Dominique Baeyens wordt 60 en leeft niet langer in functie van het scorebord

Dominique Baeyens in zijn Knack-periode, naast Eddy Brouckaert. © KRANT VAN WEST-VLAANDEREN
Eddy Brouckaert
Eddy Brouckaert Senior writer

Volleybalicoon Dominique Baeyens viert komende zondag zijn 60ste verjaardag. Baeyens liet, op uitnodiging van Krant van West-Vlaanderen, vorige week uitgebreid in zijn ziel kijken.

Wat echt niet gebruikelijk is voor iemand die van zichzelf altijd heeft gevonden dat hij geen sociaal dier is en nooit in aanmerking zal komen voor een prijs ‘meest extraverte persoonlijkheid van het jaar’. Zelf had ik het genoegen om tijdens mijn 12 jaar in de Raad van Bestuur van volleybalclub Knack Roeselare 12 jaar lang met Dominique Baeyens te mogen samenwerken. Meer nog, die Dominique Baeyens elk jaar bij de seizoenstart op de jaarlijkse persconferentie te mogen interviewen. Vriendelijk man. Moeilijk te doorgronden. Steeds de juiste afstand bewarend. Als coach gedreven, gepassioneerd door het spelletje, streng voor zijn spelersgroep maar zeker ook voor zichzelf. Controlefreak. Maar als iets zijn voorbereiding op een wedstrijd verstoorde of een trainingsveld in Schiervelde niet beschikbaar was, dan mochten wij het horen. Goede band ook met de media. Vroeg nooit om een stuk voor publicatie te mogen lezen. Hij hield allerminst van sloganeske taal, zoals politici er wel eens durven gebruiken. Reden waarom hij in zijn eigen Ternat de gemeentepolitiek snel vaarwel zegde.

En toch , als je in een zeldzaam moment Baeyens wel uitgebreid aan de praat kreeg, dan was hij boeiend om naar te luisteren. Dat onderwijzende heeft hij altijd in zich gehad. Want stond zelf toch enkele jaren voor de klas alvorens, tegen de wil van vader Leopold die zelf voor een vaste job ij de Spoorweg had gekozen, te kiezen voor een loopbaan als professioneel volleybaltrainer. Leopold verklaarde hem gek. Zaken overbrengen, het lag de jonge Baeyens al heel goed. Zelf heeft hij nooit getwijfeld aan zijn slaagkansen als professioneel trainer. Zijn palmares bevestigt het onwrikbare geloof in eigen kunnen. Zelfs toen hij in zijn eerste jaar bij het Zellik van Theo Maes naast de titel greep en dat scenario had Theo Maes niet ingecalculeerd. Maar het werd de volgende jaren ruimschoots goedgemaakt met drie titels op zes seizoenen.

“Opa Baeyens is zachter en milder geworden”

Baeyens is recent opa geworden. Opa van een kleinzoon Bas. Baeyens wordt zondag aanstaande 60 jaar. Baeyens heeft in 2015 al beslist er einde 2016 mee op te houden bij de Red Dragons. Want hij is naar eigen zeggen zachter en milder geworden in het leven en in de job. En dat is ook te merken tijdens de uitgebreide en leuke babbel die we vorige week met hem hadden en waarvan je het volledige verslag deze week kunt lezen in Krant van West-Vlaanderen. Het is een andere Baeyens die we voor ons zitten hebben dan diegene die we 12 jaar als trainer-coach van Knack hebben gekend. Iemand die gelukkig en blij in het leven staat. Maar terzelfdertijd iemand die zich als kersverse opa afvraagt welke toekomst in deze dolgedraaide wereld nog is weggelegd voor zijn kinderen en kleinkind. Iemand die overtuigd blijft dat de mens in staat moet zijn om altijd en overal en in gelijk welke omstandigheden oplossingen aan te reiken. Ook al is er die voortdurende terreurdreiging. Iemand die zelf graag filosofeert. Over het leven na zijn superdrukke leven binnen de dwangbuis van het scorebord.

Als je dan peilt naar zijn verwachtingen voor het slot van het volleybalseizoen , dan komt de ‘oude’ Baeyens weer boven. Laat als bondscoach niet graag het achterste van zijn tong zien maar had het bij het rechte eind door Roeselare als absolute favoriet voor de bekerfinale naar voor te schuiven.

“Als Antwerpen op emotie en met zijn vechtersmentaliteit in zo’n topwedstrijden de eerste set winnend kan afsluiten , dan zijn ze te duchten”, wist Baeyens. “Maar intrensiek is er meer klasse bij Roeselare en dat heeft de bekerfinale vanaf set twee ook bewezen. Antwerpen heeft gevochten en werd niet, zoals vorig jaar tegen Lennik, weggeveegd. Lennik en Roeselare zou een logische keuze zijn voor de play-off-finales maar de weg is nog lang. En dan gaan details over de titel beslissen. Chapeau mocht Maaseik zich daar nog komen tussen wringen. Niets is onmogelijk…”

Het uitgebreide verjaardagsinterview met Dominique Baeyens lees je op vrijdag 19 februari in Krant van West-Vlaanderen.