Jonge HR-manager bestormt scheidsrechtersfirmament

Florian Stove in actie. (Foto Bart)
Wouter Vander Stricht

West-Vlaanderen blijkt plots een kweekvijver voor jong scheidsrechterstalent. Jan Boterberg is al actief in 1A, andere jonge refs leiden vaak wedstrijden in 1B en Florian Stove (23) is een van de talenten die straks misschien de stap zal zetten. Leuk gegeven daarbij is dat zijn pa, die jarenlang in het provinciale voetbal actief was, vroeger op zijn zachtst gezegd wel niet de beste vriend van de arbiters was. Dat noopte ons tot een dubbelgesprek: boswachter als zoon van een stroper.

Rad van tong. Dat zijn ze beiden. ‘t Zit zeker in de genen, maar andere zaken dan weer minder. Zo was pa Dominique Stove in zijn jaren als provinciaal voetballer – nu speelt hij op 48-jarige leeftijd nog bij de studaxploeg van KFC Mandel United – een kwelduivel voor de refs. “Eens ik dat gras rook, was ik een ander mens. Ik was per jaar wel goed voor een vijftal speeldagen schorsing. En dat als spits“, kan hij er nu om lachen. “Vooral verbaal kon ik me moeilijk inhouden. En soms deed ik ook eens iets ludieks. Zo ontnam ik een lijnrechter ooit zijn vlag, omdat ik vond dat hij het niet goed deed. En ik trok eens voor de grap aan de oren van de ref. Maar dat kostte me kaarten natuurlijk en dat laatste ook een schorsing van zes maanden.”

Ver weg van publiek

Zoon Florian Stove kent de verhalen uiteraard, hij beleefde er heel wat mee vanop de eerste rij. Pa Dominique doet momenteel aan wat zelfreflectie. “Weet je dat ik bewust ver van het publiek ga staan als ik een wedstrijd van Florian bijwoon. Dan hoor ik niet wat die mensen allemaal roepen. Ik kan er niet tegen. Raar hé.”

Dominique voetbalde bij Winkel Sport, VV Koekelare, HO Wingene, ZK Dentergem, SC Oostrozebeke, VK Kachtem en op 40-jarige leeftijd maakte hij nog eens zijn rentree bij VK Dadizele. Zoon Florian shotte in de jeugd bij VK Kachtem, KFC Izegem en Winkel Sport. Bij die laatste ploeg is hij aangesloten als ref. “Ik heb altijd graag gevoetbald, maar was wellicht niet het grootste talent. Dat zei mijn pa ook al na mijn eerste training”, proest hij uit. “Je doet je best, maar het ontbreekt je maar aan één iets: talent. Hij zegt de zaken graag zoals ze zijn. Maar zelf gevoetbald hebben is een vereiste om het ook als scheidsrechter te maken. Je voelt het spel immers beter aan.”

Pa Dominique Stove: “Ooit kreeg ik een half jaar schorsing omdat ik aan het oor van de scheids trok”

Florian die nu HR-manager is bij het Daikin in Oostende begon al op jeugdige leeftijd het fluitje te hanteren. “Mijn pa was toen jeugdvoorzitter in Kachtem en ik leidde er op mijn 14de al jeugdmatchen. Toen ik bij de U21 van Winkel Sport ook in vierde provinciale mijn debuut maakte, moest ik zelf de voetbalschoenen aan de haak hangen.”

Vader en zoon Dominique en Florian Stove zijn twee handen op één buik.
Vader en zoon Dominique en Florian Stove zijn twee handen op één buik.

“Op dat moment was ik ook letterlijk nog een ander mens. Ik woog toen 110 kilogram. Dat belette niet dat ik door de fysieke testen raakte, maar eens ik opgang maakte in de provinciale reeksen, moesten er ook wat kilo’s af. Onder leiding van Alain Bruyneel (broer van oud-renner en -ploegleider Johan, red.) ging ik aan de slag. Nu weeg ik 85 kg voor mijn 1m85. Met mijn uithoudingsvermogen zit het snor, mijn startsnelheid is zeker wel nog een werkpunt. Vijf keer per week moet ik trainen, de resultaten daarvan worden ook opgevolgd. In Tubeke en De Pinte hebben we ook groepstrainingen.”

Florian Stove: “Bij de jeugd kan de ontvangst van de refs stukken beter”

De ster van Florian is snel rijzende. “Mijn pa noemde vierde provinciale de beroepsschool voor de refs, en gelijk heeft hij. Ik was 19 jaar bij mijn debuut, je komt er aan zonder assistenten. Mijn eerste wedstrijd herinner me nog levendig: Zillebeke-Bulskamp, de laatste tegen de voorlaatste in vierde provinciale. Eens je bij de eerste ploegen arriveert, word je al deftig ontvangen, bij de jeugd is dat echter vaak een drama. Ze laten een jongen van 15 jaar daar vaak aan zijn lot over, dat is zeker een werkpunt voor de clubs en de bond.”

Niks forceren

Ondertussen stootte Florian al door naar de tweede amateurklasse. “Het gaat inderdaad snel, maar heus niet te snel hoor. Als scheidsrechter probeer ik zo weinig mogelijk op te vallen, maar je moet natuurlijk kordaat optreden indien nodig. Ik amuseer me ook met de collega’s. Niet met iedereen heb je meteen een klik, maar in 90 procent van de gevallen zit dat wel goed hoor. De sfeer voor en na de match is uitstekend. Voorlopig zijn mijn quoteringen goed, maar je bent maar zo goed als je laatste wedstrijd natuurlijk. Tegen een stap hogerop zou ik niet neen zeggen, maar ik wil ook niks forceren.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier