Laatste thuismatch voor Jan Van Huffel, na 18 jaar als coach van Marke-Webis

Jan Van Huffel kende veel mooie momenten bij Marke-Webis. Hier viert hij een belangrijke bekeroverwinning eerder dit seizoen. (Foto MP)
Redactie KW

Soms lijkt het alsof Marke-Webis in de geschiedenis maar één trainer heeft gehad. Jan Van Huffel zette immers 18 jaar lang de sportieve lijnen uit bij de fusieploeg. Een zeldzaamheid op dat niveau, maar hij geeft de fakkel straks door aan Kris Tanghe. Afscheidsmonoloog van een 55-jarige toptrainer met roots in Veldegem en Torhout, die volgend seizoen met Gent in Liga A aan de slag gaat. Zondag staat zijn laatste thuismatch met Marke-Webis op het programma.

“Mijn eerste volleybalervaringen dateren uit de tijd van de witte ballen en de strakke broekjes. Je kon enkel scoren als je zelf aan de opslag was en iedereen moest een allrounder zijn. De eerste echte evolutie in het volleybal heb ik meegemaakt bij Kruikenburg, waar ik het geluk had om met Jan Debrandt en Emile Rousseaux te spelen. De sportieve professionalisering zetten we daar in door twee keer te trainen. In het huidige volleybal ben ik vooral blij met de scoutingsmogelijkheden. In mijn beginjaren bij Marke crosste ik een seizoen lang rond in België om wedstrijden van de tegenstanders te gaan bekijken. Wat dat betreft hadden we destijds een pioniersrol in eerste nationale. Ook vandaag zijn we qua scouting nog een voorloper, met Dirk Courtens in een glansrol.”

“Het is onmogelijk om er eentje uit de meer dan 500 wedstrijden die ik gecoacht heb uit te pikken. Maar de allereerste zal wel altijd blijven hangen. Niet zozeer omwille van de wedstrijd zelf, de naam van de tegenstander ken ik zelfs niet meer, maar wel omdat middenman Wim Monteyne met een dubbele beenbreuk een horrorblessure opliep. Probeer de focus van het team na zo’n gebeurtenis dan maar eens op de juiste plaats te krijgen. Als ik terugdenk aan de beklijvendste wedstrijd, dan is het die tegen Menen dit seizoen, waarin we 2-0 op voorsprong stonden en ook in de derde set op 15-9 kwamen. Het was een grote ontgoocheling dat we toen de grootste stunt uit het nationale volleybal net niet konden realiseren. Andere onvergetelijke momenten zijn het kampioenenjaar in eerste nationale waarin we ongeslagen bleven, de wedstrijden tegen Menen toen mijn broer Filip daar nog het mooie weer maakte, de uitschakeling van de Liga A-ploeg Waremme van vorig seizoen, de pittige confrontaties met Antwerpen en de jarenlange onderlinge strijd met VT Lendelede.”

“Geregeld had ik een dubbel gevoel bij transfers van spelers die we hier met onze fantastische jeugdtrainers opgeleid hadden. Als je ziet dat jongens als Ver Eecke en D’Hulst hier vertrokken nog voor wij konden oogsten, dan blijft dat jammer. Ik heb in al die jaren ook geleerd dat je de relatie met je spelers niet naar een té hoog niveau mag tillen, hoe goed je ze ook kent. Dat was voor mij nooit eenvoudig omdat ik me emotioneel altijd erg betrokken voelde.”

“Ik heb het altijd moeilijk gehad met dat woord. Maar voor mij was Sam Veys er wel eentje. Volleybaltechnisch misschien niet uitzonderlijk, maar de manier hoe hij zich altijd opstelde tegenover de ploeg maakte van hem een topper die het team positieve energie bezorgde. Mocht je van de drie Vandecaveyes (Lander, Louis en Gilles, red.) één speler kunnen maken, dan heb je ook een absolute topper. Maar de echte uitschieter was voor mij Jelle Sinnesael. Hij maakte in de drie seizoenen onder mijn hoede een steile evolutie. Knap hoe hij later ook uitgroeide tot één van de beste Belgische middenmannen. Nog straffer is zijn leiderschap bij een topteam in Liga A.”

“Op een teambuilding maakten we een trip op een vissersboot op de Noordzee bij acht beaufort. Zelfs de kapitein werd toen misselijk. Ik heb de dood meermaals voor ogen gezien tijdens deze storm. Pure horror. Maar er waren ook grappige momenten: Zo schatte Dieter Vandenbroucke ooit eens de hoogte van de reclameborden verkeerd in bij een invalbeurt. Toen de kinesist destijds eens per vergissing heatspray op een schaafwonde spoot, was de hilariteit achteraf ook wel groot. Ik herinner me ook de tijd dat er in de sporthallen gerookt mocht worden en in Marke, met de open cafetaria, zorgde dit soms wel voor special effects. Er hing soms een rookwolk in de zaal waar de bal wel eens in kon verdwijnen. Tegenwoordig is dat helemaal niet meer denkbaar. Gelukkig maar.”

Jan Van Huffel kende veel mooie momenten bij Marke-Webis. Hier viert hij een belangrijke bekeroverwinning eerder dit seizoen. (Foto MP)
Jan Van Huffel kende veel mooie momenten bij Marke-Webis. Hier viert hij een belangrijke bekeroverwinning eerder dit seizoen. (Foto MP)

“Ofwel blijft de ambitie van de club wat ze vandaag is, een topvijfplaats in Liga B, ofwel probeert men de Kortrijkse volleybalkrachten te verenigen om dan een stap hogerop te zetten. Het is altijd een beetje een onderliggende droom geweest om de tijd van het IBIS Kortrijk terug te brengen, maar hiervoor zijn er vandaag verschillende waters veel te diep. Jammer.

Marke moet misschien aandachtiger onze Waalse landshelft in de gaten houden. Er duiken regelmatig talenten op die zeker interessant zijn voor onze club. Ik had bijvoorbeeld twee jaar op rij contact met Antoine Cornil, die ondertussen bij Roeselare klaargestoomd wordt voor het hoogste niveau.”

“Een week nadat bekend geraakte dat ik Marke-Webis zou verlaten, kwam ik al tot een overeenkomst met Gent uit Liga A. De kans om me te bewijzen op het hoogste niveau heeft me altijd al aangesproken, maar ik meende vroeger dat de combinatie met een fulltime job onmogelijk was. Een foute inschatting besef ik nu. Mijn opdracht bij Gent wordt uitdagend maar dat zie ik als een extra motivatie. Dat de club voor een scharnierjaar staat, zie ik ook niet als een obstakel.”

Zondag 15 april om 17 uur: Marke-Webis – VC Gembloux.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier