Voor diegenen die het nog niet wisten : wij outen ons vandaag als Clubsupporter. Niet omdat wij, zoals sommige populistische politici, die anders zelden in Jan Breydel te zien zijn, willen mee dobberen op de zee van kampioenenvreugde.
We zijn al fan van Blauw-Zwart sinds 1972, het jaar voor de titel met trainer Leo Canjels, toen we voor het eerst fier naast onze ouders in de tribunes van De Klokke mochten plaatsnemen. We hebben de glorieperiodes onder Ernst Happel en Henk Houwaart live in de Brugse voetbaltempels mee beleefd.
Maar we outen ons pas nu, omdat een journalist hoort objectief en onpartijdig te zijn. Ons excuus is dat Clubfans, zeker aan de toog, erg kritisch zijn voor de prestaties van hun halfgoden. Veel mondiger en kritischer dan de doorsnee cultuurfreaks- en kunstliefhebbers die de niet altijd even kwalitatieve nieuwste hypes luid bewieroken omdat het bon ton is om bepaalde artiesten goed te vinden. Hoewel ze er geen bal van verstaan.
De titel van Blauw-Zwart, eindelijk, na elf jaar, doet ons toch zoveel deugd. Even overwogen wij om dit lyrisch gevoel te vergelijken met een orgasme of met een lange plasbeurt na uren wachten met volle blaas, maar we zullen dit wijselijk toch niet doen. Meer nog dan de voorbije seizoenen, toen Club naast de titel greep, herinner u de owngoal van Meunier tegen Anderlecht twee jaar geleden, voelde je dat Blauw-Zwart dit jaar op titelkoers zat. Bij elke thuiswedstrijd vooruit geschreeuwd door de grootste en sterkste Twaalfde Man van ‘t land. Al is het hoog tijd dat de stadion deejay een ander, opzwepend plaatje opzet ter vervanging van die lompe, infantiele elektro deuntjes.
De reden waarom het dit jaar wel lukte ? Het verguisde rotatiesysteem van coach Michel Preudhomme zorgde er enerzijds voor dat veel spelers fris aan de play-offs konden beginnen. Anderzijds wijzigde de coach na Nieuwjaar zijn strategie en koos hij eindelijk voor een type elftal, wat de automatismen onder de spelers ten goede kwam. Na het vertrek van Vazquez bloeide Hans Vanaken open, er was de terugkeer van de lang geblesseerde Björn Engels en van Rafa. En dan was er het Columbiaanse godenkind Joske Izquierdo die een ongrijpbare linkervleugel werd.
Op Pinkstermaandag vindt de officiële hulde in de Brugse binnenstad plaats. Voor onze zuinige Brugse burgemeester Renaat Landuyt kan er geen pintje en niet eens een rondvaart op de Brugse reitjes vanaf. Landuyt wou aanvankelijk Blue Bikes voor de clubspelers huren in plaats van hen te trakteren op een triomfantelijk boottocht op de reitjes. Dit om Wouter Vandenhaute wat te jennen, nu die overweegt De Ronde in Antwerpen te laten starten. Of Renaat met zo’n povere stunt Wouter op andere gedachten kan brengen, is zeer de vraag. Het Antwerpse geld is waarschijnlijk machtiger. Zeker nu De Giro in Japan zal starten.
Voetbal rijmt in Brugge zelden met burgemeester. Wat is dat toch met deze burgervaders ? Patrick Moenaert was helemaal niet voetbalgek. Zijn passie was muziek en die leverde Brugge het Concertgebouw op. Renaat Landuyt is een wielerfreak en wil Brugge vooral als fietsstad promoten. Hij is op zondagochtend een van de vele wielertoeristen die de Brugse wegen onveilig maken. Wij gruwen van die wielerterroristen die in hun lachwekkende janettentruitjes wandelaars omver rijden en alle verkeersregels aan hun laars lappen. Zelfs in Ryckevelde bos vernielen ze de wandelpaden. ‘t Wordt tijd dat de boswachter ingrijpt ! Maar dit eventjes terzijde.
Belangrijker nu, na de kampioenenviering, is dat burgemeester Renaat Landuyt eindelijk zijn volle gewicht zet onder de plannen van het nieuwe Clubstadion. De Ronde is slechts één keer per jaar voor Brugge van onschatbare commerciële en promotionele waarde, Club promoot de Breydelstad elke week als sterkste merk van Vlaanderen. Brugges belangrijkste ambassadeur heeft recht op een nieuw stadion dat de ploeg in Europa sterker kan maken en ook Brugge nog beter kan promoten.
Renaat Landuyt neemt best een voorbeeld aan zijn populaire partijgenoot Daniël Termont, de Gentse burgemeester die ervoor zorgde dat de Arteveldestad zijn Ghelamco arena kreeg. Op die site bloeien nu meerdere ondernemingen. Misschien hangt zelfs Landuyts herverkiezing van het stadiondossier af, want momenteel krijgt hij de politieke wind van voren omwille van enkele communicatieblunders en de aanslepende wegenwerken en files rond Brugge. Eén ding is zeker : ook in Brugge telt Club meer supporters dan Cercle ! Als enkel de Brugse voetbalsupporters het voor het zeggen hebben, wordt Pol Van Den Driessche in elk geval niet de nieuwe burgemeester van Brugge in 2019 ! Er zijn trouwens ook CD&V boegbeelden die fan van Club zijn. Wat vroeger een doodzonde was. Maar ook dit eventjes terzijde. Nu klinken en drinken wij op de titel voor Club ! Santé ! FCB Olé Olé !
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier