Vijf familieleden in eenzelfde ploeg, het klinkt onwaarschijnlijk, maar bij de familie D’haene is dat toch het geval. Bij damesvoetbalclub Gullegem is Rik de hoofdcoach en zijn broer Dirk staat hem bij als T2. Met Elien, Sarah en Madieke zijn ook hun dochters bij het team actief.
“Mijn zussen en ik doen al heel lang aan sport, maar het echte voetbalplezier is er eigenlijk pas een paar jaar geleden gekomen”, opent de 29-jarige Elien. “In eerste instantie speelden we volleybal. Daarna hebben we een hele tijd aan omnisport gedaan, dat zijn verschillende sporten die de gemeente afwisselend aanbiedt. We raakten echter een beetje uitgekeken op dat aanbod en zochten daarom iets nieuws. Toen dachten we aan de voetbalmomenten van vroeger bij de jeugdbeweging, die we eigenlijk altijd heel leuk vonden. En zo groeide het toch niet zo alledaagse idee om een damesvoetbalploeg op te richten.”
“We herinnerden ons dat er vroeger al een Gullegemse ploeg was geweest”, aldus Madieke, met haar 26 lentes de jongste van het gezelschap. “We besloten om eens contact op te nemen met FC Gullegem en hebben hen toen over ons idee ingelicht. Mochten enkele speelsters niet met dat initiatief op de proppen gekomen zijn, zou er vandaag de dag in Gullegem van damesvoetbal helemaal geen sprake zijn. Net als Elien heeft ook Karen Lewille een grote rol gespeeld in de oprichting. Zij is naast ploeggenote tevens ook mijn schoonzus.”
Stap naar competitie
“Kan je nog volgen?” pikt de 27-jarige Sarah met de glimlach in. “Toen we groen licht kregen van het bestuur hebben we voor alle geïnteresseerde dames een vergadering op poten gezet. En tot ons grote genoegen kwam hier heel wat volk op af, waardoor de bal definitief aan het rollen ging. Het eerste jaar was aanvankelijk nog louter recreatief. We trainden een uurtje per week en speelden een handvol oefenwedstrijden. Het seizoen daarna hebben we dan toch beslist om de stap naar het competitieniveau te zetten.”
“Het is nu ons derde jaar, waarvan het tweede in competitie”, vat T1 Rik samen. “We trainen de dinsdagavond om 19.45 uur en deze gaan door op de Poezelhoek, net als onze thuiswedstrijden, die laatste staan meestal de zondag om 14 uur gepland. We spelen dit jaar in derde provinciale.”
“Ik denk dat wij drie soms wel een soort brugfunctie vormen tussen de groep en de trainers”
“Dat is een reeks die eigenlijk nog maar recent in het leven is geroepen”, assisteert Dirk zijn broer als een ware hulpcoach. “De oorzaak hiervan ligt bij de gestage groei van vrouwenvoetbalploegen. Je merkt echt dat het leeft. Vorig seizoen kwamen we nog in uit tweede provinciale, maar dat was iets te hoog gegrepen. Het leek ons dan ook beter om een stapje terug te nemen.”
“En we doen het nu op z’n minst gezegd goed”, neemt Elien, woonachtig in Gullegem en werkzaam als ergotherapeute, opnieuw over. “We staan momenteel verdienstelijk zevende. Vorige week gingen we nog nipt de boot in tegen Dottenijs, maar we kunnen dit weekend al revanche nemen in eigen huis. Hopelijk kunnen we een goede prestatie leveren, met veel supporters langs de zijlijn. Ikzelf ben meestal terug te vinden in de spits en Sarah trekt goed haar streng in de verdediging. Maar die posities variëren wel eens.”
Keuzevrijheid
“Ik heb dit seizoen nog niet meegedaan met de matchen”, zegt Madieke, beroepshalve als HR-consulente aan de slag. “Dat komt omdat ik een paar maanden in het buitenland ben geweest en ik liep ook nog een blessure op. In tussentijd waren er andere speelsters die mijn plaats in het team goed hebben ingevuld. Er zijn in totaal 25 tot 30 dames ingeschreven. Een deel van de groep kiest er wel voor om enkel te trainen en niet mee te doen met de wedstrijden. Via Facebook of WhatsApp spreken we maandelijks de aanwezigheden af voor de komende matchen. Sommigen zijn af en toe beschikbaar, anderen spelen resoluut elke wedstrijd. Wij houden er alle drie al eens van om de zondag op een andere manier in te vullen dan met voetbal. Die keuzevrijheid wordt voor en door iedereen geaccepteerd.”
“Toen Dirk en ik ons engageerden om de leiding op ons te nemen, wisten we goed dat het een uitdaging zou worden”, grijnst Rik. “Sarah, Elien en Madieke waren voorbeelden van speelsters die er met vol enthousiasme in vlogen, maar die op voetbalvlak eigenlijk nog zo goed als alles moesten leren.”
“Toen we als coaches startten, hadden we nooit durven denken dat het nog steeds zo goed zou gaan”
“We hebben inderdaad flink gezweet”, beaamt Sarah, die als verkoopster in Avelgem werkt, waar ze ook woont. “Maar ook voor mijn vader en nonkel was het aanvankelijk een sprong in het diepe. Ze hebben dan wel zelf gevoetbald, als coach hadden ze een stuk minder ervaring. Toch mag het zeker gezegd worden dat ze het allebei heel goed doen. En ik ben ervan overtuigd dat ook de andere speelsters er zo over denken. Ik denk dat wij drie soms wel een soort brugfunctie vormen tussen de groep en de trainers. Dat zit dan in kleine dingen. Als de groep bijvoorbeeld iets wil duidelijk maken, maar niet goed weet hoe, dan gebeurt het wel eens dat wij het op een heel subtiele manier ter sprake brengen.”
“Vier jaar geleden op een verjaardagsfeest hoorden we eigenlijk voor het eerst dat onze dochters het wel zagen zitten om een nieuwe voetbalploeg te starten”, geeft Dirk, gepensioneerd treinbegeleider, mee. “En ze waren op zoek naar coaches. Toen wij besloten die rol op ons nemen, konden we onmogelijk vermoeden dat het zich zo zou ontwikkelen en tot op vandaag de dag zo goed zou gaan. We krijgen dit seizoen ook veel hulp van een extra trainer, een wat jongere gast die meer geschoold is in het trainingsvak. Hij doet het goed, maar we zijn toch vooral trots op de dames en in het bijzonder op onze dochters.”
Uniek verhaal
“Absoluut, ik denk trouwens dat dit verhaal vrij uniek is”, gaat Rik verder. “Maar ik ben ook even fier op mijn drie zonen. Eén van hen is trouwens onze hoofdsponsor als uitbater van het Bissegemse café ‘t Koningshof. Verder weet ik dat ook Dirk heel trots is op zijn zoon, die tevens lijnrechter is”, aldus de gepensioneerd tekenaar bij de spoorwegen, die net als zijn broer in Bissegem woont.
“Op 20 januari organiseren we opnieuw ons VoetBal”, weet Madieke nog. “Het feestje zal in het Gullegemse clublokaal plaatsvinden en kaarten kunnen bij de speelsters verkregen worden. Hopelijk wordt het net als vorig jaar een succeseditie. Maar hoe kan dat ook anders met een ploeg waar plezier en sfeer topprioriteiten zijn en waar nieuwkomers met open armen worden verwelkomd”, besluit de Bissegemse.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier