, Luik-Bastenaken-Luik, Wincanton Classic en GP des Amériques in Montreal, ploegentijdrit in de Tour, rit in de Ronde van het Baskenland, red.). Panasonic was een wereldploeg en kun je het best vergelijken met het Quick.Step van nu. Internationale top, goed in het rondewerk en uitstekend in de klassiekers.”
Heel even in Andorra
“Mijn avontuur bij Festina in 1993 heeft maar een paar maanden geduurd. Een heel raar verhaal. Om het zo kort mogelijk te maken: alle renners die de Giro gereden hadden, werden meteen erna ontslagen. De zetel van de ploeg lag in Andorra. Dat was geen lid van de Europese Unie, waardoor de financiële regeling na afloop heel stroef verliep.”
“Ook mijn avontuur bij WordPerfect duurde maar een jaar, want ze wilden enkel Nederlanders in hun nieuwe ploeg, met Rabobank als hoofdsponsor. Daarna reed ik nog twee jaar voor Collstrop. Zo ben ik mijn carrière begonnen en geëindigd bij een Belgisch team.”
“Eén van de mooiste aspecten in wielrennen is dat je overal ter wereld komt”
Rode Plein in Moskou
“Ik heb in zowat heel Europa gekoerst: van Ierland over Engeland, Frankrijk en Italië tot Denemarken en Polen. Ik was ook aan de slag in Canada en de Tour DuPont in Amerika, de koers van president Trump. Ik koerste in Japan, op het Rode Plein in Moskou en sloot af in Zuid-Afrika. Daar stopte het. In die tijd trokken we nog niet naar Australië en Qatar.”
Thomas De Gendt
“Na het einde van mijn carrière in 1996 werd ik leraar en opleider in de Wielerschool van Ronse. Nu ben ik er nog altijd trainer. Mijn bekendste leerling? Thomas De Gendt. Bij mij behaalde hij zijn diploma fietsmechanica. Ook Xandro Meurisse en Lander Seynaeve waren leerlingen van mij.”
“Daarnaast was ik ook negen jaar directeur van de Vlaamse Wielerschool in West-Vlaanderen. Daar heb ik het jeugdwielrennen in onze provincie op de kaart gezet. Miniemen en aspiranten die wilden koersen, moesten 24 uur opleiding bij mij volgen, op de piste in Brugge. Tegenwoordig is er niemand meer die de opleiding geeft, want dat is nu weggevallen en door een examen vervangen.”
Deerlijk en Beveren
“Mijn eerste stappen als ploegleider zette ik bij KSV Deerlijk. Na twee jaar ben ik met Beveren 2000 begonnen. Die ploeg, financieel ondersteund door Willy Van Keirsbulck, heb ik vanaf nul opgebouwd. Davy Commeyne was in die beginjaren ons beste product.”
Naar Amerika
“In 2005 kon ik ploegleider bij Davitamon-Lotto worden, maar na twee jaar moest ik daar weg. Daarna volgde een jaar bij Navigators, met ex-beloftewereldkampioen Sergey Lagutin als bekendste renner. Ik was aangenomen voor de Europese wedstrijden, maar had de ploeg niet om in pakweg Waregem mee te strijden. Als je renners al na 100 km allemaal uit koers zijn, is het niet prettig.”
Daniel Martin in Luik
“Vervolgens kwam ik terecht bij Garmin-Cervélo, dat later overging in Garmin-Cannondale en Cannondale. Ik beleefde er mijn mooiste moment als ploegleider door met Daniel Martin Luik-Bastenaken-Luik te winnen. Als je als ex-winnaar van die wedstrijd je steentje kunt bijdragen, geeft dat veel voldoening. Zeker omdat we met twee kopmannen, Martin en Hesjedal, waren gestart. Om die op één lijn te krijgen, heb je wel wat power nodig. Ook de Omloop Het Nieuwsblad met Sep Vanmarcke is me bijgebleven.”
Israëlisch avontuur
“Bij Cannondale was er eind 2016, door de fusie met Drapac, geen plaats meer voor mij. Na een jaar wilde ik weer ploegleider worden en begon ik informeren. Niet evident. Toch ben ik bij Israel Cycling Academy binnengeraakt. De ambities? Winnen is iets minder belangrijk, ook al hebben we met onder meer Ben Hermans enkele sterke renners. Het is een heel mooi project. Ze hebben daar in Israël een wielerschool en het is de bedoeling om op termijn jonge talenten te laten doorgroeien.”
“De Giro met start in Jeruzalem staat in principe (de wildcards moeten nog officieel uitgedeeld worden, red.)op ons programma en we zullen vaak in het Europese circuit aan de slag zijn. Maar daarnaast wachten ons ook wedstrijden in Taiwan, Japan en China.”
Het mooiste land
“Ik heb heel veel mooie herinneringen”, vervolgt Van Lancker. “Vooral de natuurpracht van Colorado vond ik fantastisch. Maar vorige week was ik in Israël en ik moet zeggen: ook dat land heeft me bekoord. Velen denken dat het daar alleen maar oorlog is, maar het valt goed mee. Elk land heeft zijn charmes en één van de mooiste aspecten van de wielersport is dat je overal ter wereld komt.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier